قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۵/۰۸/۰۴
–
۲۷۱ بازدید
سلام
راستش من هر زمان که فیلم مختار را می بینم به شخصیت های مهم مثبت و منفیش خیلی فکر می کنم و کلی سوال در ذهنم به وجود میاید.
این مدت ابراهیم پسر مالک اشتر خیلی ذهنم را درگیر کرده. آیا ابراهیم هم مانند مختار از صحابه به شمار میامد؟
خیلی جاها نوشته ان ابراهیم مالک به خاطر غرور و قدرت طلبی اش زمانی که زبیری ها به کوفه حمله کرده اند حاضر نشد به کمک مختار بیاد.
خب اگر دنبال قدرت بود چرا با مصعب بیت می کنه در حالی که خودش فدرت و لشکر برای داشتن حکومت و حتی ادامه قیام مختار را داشته چون ابراهیم یکی از مهم ترین دلیل های پیروزی قیام مختار بود از جهات های مختلف.
اجرتون با صاحب الزمان (عج)
یا علی
با سلام . از زندگی ابراهیم تا هنگامی که مقدمات قیام مختار فراهم شد، اطلاعی در دست نیست، جز آنکه گفته‌اند در جنگ صفّین در زمرۀ یاران امام علی‌بن ابی‌طالب(ع) و در رکاب پدرش مالک اشتر با معاویه جنگ کرد (نصربن مزاحم منقری، وقعه الصّفین، به کوشش عبدالسلام محمد هارون، قاهره، 1382ق؛ ص441)
در منابع تاریخی آمده است:
در اواخر قیام مختار، دشمن میان مختار وابراهیم اختلاف افکند. این حیله دشمن موجب شد که میان ابراهیم و مختار جدایی وفاصله ایجاد شده و گویا ابراهیم در ادامه کار از نهضت مختار کناره گرفته بود، از این رو در پی حادثه حمله مصعب بن زبیر در پیوستن به مختار تعلل و سستی ورزید و حتی گفته شده به نامه های مکرر و پشت سر هم مختار پس از شکست اولیه اش از قوای مصعب، توجهی نکرده، نزد او باز نگشت.
همین کناره گیری او از مختار باعث شده بود که بعد از شهادت مختار، مصعب بن زبیر از یک سو و عبدالملک مروان از سوی دیگر در او طمع ببندند تا ابراهیم را که مردی پر نفوذ و مدیر بود ، را با خود همراه سازند ؛ از این رو مصعب نامه ای به ابراهیم نوشته به او وعده داد که در صورتی که حکومت ابن زبیر را بپذیرد، امارت مناطق شمالی عراق را به او می سپارد . نامه ی مشابهی نیز از سوی عبدالملک مروان – خلیفه اموی شام – به دست ابراهیم رسید . ابراهیم با یاران و مشاورانش در این باب به مشورت پرداخت و سرانجام تصمیم گرفت با مصعب بن زبیر همراه شود ، پس نامه ای به مصعب نوشت و با گروهی از یاران خود از موصل یا نصیبین – مقر حکومت خود – حرکت کرد و به کوفه آمد و با مصعب ملاقات کرد .
سرانجام ابراهیم در سال 72 هجری در پی شکست لشکر عراق از سپاهیان عبدالملک مروان که برای تصرف عراق به جنگ مصعب بن عمیر فرستاده شده بودند، در 13 جمادی الاولی در سن چهل سالگی (البته این سن با توجه به روایت منقری و ابن ابی الحدید که او را با وجود سن کمش، یکی از حاضرین در جنگ صفین می دانند بعید به نظر می رسد. وقعة صفین، پیشین، ص441 و شرح نهج البلاغه، پیشین، ص81.) کشته شد (انساب الاشراف، پیشین، ج7، ص91 و الکامل، پیشین، ج4، ص326 و تجارب الامم، پیشین، ص236.) و نزدیک سامراء به خاک سپرده شد. ( زرکلی، خیرالدین؛ 1986، ج1، ص58.)
علی رغم اینکه :
ابراهیم بن مالک اشتر در اواخر عمرش به مصعب بن زبیر پیوست،
و همچنین علت عدم حضور او در قیام سید الشهدا اصلا مشخص نیست و از نقاط مبهم تاریخ است، در حالیکه انتظار می‌‌رفت او از حاضران در قیام کربلا باشد.
با این حال برخی او و اقداماتش را ستوده و برخی دیگر به شدت به کارهای او خرده گرفته‌اند لذا باید تصریح نمود قضاوت در باره سرانجام او کار دشواری است
در منابع تاریخی آمده است:
در اواخر قیام مختار، دشمن میان مختار وابراهیم اختلاف افکند. این حیله دشمن موجب شد که میان ابراهیم و مختار جدایی وفاصله ایجاد شده و گویا ابراهیم در ادامه کار از نهضت مختار کناره گرفته بود، از این رو در پی حادثه حمله مصعب بن زبیر در پیوستن به مختار تعلل و سستی ورزید و حتی گفته شده به نامه های مکرر و پشت سر هم مختار پس از شکست اولیه اش از قوای مصعب، توجهی نکرده، نزد او باز نگشت.
همین کناره گیری او از مختار باعث شده بود که بعد از شهادت مختار، مصعب بن زبیر از یک سو و عبدالملک مروان از سوی دیگر در او طمع ببندند تا ابراهیم را که مردی پر نفوذ و مدیر بود ، را با خود همراه سازند ؛ از این رو مصعب نامه ای به ابراهیم نوشته به او وعده داد که در صورتی که حکومت ابن زبیر را بپذیرد، امارت مناطق شمالی عراق را به او می سپارد . نامه ی مشابهی نیز از سوی عبدالملک مروان – خلیفه اموی شام – به دست ابراهیم رسید . ابراهیم با یاران و مشاورانش در این باب به مشورت پرداخت و سرانجام تصمیم گرفت با مصعب بن زبیر همراه شود ، پس نامه ای به مصعب نوشت و با گروهی از یاران خود از موصل یا نصیبین – مقر حکومت خود – حرکت کرد و به کوفه آمد و با مصعب ملاقات کرد .
سرانجام ابراهیم در سال 72 هجری در پی شکست لشکر عراق از سپاهیان عبدالملک مروان که برای تصرف عراق به جنگ مصعب بن عمیر فرستاده شده بودند، در 13 جمادی الاولی در سن چهل سالگی (البته این سن با توجه به روایت منقری و ابن ابی الحدید که او را با وجود سن کمش، یکی از حاضرین در جنگ صفین می دانند بعید به نظر می رسد. وقعة صفین، پیشین، ص441 و شرح نهج البلاغه، پیشین، ص81.) کشته شد (انساب الاشراف، پیشین، ج7، ص91 و الکامل، پیشین، ج4، ص326 و تجارب الامم، پیشین، ص236.) و نزدیک سامراء به خاک سپرده شد. ( زرکلی، خیرالدین؛ 1986، ج1، ص58.)
علی رغم اینکه :
ابراهیم بن مالک اشتر در اواخر عمرش به مصعب بن زبیر پیوست،
و همچنین علت عدم حضور او در قیام سید الشهدا اصلا مشخص نیست و از نقاط مبهم تاریخ است، در حالیکه انتظار می‌‌رفت او از حاضران در قیام کربلا باشد.
با این حال برخی او و اقداماتش را ستوده و برخی دیگر به شدت به کارهای او خرده گرفته‌اند لذا باید تصریح نمود قضاوت در باره سرانجام او کار دشواری است