أبو بکر محمد بن مسلم بن عبید الله بن شهاب، معروف به زُهری از جمله تابعان پیامبر اسلام(ص) و جزو علمای عصر خود و سنی مذهب بود.
او در عین حالیکه از علما و بزرگان اهل سنت بود، روایتهای مختلفی را از امام سجاد(ع) نقل کرده است که در برخی منابع روایی شیعی ذکر شدهاند.
این نقل روایات از یک عالم سنی، تنها به جهت بیان این روایات نبوده، بلکه نوعی اعتنا به این روایات وجود داشته است؛ لذا برخی از علمای شیعی او را جزو محبین و دوستداران امام سجاد(ع) معرفی کردهاند و از او به عنوان یکی از اصحاب امام زین العابدین(ع) یاد شده است و روایاتی نیز این ادعا را اثبات میکند.
اما در مورد روایات زهری؛ از آنجا که برخی از کتابهای موثق شیعه که تنها از افرادی موثق در نزد خود، نقل حدیث میکنند، از او روایت کرده و همچنین علمای علم رجال نیز از او به بدی یاد نکردهاند، بلکه او را محب اهل بیت(ع) دانستهاند، میتوان روایات او را معتبر دانست و اگر روایاتش مشکل دیگری نداشته باشد، میتوان آنها را پذیرفت.
او در عین حالیکه از علما و بزرگان اهل سنت بود، روایتهای مختلفی را از امام سجاد(ع) نقل کرده است که در برخی منابع روایی شیعی ذکر شدهاند.
این نقل روایات از یک عالم سنی، تنها به جهت بیان این روایات نبوده، بلکه نوعی اعتنا به این روایات وجود داشته است؛ لذا برخی از علمای شیعی او را جزو محبین و دوستداران امام سجاد(ع) معرفی کردهاند و از او به عنوان یکی از اصحاب امام زین العابدین(ع) یاد شده است و روایاتی نیز این ادعا را اثبات میکند.
اما در مورد روایات زهری؛ از آنجا که برخی از کتابهای موثق شیعه که تنها از افرادی موثق در نزد خود، نقل حدیث میکنند، از او روایت کرده و همچنین علمای علم رجال نیز از او به بدی یاد نکردهاند، بلکه او را محب اهل بیت(ع) دانستهاند، میتوان روایات او را معتبر دانست و اگر روایاتش مشکل دیگری نداشته باشد، میتوان آنها را پذیرفت.