ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
دوست گرامی. اگر انسان در مشکلات و مصائب ، خویشتن داری را از دست ندهد، یعنی سخنی و حرکتی برخلاف رضای خدا نگوید و نکند و پیمانه صبرش لبریز نگردد و سفره مشکلات و سختی ها را پیش این و آن باز نکند، صبر نیکو دارد. خدای سبحان در قرآن کریم پیامبران را خصوصا مؤمنین را عموما به صبر دعوت می کند. فاصبر صبرا جمیلاً. در این آیه پیامبر اکرم(ص) را مخاطب ساخته می فرماید: صبر جمیل پیشه کن و در برابر استهزاء و تکذیب و ازار آنها شکیبا باش.
یا در آیه ۱۸ سوره یوسف که می فرماید: … فصبر جمیل والله المستعان علی ما تصفونکه از زبان حضرت یعقوب نقل می کند، وقتی به حضرت یعقوب(ع) پیراهن آغشته به خون دروغین یوسف را برادران یوسف نشان دادند فرمود «فصبر جمیل» با این که قلبش می سوخت و جانش آتش گرفته بود.
و آیات متعدد دیگر که ضمن دعوت به صبر، اجر و ثواب صابران را گوشزد می کند.
صبر جمیل در روایات:
امام باقر(ع) در پاسخ از سؤال از صبر نیکو فرمود: صبر جمیل، صبری است که در آن نزد مردم گله و شکایت نمی شود و امام صادق(ع) در معنای آیه ۱۸ سوره یوسف که در آن آمده است «فصبر جمیل» فرمود یعنی صبری که همراه با شکوه نباشد.
اما راز و نیاز با خدای بی نیاز در مورد مشکلات و سختی ها ناصبوری نیست، بلکه استعانت از ذات متعال برای تحمل فشار و حل مشکلات است و این یک نوع ثبات قدم و درخواست صبر جهت تحمل سختی ها از بارگاه ربوبی است. اما آنهایی که به مقام رضا رسیده اند مشکلات خود را در محضر خدای متعال نیز به زبان نمی آورند، چون که به زبان آوردن هر چند که شکوه از سختی نیست اما شائبه آن را دارد، اظهار درد، پیش خدا به نوعی تغییر وضع موجود را از خدا طلبیدن است و این با مقام رضا سازگار نیست
اجابت قطعی دعا:
در این زمینه گفتنی است اصولا هر دعایی مستجاب است به سه اجابت:
1. اولا اگر مخالف حکمت خدا و مصلحت فرد نباشد خداوند حتما آنرا مستجاب می کند و به قول معروف از طرف خداوند تصویب می شود.
2. ثانیا همان لحظه که دعا می کند به آثار معنوی و قرب الی الله می رسد و این هم نوعی اجابت دعا است چون اصولا دعا کردن نوعی عبادت و زمینه ساز قرب انسان به خدا و آرامش معنوی و روحی است.
3. ثالثا رسیدن به خواسته در عالم خارج است که آن هم اجابت می شود و انسان به خواسته خود می رسد، منتهی این مرحله از اجابت به صورت اقتضایی است و نیازمند رفع موانع و ایجاد شرایط است.
توضیح اینکه: اصولا عالم مادی بر اساس اسباب و مسببات و علل اداره می شود و تا علل و اسباب تحقق چیزی جمع نشود، آن خواسته و موضوع در خارج محقق نمی گردد. عالم ماده عالم تحقق فرایندی است و هر پدیده ای باید فرایند ظهور و تحقق خارجی را طی کند تا به منصه ظهور برسد. مانند اینکه شما برای خرید مسکن یا خودرو در سایت مربوطه ثبت نام می کنید، اما دریافت آن به طی فرایند تولید و تحویل دارد و ممکن است این فرایند بسته به ترافیکی که در زمینه تولید هست تا یک یا چند سال هم طول بکشد؛ اما آنچه مسلم است این است که روزی شما مسکن یا خودرو خود را تحویل خواهید گرفت.
انسان وقتی دعا می کند حتما به خواسته خود می رسد چون خدای متعال خودش فرموده است: ادعونی استجب لکم. یعنی دعا کنید تا من اجابت نمایم.
منتهی انسان باید تا زمان مناسب برای تحقق آن مدتها صبر نماید و گاهی هم عمر انسان کفاف نمی دهد و خدای متعال خواسته او را در عالم آخرت به او عطا می کند و به نحوی جبران می نماید تا راضی شود. گاهی نیز خواسته به نحوی است که امکان تحقق آن در عالم مادی وجود ندارد و یا مصلحت نیست و به عالم آخرت موکول می شود. در روایت دارد که مومن در عالم آخرت آرزو می کند که دعاهایش در دنیا مستجاب نمی شد و در آخرت مستجاب می شد.
در هر صورت هر دعایی اگر درست و با حفظ شرایط انجام شود حتما مستجاب است و در این شکی نیست.
یا در آیه ۱۸ سوره یوسف که می فرماید: … فصبر جمیل والله المستعان علی ما تصفونکه از زبان حضرت یعقوب نقل می کند، وقتی به حضرت یعقوب(ع) پیراهن آغشته به خون دروغین یوسف را برادران یوسف نشان دادند فرمود «فصبر جمیل» با این که قلبش می سوخت و جانش آتش گرفته بود.
و آیات متعدد دیگر که ضمن دعوت به صبر، اجر و ثواب صابران را گوشزد می کند.
صبر جمیل در روایات:
امام باقر(ع) در پاسخ از سؤال از صبر نیکو فرمود: صبر جمیل، صبری است که در آن نزد مردم گله و شکایت نمی شود و امام صادق(ع) در معنای آیه ۱۸ سوره یوسف که در آن آمده است «فصبر جمیل» فرمود یعنی صبری که همراه با شکوه نباشد.
اما راز و نیاز با خدای بی نیاز در مورد مشکلات و سختی ها ناصبوری نیست، بلکه استعانت از ذات متعال برای تحمل فشار و حل مشکلات است و این یک نوع ثبات قدم و درخواست صبر جهت تحمل سختی ها از بارگاه ربوبی است. اما آنهایی که به مقام رضا رسیده اند مشکلات خود را در محضر خدای متعال نیز به زبان نمی آورند، چون که به زبان آوردن هر چند که شکوه از سختی نیست اما شائبه آن را دارد، اظهار درد، پیش خدا به نوعی تغییر وضع موجود را از خدا طلبیدن است و این با مقام رضا سازگار نیست
اجابت قطعی دعا:
در این زمینه گفتنی است اصولا هر دعایی مستجاب است به سه اجابت:
1. اولا اگر مخالف حکمت خدا و مصلحت فرد نباشد خداوند حتما آنرا مستجاب می کند و به قول معروف از طرف خداوند تصویب می شود.
2. ثانیا همان لحظه که دعا می کند به آثار معنوی و قرب الی الله می رسد و این هم نوعی اجابت دعا است چون اصولا دعا کردن نوعی عبادت و زمینه ساز قرب انسان به خدا و آرامش معنوی و روحی است.
3. ثالثا رسیدن به خواسته در عالم خارج است که آن هم اجابت می شود و انسان به خواسته خود می رسد، منتهی این مرحله از اجابت به صورت اقتضایی است و نیازمند رفع موانع و ایجاد شرایط است.
توضیح اینکه: اصولا عالم مادی بر اساس اسباب و مسببات و علل اداره می شود و تا علل و اسباب تحقق چیزی جمع نشود، آن خواسته و موضوع در خارج محقق نمی گردد. عالم ماده عالم تحقق فرایندی است و هر پدیده ای باید فرایند ظهور و تحقق خارجی را طی کند تا به منصه ظهور برسد. مانند اینکه شما برای خرید مسکن یا خودرو در سایت مربوطه ثبت نام می کنید، اما دریافت آن به طی فرایند تولید و تحویل دارد و ممکن است این فرایند بسته به ترافیکی که در زمینه تولید هست تا یک یا چند سال هم طول بکشد؛ اما آنچه مسلم است این است که روزی شما مسکن یا خودرو خود را تحویل خواهید گرفت.
انسان وقتی دعا می کند حتما به خواسته خود می رسد چون خدای متعال خودش فرموده است: ادعونی استجب لکم. یعنی دعا کنید تا من اجابت نمایم.
منتهی انسان باید تا زمان مناسب برای تحقق آن مدتها صبر نماید و گاهی هم عمر انسان کفاف نمی دهد و خدای متعال خواسته او را در عالم آخرت به او عطا می کند و به نحوی جبران می نماید تا راضی شود. گاهی نیز خواسته به نحوی است که امکان تحقق آن در عالم مادی وجود ندارد و یا مصلحت نیست و به عالم آخرت موکول می شود. در روایت دارد که مومن در عالم آخرت آرزو می کند که دعاهایش در دنیا مستجاب نمی شد و در آخرت مستجاب می شد.
در هر صورت هر دعایی اگر درست و با حفظ شرایط انجام شود حتما مستجاب است و در این شکی نیست.
