قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۵/۰۷/۱۱
–
۱۶۵ بازدید
شهادت به ولایت حضرت علی(علیه السلام) در اذان و اقامه در زمان پیامبر? نبوده است؟ آیا این کار شیعیان مصداق حفظ شعائر است
و یا بدعت است؟
درباره شهادت به ولایت حضرت علی(علیه السلام) چند نکته را متذکر می‌شویم:
از دیدگاه شیعه، اذانی که در عصر رسول خدا? برای نماز قرائت می‌شد فاقد این شهادت بوده است.[ تهذیب الأحکام، ج 2، ص59.] از این‌رو کسی نمی‌تواند جزئی بر آن اضافه و یا از آن کم کند.
هم ازاین‌رو اهل سنت به‌دلیل حذف «حی علی خیر العمل» در اذان و اضافه کردن «الصلاة خیر من النوم» در اذان نماز صبح مورد نقد قرار دارند.
شیعه معتقد است که شهادت به ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) جزء اذان نیست و اگر کسی آن را به نیت اذان و قصد جزئیت بگوید در دین خدا بدعت نهاده است.[ «شهادت به ولایت علی(علیه السلام) از احکام ایمان است، نه از الفاظ اذان…». الدروس الشرعیه، ج 1، ص 162. ]
اکثر فقهای شیعه، گفتن این شهادت را بدون قصد جزئیت، و تنها به قصد اظهار شعائر ایمانی، بدون اشکال دانسته بلکه مستحبّ می‌شمارند.
محقق قمی می‌نویسد: «اگر شهادت به ولایت به قصد استحباب باشد نه به قصد جزئیت اشکالی ندارد، زیرا در اخبار مطلقه وارد است که هرگاه یادی از محمّد? نمودید، خدا را یاد کنید و هرگاه یادی از رسالت پیامبر? نمودید، «علی ولی الله» بگویید»[ الغنائم، ج 2، ص 423.].
سید محسن حکیم می‌نویسد: «شهادت به ولایت در اذان در این زمان از شعائر ایمان و رمز تشیع است؛ لذا می‌توان آن را از این جهت راجح شرعی بلکه واجب دانست، ولی نه به‌عنوان جزئیت در اذان.»[ مستمسک العروة الوثقی، ج 5، ص 545.]
مرحوم آقای خویی نیز می‌نویسد:
«ذکر این جمله، چه در اذان و چه در غیراذان هیچ‌گونه اشکال ندارد. البته این جمله جزو اذان نیست».[ مستند العروه، ج 2، ص 287.]
رهبر معظم انقلاب نیز معتقد است:
«گفتن اشهد ان علیاً ولی الله به‌عنوان شعار تشیع خوب و مهم است و باید به قصد قربت مطلقه گفته شود، ولی جزو اذان و اقامه نیست».[ رساله اجوبة الاستفتاءات، ص93.]
استاد عبدالمحسن عبدالله سراوی، مستبصر سوری می‌گوید: «شیعه در اذان، شهادت به ولایت را به قصد جزئیت نمی‌گوید، بلکه از زمانی که معاویه لعن بر علی بن ابی طالب(علیه السلام) را بر بالای منبرها و مأذنه‌ها علنی کرد، شیعه امامیه به این فکر افتاد که برای جلوگیری از این بدعت و مکتوم نشدن ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، شهادت به آن را به قصد تبرک در اذان‌ها اعلام دارد».[ القطوف الدانیه، ج 1، ص 57- 58.]
از این‌رو اگرچه شهادت به ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) جزء اذان نیست و اگر این شهادت را به نیت اذان بگویند بدعت است ولی بسیاری از فقها گفتن آن را از باب لزوم اظهار شعائر ایمانی، مستحب بلکه واجب شمرده‌اند و این مسئله را مخلّ وحدت مسلمین نمی‌دانند چرا که ایجاد تمایز بین مذاهب غیر از تفرقه مذموم است.
از دیدگاه شیعه، اذانی که در عصر رسول خدا? برای نماز قرائت می‌شد فاقد این شهادت بوده است.[ تهذیب الأحکام، ج 2، ص59.] از این‌رو کسی نمی‌تواند جزئی بر آن اضافه و یا از آن کم کند.
هم ازاین‌رو اهل سنت به‌دلیل حذف «حی علی خیر العمل» در اذان و اضافه کردن «الصلاة خیر من النوم» در اذان نماز صبح مورد نقد قرار دارند.
شیعه معتقد است که شهادت به ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) جزء اذان نیست و اگر کسی آن را به نیت اذان و قصد جزئیت بگوید در دین خدا بدعت نهاده است.[ «شهادت به ولایت علی(علیه السلام) از احکام ایمان است، نه از الفاظ اذان…». الدروس الشرعیه، ج 1، ص 162. ]
اکثر فقهای شیعه، گفتن این شهادت را بدون قصد جزئیت، و تنها به قصد اظهار شعائر ایمانی، بدون اشکال دانسته بلکه مستحبّ می‌شمارند.
محقق قمی می‌نویسد: «اگر شهادت به ولایت به قصد استحباب باشد نه به قصد جزئیت اشکالی ندارد، زیرا در اخبار مطلقه وارد است که هرگاه یادی از محمّد? نمودید، خدا را یاد کنید و هرگاه یادی از رسالت پیامبر? نمودید، «علی ولی الله» بگویید»[ الغنائم، ج 2، ص 423.].
سید محسن حکیم می‌نویسد: «شهادت به ولایت در اذان در این زمان از شعائر ایمان و رمز تشیع است؛ لذا می‌توان آن را از این جهت راجح شرعی بلکه واجب دانست، ولی نه به‌عنوان جزئیت در اذان.»[ مستمسک العروة الوثقی، ج 5، ص 545.]
مرحوم آقای خویی نیز می‌نویسد:
«ذکر این جمله، چه در اذان و چه در غیراذان هیچ‌گونه اشکال ندارد. البته این جمله جزو اذان نیست».[ مستند العروه، ج 2، ص 287.]
رهبر معظم انقلاب نیز معتقد است:
«گفتن اشهد ان علیاً ولی الله به‌عنوان شعار تشیع خوب و مهم است و باید به قصد قربت مطلقه گفته شود، ولی جزو اذان و اقامه نیست».[ رساله اجوبة الاستفتاءات، ص93.]
استاد عبدالمحسن عبدالله سراوی، مستبصر سوری می‌گوید: «شیعه در اذان، شهادت به ولایت را به قصد جزئیت نمی‌گوید، بلکه از زمانی که معاویه لعن بر علی بن ابی طالب(علیه السلام) را بر بالای منبرها و مأذنه‌ها علنی کرد، شیعه امامیه به این فکر افتاد که برای جلوگیری از این بدعت و مکتوم نشدن ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، شهادت به آن را به قصد تبرک در اذان‌ها اعلام دارد».[ القطوف الدانیه، ج 1، ص 57- 58.]
از این‌رو اگرچه شهادت به ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) جزء اذان نیست و اگر این شهادت را به نیت اذان بگویند بدعت است ولی بسیاری از فقها گفتن آن را از باب لزوم اظهار شعائر ایمانی، مستحب بلکه واجب شمرده‌اند و این مسئله را مخلّ وحدت مسلمین نمی‌دانند چرا که ایجاد تمایز بین مذاهب غیر از تفرقه مذموم است.