قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
ازواج پیامبرصلی الله علیه و آله -زنان پیامبرصلی الله علیه و آله
۱۳۹۶/۰۸/۰۹
–
۵۹۸ بازدید
چرا نمی شود با همسران پیامبر ازدواج کرد.
ازدواج پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله دارای خصوصیات ویژه ای بوده است. همانند دیگر پیامبران، از جمله این خصوصیات این است که زنان پیامبر در حکم مادران امت به حساب می یاند.(احزاب آیه 6) پس کسی نمی تواند بعد از پیامبر با آنان ازدواج نماید همچنانکه کسی با مادر خودش ازدواج نمی کتند.خانه نشینی:
آیه شریفه سی و سوم سوره مبارکه احزاب را که این موضوع در آن مطرح گردیده است، بیان نماییم:
«وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتِینَ الزَّکاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً؛و در خانه هاى خود بمانید و همچون جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را بر پا دارید و زکاة را ادا کنید، و خدا و رسولش را اطاعت نمائید، خداوند فقط مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد.(احزاب- 33)
1. معنای « قرن فی بیوتکن » این نیست که زنان پیامبر (صل الله علیه و اله) حق خروج از خانه را نداشتند بلکه معنای آن بیان اولویت در خانه بودن زنان و پرداختن به امور داخلی منزل و خروج از خانه در حد ضرورت و لزوم است .
2. تعبیر « وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى » ؛ و همچون جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، موید جواز بیرون رفتن از منزل است زیرا اگر خروج از منزل ممنوع و غیر جایز بود و زنان پیامبر ( صل الله علیه و اله) لزوما می بایست در خانه بمانند موردی برای این توصیه وجود نداشت .
3. این تعبیر بیانگر این اصل کلی است در مورد زنان اولویت با در خانه ماندن و به امور خانه رسیدگی کردن است و خروج از منزل که مستلزم در معرض نگاه قرار گرفتن و برخورد با نامحرم است مربوط به وقت لزوم و نیاز است .
– احکام الهی که در قرآن کریم آمده ، فراوان است. بسیاری از احکام الهی مانند همین آیه مربوط به همه زنان مسلمان است و اختصاصی به زنان پیامبر (صل الله علیه و اله) ندارد و تکیه آیات بر زنان پیامبرصلی الله علیه و آله به عنوان تاکید بیشتر است، درست مثل اینکه به شخص دانشمندى بگوئیم تو که دانشمندى دروغ مگو، مفهومش این نیست که دروغ گفتن براى دیگران مجاز است، بلکه منظور این است که یک مرد عالم باید به صورت مؤکدتر و جدى ترى از این کار پرهیز کند.
برای اگاهی بیشتر ر. ک : تفسیر نمونه، ج 17، ص288.
آیه شریفه سی و سوم سوره مبارکه احزاب را که این موضوع در آن مطرح گردیده است، بیان نماییم:
«وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتِینَ الزَّکاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً؛و در خانه هاى خود بمانید و همچون جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را بر پا دارید و زکاة را ادا کنید، و خدا و رسولش را اطاعت نمائید، خداوند فقط مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد.(احزاب- 33)
1. معنای « قرن فی بیوتکن » این نیست که زنان پیامبر (صل الله علیه و اله) حق خروج از خانه را نداشتند بلکه معنای آن بیان اولویت در خانه بودن زنان و پرداختن به امور داخلی منزل و خروج از خانه در حد ضرورت و لزوم است .
2. تعبیر « وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى » ؛ و همچون جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، موید جواز بیرون رفتن از منزل است زیرا اگر خروج از منزل ممنوع و غیر جایز بود و زنان پیامبر ( صل الله علیه و اله) لزوما می بایست در خانه بمانند موردی برای این توصیه وجود نداشت .
3. این تعبیر بیانگر این اصل کلی است در مورد زنان اولویت با در خانه ماندن و به امور خانه رسیدگی کردن است و خروج از منزل که مستلزم در معرض نگاه قرار گرفتن و برخورد با نامحرم است مربوط به وقت لزوم و نیاز است .
– احکام الهی که در قرآن کریم آمده ، فراوان است. بسیاری از احکام الهی مانند همین آیه مربوط به همه زنان مسلمان است و اختصاصی به زنان پیامبر (صل الله علیه و اله) ندارد و تکیه آیات بر زنان پیامبرصلی الله علیه و آله به عنوان تاکید بیشتر است، درست مثل اینکه به شخص دانشمندى بگوئیم تو که دانشمندى دروغ مگو، مفهومش این نیست که دروغ گفتن براى دیگران مجاز است، بلکه منظور این است که یک مرد عالم باید به صورت مؤکدتر و جدى ترى از این کار پرهیز کند.
برای اگاهی بیشتر ر. ک : تفسیر نمونه، ج 17، ص288.