از نظر قرآن و روایات و روش پیامبران مردم در انتخاب دینشان آزادند و مختارند و خداوند فرموده در دین اجباری نیست .البته عقل حکم می کند که در این صورت به دیگران و جامعه آسیبی وارد نکند.اما …من برای شما اسلحه می کشم و می گویم اگر جیبت را خالی کنی رهایت می کنم اگر نه تو را می کشم!قرآن هم گفته اگر اسلام آوردی و پایدار ماندی و عمل کردی بهشت می روی و اگر نه (حتی اگر به دیگران و جامعه و خودت آسیبی نرسانی)به جهنم می روی.پس درست است که انتخاب آزادانه است ولی با انتخاب محدود؛ یا صفر یا یک، یا اسلام یا جهنم، یا ایمان یا جهنم!آیا این اختیار است؟ آیا اجبار نیست؟

مراد از لا اکراه فی الدین ، عدم امکان الزام و اجبار اجتماعی در اصل پذیرش دین در این جهان است, نه به معنای اباحیگری در دین و عدم لزوم شرعی دینداری و نفی مسئولیت انسان در برابر هدایتهای دینی الهی .به عبارت دیگر اختیار اقسامی دارد و آنچه در اینجا مراد است اختیار در برابر اجبار خارجی است , نه به معنای اباحه.پذیرش دین با اختیار ،الزاماتی دارد ازجمله عمل به مقررات دین و نیز عواقب رفتار خود. نمی توان از کوه پرید و انتظار مرگ نداشت. ادیان الاهی، عواقب واقعی رفتار ما را به ما هشدار می دهند. نتیجه و یا در حقیقت خود اعمال ما همیشه همراه ما هستند. و بهشت و جهنم، تجسم اعمال ماست.