برادر گرامی؛ خوشحالیم لطف خدا شامل شما شده و داستان زندگی شما، رنگ لیلی و مجنونی به خود گرفته است. دانش افزایی در جهت حفظ و تقویت این رنگ الهی، شکرانه ی به جایی است که برگزیده اید. شما نیز می دانید که، دوره ی نامزدی گذشته از خاطرات خوشی که بر جای می گذارد و برای همیشه باقی می ماند، دربرگیرنده ی اصول و قواعدی است که در این جا به طور مختصر به آن اشاره می کنیم:

1. رعایت اصول اخلاقی و حفظ حُرمت یکدیگر

تعمیق ارتباط، فرآیندی زمان بر و تدریجی است. گاهی احساس های عاطفی موجود در رابطه و تمایل به ایجاد سریع صمیمیت، از توجه همسران جوان به مرزها و حدود می کاهد. سرک کشیدن به حیطه های شخصی، توقع آگاهی از همه ی امور همسر، بی توجهی به میزان تمایل نامزد در انجام یک رفتار و… می تواند به روند برقراری صمیمیت آسیب وارد نماید. طرف مقابل نیز نباید زمینه ی برداشته شدن یکباره مرزها را بدهد.

نکته دیگری که می توان در این بخش، مورد توجه قرار داد این است که لازم است گاهی در این دوران، دست به تغافل بزنید. لزومی ندارد نشان دهید که از همه چیز آگاهید. برخی اتفاقات را نباید دید، نباید شنید، نباید دانست … . این یعنی، دادن فرصت دوباره به کسی که دوستش دارید تا از خطایش عبور کند و رشد نماید. بی تردید رشد او، باعث پیشرفت شما خواهد شد.

جنگ از طرف دوست، دل آزار نباشد یاری که تحمل نکند، یار نباشد[ سعدی.]

2. صداقت و راستی و پرهیز از پنهان کاری

نامزدی یک مرحله ی آزمایشی است که باید برای شناسایی بیشتر یکدیگر استفاده شود، مشروط بر آن که در این مورد هر فرد کاملاً درستکار باشد و هیچ نقابی بر چهره نزند و هیچ نقشی بازی نکند. گاهی مشاهده می شود که قبل از ازدواج، مرد یا زن آن طوری که هستند خود را نشان نمی دهند، بلکه با رفتار ایده آل خود سعی می کنند مورد تأیید طرف مقابل قرار بگیرند، لذا حقایق و نقاط ضعف خود را پنهان می کنند. این رویه ی نقش بازی کردن و فرار از واقعیت است که بعد ها به ثبات رابطه صدمه خواهد زد. گاهی دختران و پسران سعی می کنند خود را چنان نشان بدهند که کمال مطلوب جلوه کنند. با این کار فرد هم خودش و هم طرف مقابلش را فریب می دهد. کسانی که در دوره ی آشنایی و نامزدی چنان که هستند خود را معرفی نمی کنند و دست به ایفای نقش و پرده پوشی می زنند، از نظر عواطف و احساس ها به رشد طبیعی نرسیده اند. ضمن این که حمل این نقاب، انرژی روانی لازم دارد. ممکن است در ابتدای رابطه به دلیل بالا بودن هیجان های مثبت، این انرژی فراهم باشد، اما پس از مدت کوتاهی، به تحلیل می رود و نقاب را به مرور محو می کند. پس بهتر است از همان ابتدا، خودتان باشید. به این می گویند صمیمیت.

3. فراهم کردن زمینه ی تفاهم و الفت و شناخت یکدیگر

دوره ی نامزدی تنها به عنوان دوره ی انتظار قبل از ازدواج و یا به منظور کامل شدن تشریفات عروسی نباید تلقی شود، بلکه باید به شناخت بیشتر، درک، تفاهم و اُلفت بگذرد و این خطاست که طرفین، پرده پوش احساس ها و اخلاق واقعی خود بوده و یا صرفاً در حال گذراندن تفریح، شور و التهاب باشند. دختر و پسری که با هم نامزد شده اند باید سعی نمایند اخلاق واقعی خود را نشان بدهند تا با شناخت واقعی، هر دو آماده ی پذیرش همدیگر باشند، توقعات و انتظارات بیهوده بر آنان غلبه نکند و زمینه برای توافق و استحکام زندگی زناشویی حاصل شود. توافق و اتحاد نظر قبل از وارد شدن به زندگی مشترک مهم است. ثابت شده که توافق های قبل از عروسی، روابط زندگی مشترک و مستقل را مستحکم تر می کند. هر چند که انتظار نمی رود در همه ی موارد، توافق کامل به وجود آید، ولی برای خوشبختی و سعادتمندی خانواده، توافق های کلی لازم و ضروری است.

4. شناخت نواقص و آمادگی تطبیق

هدف شناخت در دوره ی نامزدی، باید تطبیق و تفاهم حداکثری باشد. بدیهی است که ساختار فکری، جسمی و اخلاقی افراد یکسان نیست و جز معصومین(علیهم السلام) انسان بی نقص وجود ندارد. هر کس عیب و نقص مخصوص به خود را دارد. باید عروس و داماد به معایب یکدیگر پی ببرند، موارد کم اهمیت را نادیده گرفته و خود و شرایط زندگی را بر آن تطبیق دهند[ «هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ» (بقره، 187)]. با این شناخت، چگونه رفتار کردن را فرامی گیرند تا زمینه ی سازش فراهم شود. مثلاً اگر فاصله ی سنی شما با همسرتان زیاد است، سعی کنید اقتضائات سنی او را درک کنید و در همان حد از او انتظار داشته باشید. اجازه دهید تا او نیز مانند شما به تناسب سنش بزرگ شود. اگر تلاش کنید او در یک جهش فکری، مانند شما فکر کند، بخشی از نیازهای رشدی او را ناکام گذاشته اید؛ خلاءیی که گریبان گیر آینده ی او و رابطه خواهد شد.

5. تجدیدنظر و دقت در رفتارهای فردی و اجتماعی

کسی که وارد حیطه ی نامزدی می شود، از جمع مُجرّدها خارج شده است. این یعنی برخوردار شدن از یک هویت جدید و این هویت، مشخصه هایی دارد که لازم است در نوع تفکر و رفتار فرد، آشکار گردد. مشاهده چنین تغییرهایی در فرد، نشانگر پُختگی شخصیتی اوست.

6. پذیرش

طبیعی است که به خاطر وجود نقص در معمول انسان ها، همه ی معیارهای مدنظر ما به طور کامل حاصل نمی شوند. وقتی پاسخ مثبت به طرف مقابل می دهیم، یعنی همین میزان بهره او از معیارهای مان را می پذیریم و نسبت به کاستی هایش، دغدغه نداریم. این باعث آرامش شما در رابطه خواهد شد؛ زیرا سطح توقع های تان را به واقعیت نزدیک کرده اید، اما اگر مؤلفه های معادله ی توقع تان را هم چنان براساس ایده آل ها بسته باشید، جواب نگرفتن های تقریباً دائمی این معادله، یک فشار روانی دائمی به همراه خواهد داشت که فضای مثبت و پویای رابطه را تخریب خواهد کرد.

7. شناخت، نه آزمودن

«دختری هستم که چند ماهی است دوران نامزدی را آغاز کرده . مدتی بود که پسری دائم به صورت تلفنی و پیامکی مزاحم من می شد؛ نکات منفی همسرم را بازگو می کرد (انگار او را خوب می شناخت)، از من تعریف می کرد و می خواست که با او رابطه داشته باشم. تماس هایش را بی جواب گذاشتم و حتی شماره ام را تغییر دادم، اما باز هم رها نکرد. این اواخر مرا تهدید می کرد که داستان هایی برایم خواهد ساخت و آبرویم را پیش همسرم خواهد برد. مقاومت کردم اما فشار روانی زیادی را متحمل شدم. دیروز همسرم اعتراف کرد که شماره ی من را به یکی از دوستانش داده تا مرا امتحان کند و خوشحال است که من از این امتحان موفق بیرون آمده ام! شوکه شدم. حالم خیلی بد است. آیا به این آدم می توان اعتماد کرد؟ آیا با او می توان خوشبخت شد؟»

وسوسه ی دیگران به گناه، به بهانه آزمایش، کاری است خارج از چارچوب های دینی، اخلاقی و منطقی. رگه هایی از مشکلات شخصیتی در این گونه رفتارها دیده می شود. اگر با تحقیق و مراجعه به روان شناس به این نتیجه برسیم که چنین فردی دارای بدبینی حاد یا مشکلات اساسی دیگر است، زندگی با او دشوار خواهد بود.