اختیار ولایت، تبعیت از امر خدا و اطاعت الهی است و ایشان فقط اطاعت الهی می کنند و نمی توانند به جز اطاعت از امر خدا ، کاری بکنند و این موضوع در آیات الهی بیان شده است :
1- تحریم / 6 : (…عَلَیْها مَلائِکَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا یَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ ما یُؤْمَرُونَ)”… فرشتگانى بر این آتش گمارده شده که خشن و سختگیرند هرگز معصیت فرمان خدا نمى کنند، و هر دستورى به آنها دهد بدون چون و چرا اجرا مى کنند”
به قول فرمایش علامه در تفسیر المیزان در ذیل همین آیه : « ملائکه محض اطاعتند، و در آنها معصیت نیست، و به اطلاقش(همین آیه که فرموده: «لا یَعْصُونَ اللَّهَ » ) شامل دنیا و آخرت هر دو مى شود، پس ملائکه نه در دنیا عصیان دارند و نه در آخرت»
2- صافات 164: (وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ) ” هر یک از ما مقام معلومى داریم” (وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ).” و ما همگى براى اطاعت فرمان خدا به صف ایستاده ایم، و چشم بر امر اوداریم”
3- انبیاء 26 و27 : وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ عِبادٌ مُکْرَمُونَ – لا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یَعْمَلُون آنها گفتند خداوند رحمان فرزندى براى خود برگزیده! منزه است (از این عیب و نقص) اینها (فرشتگان) بندگان شایسته او هستند. که هرگز در سخن بر او پیشى نمى گیرند، و به فرمان او عمل مى کنند.
اوصاف فرشتگان را در شش قسمت بیان مى کند که مجموعا دلیل روشنى است بر نفى فرزند بودن آنها:
الف ) ” آنها بندگان خدا هستند” (بَلْ عِبادٌ).
ب ) ” بندگانى شایسته و گرامى داشته” (مُکْرَمُونَ).
آنها همچون بندگان گریزپا نیستند که تحت فشار مولى، تن به خدمت مى دهند بلکه بندگانى هستند، از هر نظر شایسته که راه و رسم عبودیت را خوب مى دانند، و به آن افتخار مى کنند، خدا نیز آنها را به خاطر اخلاصشان در عبودیت گرامى داشته و مواهب خویش را به آنها افزایش داده است.
ج ) آنها آن قدر مؤدب و تسلیم و سر بر فرمان خدا هستند که” هرگز در سخن گفتن بر او پیشى نمى گیرند” (لا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ).
د ) و از نظر عمل نیز” آنها تنها فرمان او را اجرا مى کنند” (وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ).