دوست خوبم؛ آشوبی که در دل شما افتاده، را می فهمیم و از وجود آن ناراحتیم اما شما کار درستی انجام ندادید که از او در این موضوع سؤال کردید. به دست آوردن این گونه اطلاعات هیچ کمکی به خوشبختی زندگی شما نمی کند، بلکه گاهی آن را به خطر می اندازد[ «لا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْیَاءَ إِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ» ؛ «از چیزهایى نپرسید که اگر براى شما فاش گردد موجب اندوهتان می شود» (مائده (5)، آیه 101).].

آشفتگی احتمالی فکری ای که در شما به وجود می آورد، رابطه ی عاطفی شما و نامزدتان را تهدید خواهد کرد. هرچند ممکن است همسرتان برای نشان دادن صداقت خود، پاسخ شما را به درستی بدهد.

قصد نوشتن یک جواب طولانی با مقدمات تحلیلی و انبوهی از توصیه را ندارم هرچند همه ی آنها را در جای خود، مؤثر می دانم. اجازه دهید به چند روز عقب تر برگردیم؛ روزهایی که هنوز این ماجرا فاش نشده بود. تمام تلاش تان را نمایید تا شما همان آقا پسر آن روزها باشید، نه آقاپسر آشوب زده امروز. اگر توانستید این حس را داشته باشید به این سؤال ها پاسخ دهید:

چگونه با همسرتان آ شنا شدید؟ روزهای اول آشنایی را به خاطر دارید؟

آن روزها چه حسی داشتید؟

تا اینجای دوران نامزدی چگونه گذشت؟ رفتار نامزدتان با شما در این دوران چگونه بود؟ لذت احساس همسر موفق بودن را به شما چشانده است؟

اگر از شما می پرسیدند با چند کلمه نامزدتان را توصیف کنید چه می گفتید؟

نظر دیگران درباره ی او چگونه بود؟

پس:

این جواب نامزدتان را به حساب صفا و صداقت او بگذارید.

احتمالاً ایشان، سطح رابطه را نیز گفته اند لذا دلیلی وجود ندارد گرفتار وسوسه شیطان شوید و به این خودخوری بیفتید که چه اتفاقاتی ممکن است در این رابطه افتاده باشد.

شخصیت نامزدتان را از رفتار او جدا کنید. آن رابطه، خطا و بد بوده است، اما اصلاً به این معنا نیست که شخصیت همسرتان نیز خطاکار دائمی و بد است. رفتار، تحت تأثیر عوامل مختلف محیطی، روانی و فیزیولوژیک است، اما شخصیت، یکپارچکی کلی دارد و با یک رفتار قابل ارزیابی و قضاوت نیست. شما می توانید از رفتار گذشته ی نامزدتان متنفر باشید اما در عین حال، مجذوب شخصیت او باشید.

احتمالاً ایشان از آن رابطه توبه نموده و خدا نیز او را بخشیده است. آیا صحیح است ذهن تان را مشغول خطایی کنید که حقی از شما را ضایع نکرده و صاحب حق (خدا) آن را بخشیده است؟

به ستّاریت خدا اقتدا کنید و در این مورد با کسی صحبت نکنید.

در کنترل ذهن تان، از یک روان شناس ماهر کمک بگیرید.

شما هم می دانید اگر با همسرتان با نگاهی رحیمانه برخورد کنید، شامل رحمت و لطف خدا قرار می گیرید؛ که او جبّار است (عمل نیک بندگان را در دنیا و آخرت جبران می نماید). بسیاری از انسان ها (که شاید خودمان نیز از آنها مستثنا نباشیم) در شور و غوغای جوانی، گرفتار رفتارهای ناپُخته ای می شوند که بعدها از آن پشیمانند، توبه می کنند و رضایت خالق خود را با عدم تکرار آنها جلب می کنند. عاشقانه نیست بنده ای را که خدا بخشیده، نبخشیم و با گذشت خود، گذشت سرنوشت ساز الهی از خودمان را نخریم.

برادر گرامی؛ مرد خوب بودن در یک زندگی تکراری و روزمره ی بدون چالش شاید کار سختی نباشد اما این پیچ و خم های زندگی است که جوهر انسان را نشان می دهد. اینجا همان نقطه ی عطفی است که شما می توانید با خدا معامله کنید. چه بسیار عارفانی که از یک معامله ای این چنین خالصانه به اوج رسیده اند. اینجا همان جایی است که نشان می دهید ظرفیت درک لذت های اصیل معنوی و روانی را دارید.

یادگاری

«وقتی که زندگی برایت سخت شد، یادت باشد: دریای آرام، ناخدای قهرمان نمی سازد».