چون امامت جایگاه رفیعی دارد و شرائط ویژه ای را می طلبد و به عنوان آخرین مرحله سیر تکاملی انسان شمرده شده که تنها پیامبران اولواالعزم به آن رسیده اند.
حضرت ابراهیم (ع) بعد از دارا بودن مقام نبوت و رسالت و بعد از امتحانهای سخت و سنگین به این مقام رسید. قرآن کریم در این باره می فرماید:
« واذا ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن قال انی جاعلک للناس اماما قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظالمین» ( سوره بقره آیه 124) از این آیه ، شرط عصمت و انتصاب خاص الهی، فهمیده می شود. یعنی این آیه صراحت دارد که امام باید معصوم و بدور از هر گونه خطا باشد و دیگر اینکه از طرف خدا تعیین شده باشد(قال انی جاعلک للناس اماما).
جهت اطلاع بیشتر ر.ک:
– پیام قرآن، آیت الله مکارم شیرازی، ج9، ص177 ؛ پرسش 24 و 22 کتاب پرسشها و پاسخهای دانشجویی ( امامت)، قم، معارف)