در خطبه های 3،4، 5 ،6 ،10، 15، 16 ،26 ، 34، 37 ،74 ، 75، 84 ، 87 ،92 ،93،108،126،127،131،136،137،139،156 و…، حضرت به امامت و مقام خلافت خود بطور صریح یا ضمنی اشاره نموده است.
بخش دوم: در نهج البلاغه مطلب خاصی درباره داعش بطور صریح یا ضمنی وجود ندارد.
در خطبه ۱۸۷ نهج البلاغه بطور کلی درباره موضوعاات آخرالزمان و برخی پیشگویی های حضرت (علیه السلام) است.
حدیثی در سایر منابع وارد شده است که برخی با توجه به پیشگویی های حضرت آن را بر داعش تطبیق می دهندو همچنین در گذشته برخی آن را بر بنی امیه، بنی عباس و … هم تطبیق دادند. متن روایت چنین است که ایشان در ضمن معرفی امام مهدی(علیه السلام) عبارتی بیان شده که شاید اشاره به داعش داشته باشد:
َیُذَلُّ أولِیائی فی زَمانِهِ، وتُتَهادى رُؤوسُهُم کَما تُتَهادى رُؤوسُ التُّرکِ وَالدَّیلَمِ، فَیُقتَلونَ ویُحرَقونَ، ویَکونونَ خائِفینَ، مَرعوبینَ وَجِلینَ، تُصبَغُ الارضُ بِدِمائِهِم، ویَفشُو الوَیلُ وَالرَّنَّهُ فی نِسائِهِم، اولئِکَ أولِیائی حَقّا.
در روزگار (نزدیک به ظهور) او، دوستان من، خوار مى شوند، سرهایشان مانند سرهاى کافران ترک و دیلم، هدیه داده مى شود، کشته و سوزانده مى شوند و در بیم و هراس و ترس و اضطرابند، زمین از خونشان رنگین مى شود و ناله و شیون از زنان‌شان بلند است. آنان، اولیاى حقیقى من هستند. (اصول کافی: ج ۱ ص ۵۲۷ ح ۳).
البته در سایز منابع مانند الغیبه نعمانی و … هم، چنین حدیثی با مضامین مختلف آمده است.