امام علی در شش سالگی، وقتی مکه دچار قحطی شد، به خانه حضرت محمد(ص) برده شد؛ همانطور که جعفر، برادر امام ، به خانه عباس بن عبدالمطلب برده شد. ابوطالب، پدر امام علی(ع)، در هنگام قحطی به خاطر تعداد جمعیت بالای خانواده از اداره هزینه‌های یک خانواده پرجمعیت ناتوان بود.(ابن هشام، ج۱، ص۱۶۲) و لذا اقوام او از جمله پیامبر(ص) تصمیم گرفتند با سرپرستی فرزندان او را یاری کنند. امام علی(ع) در یکی از خطبه‌های خود، به رفتار مهربانانه پیامبر در این دوره اشاره کرده است.(نهج البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدی، خ۱۹۲، ص۲۲۲)