در پاسخ به مطالب ذیل توجه کنید :
1 . صدقه در لغت ، مالی است که به خاطر ثواب و قصد تفرّب به افراد نیازمند می‌دهند.[ المنجد، ص 406، مولف: لویس معلوف نوبت چاپ: اول سال 1362 انتشارات اسماعیلیان – تهران] و در اصطلاح فقهی مالی است که کسی آن را مجاناً بدون عوض دنیوی به ملکیّت دربیاورد.[ریاض المسالک ج 9، ص 369 مولف: سید علی طباطبائی (ره) تحقیق و نشر: مؤسسه اسلامی (جامعه مدرسین) چاپ اول 1419] .
آیات و روایات زیادی بر استحباب صدقه و تشویق بر آن از ائمه رسیده است. «و ما تُنفقوا من خیر یوف الیکم» «و آن چه از خوبیها انفاق می‌کنید، (پاداش آن) به طور کامل به شما داده می‌شود.»

2. اما در روایات علاوه بر صدقه معمول و متداول که یا زکات واجب است و یاکمک مالی مستحب به نیازمندان ، بر امور مختلف دیگری نیز اطلاق شده است که به برخی اشاره می شود :
الف- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص کُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةرسول خدا فرمود : هر کار خیری صدقه است .( الکافی ج 4 ص 26 )

ب-از امام صادق –ع- چنین نقل شده است : صَدَقَةٌ یُحِبُّهَا اللَّهُ إِصْلَاحُ بَیْنِ النَّاسِ إِذَا تَفَاسَدُوا وَ تَقَارُبُ بَیْنِهِمْ إِذَا تَبَاعَدُوا صدقه ای که محبوب خدا است اصلاح دادن میان مردم است وقتی که رابطه آنها به هم بخورد و نزدیک کردن آنها به یکدیگر است وقتی از هم دور شوند .( الکافی ج 2 ص 209 )

ج- قَالَ النَّبِیُّ ص کُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ وَ مَا وَقَى بِهِ الْمَرْءُ عِرْضَهُ کُتِبَ لَهُ بِهِ صَدَقَةٌ رسول خدا –ص- فرمود : هر کار نیکی صدقه است و هر کاری که انسان با آن آبرویش را حفظ کند پاداش صدقه را دارد . ( بحارالأنوار ج 93 ص 182 باب 21 )
د‌- رُوِیَ عَنِ النَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ إِنَّ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ فِی کُلِّ یَوْمٍ صَدَقَةً قِیلَ مَنْ یُطِیقُ ذَلِکَ قَالَ إِمَاطَتُکَ الْأَذَى عَنِ الطَّرِیقِ صَدَقَةٌ وَ إِرْشَادُکَ الرَّجُلَ إِلَى الطَّرِیقِ صَدَقَةٌ وَ عِیَادَتُکَ الْمَرِیضَ صَدَقَةٌ وَ أَمْرُکَ بِالْمَعْرُوفِ صَدَقَةٌ وَ نَهْیُکَ عَنِ الْمُنْکَرِ صَدَقَةٌ وَ رَدُّکَ السَّلَامَ صَدَقَةٌ از پیامبر روایت شده که فرمود: بر هر مسلمان در هر روز صدقه لازم است.گفته شد: چه کسى چنین طاقتى دارد؟ فرمود: بر طرف نمودن خاشاک از راه صدقه است، راهنمایى کردن شخص به راه صدقه است، و عیادت نمودن تو از مریض صدقه است، و امر به معروف و نهى از منکر تو صدقه است، و جواب سلام دادن تو صدقه است . ( بحارالأنوار 93 182 باب 21 ) .