یکم. به طور مسلم در احکام فردى – فقهى، کسى آنان را ملزم به پیروى از ولى فقیه نمى داند؛ بلکه الزام در ناحیه مسائل اجتماعى و حکومتى است. این امرى اجتناب ناپذیر است؛ زیرا در هر جامعه اى، وحدت رویه لازم است و بدون آن آنارشیسم و هرج و مرج پدید مى آید. ازاین رو نه تنها اهل تسنن؛ بلکه غیر مسلمانان نیز در حکومت اسلامى، باید قوانین و هنجارهاى اجتماعى اسلام را بپذیرند؛ مگر دایره خاصى از امور که قابل استثنا است.دوّم. فقهاى برجسته اهل تسنن، پیروى از علماى شیعه و تقلید از آنان در احکام را جایز مى دانند؛ به عنوان نمونه مى توان به فتواى شیخ محمود شلتوت (رئیس جامع الازهر مصر) توجه کرد که در آن به حقانیت تشیع اعتراف شده و اطاعت در مسائل دینى از مذهب شیعه، براى همه فرقه ها مسلمین جایز دانسته شده است.
براى آگاهى بیشتر ر.ک:
شلتوت، علامه محمود، سیرى در تعالیم اسلام، ترجمه دکتر سیدخلیل خلیلیان.
سوّم. همه فقهاى اهل تسنن، اطاعت از حاکم مسلمان را واجب مى دانند؛ بویژه اگر او فقیه عادل و با تقوا باشد.
براى آگاهى بیشتر ر.ک:
صفى زاده، دکتر فاروق، ولایت فقیه از دیدگاه اهل سنت.