قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
از لحاظ اخلاقى: حفظ عفّت در اندیشه، گفتار و رفتار براى زن و مرد، بنابر بعضى آیات و روایات یک امر ضرورى است( سوره ى نور، آیات 30 و 31 و 32 و 33). انسان تفکّر پیشه و اندیشه گراست. اندیشه گرى زمینه مى خواهد. هر گونه رویداد، طرح و مسئله شایسته یا ناشایسته اى مى تواند موضوع تفکر قرار گیرد. بى شک، اندیشه ورزى در راستاى سامان یابى، بازتابى نیکو خواهد داشت و اندیشیدن در زمینه هاى ناروا، پیامدهاى نامطلوبى را به بار خواهد آورد. پس عفّت در اندیشه یکى از وظایف هر فرد مؤمن است. عفت در اندیشه یعنى دور داشتن فکر از عرصه هاى ناهنجار و آلوده.
در یک کلام، بزرگان دین و اهل معرفت مى گویند انسان با تقوا کسى است که حتى فکر گناه نیز نکند.
حضرت على(ع) مى فرمود: من کَثُرَ فِکرُهُ فى المعاصى دَعَتْهُ اِلیهاM}کسى که بسیار درباره گناهان اندیشه کند، بزهکارى ها و گناهان او را به خویش فرا مى خوانند{M( غرر الحکم، ج 5، ص 321).
در هر صورت تا قبل از ازدواج شایسته است این غریزه را به طور موقت کنترل نموده و عفت و پاکى و پاکدامنى خود را همچون گذشته حفظ و حراست نمائید.
کنترل این غریزه به دو صورت ممکن است تحقق پذیرد:
1- کنترل منفى: غالبا وقتى سخن از کنترل غریزه جنسى به میان مى آید، توجه اشخاص به سمت و سوى نوع منفى آن جلب مى شود و آن این است که کسى با وجود تحریکات مختلف و مواجهه با عوامل انگیزش این غریزه، بخواهد با میل تحریک شده اش مبارزه و مقابله کند و به سوى ارتکاب جرم نرود، چنین کارى گرچه قطعا بهتر از آلایش دامن و عمل به جرم است، ولى پیامدهاى سوء و مخرب آن بر کسى پوشیده نیست. این کار هم به غایت دشوار است و هم زیانبار و بدین جهت هرگاه شخصى به کنترل غریزه سفارش مى شود با چنین برداشتى از آن و تصور دشوارى و زیانبارى آن، از پذیرفتن چنین توصیه هایى سرباز مى زند.
2- کنترل مثبت: غریزه جنسى اگر با ازدواج مهار نگردد، مطلوب ترین راه تسلط بر آن، کنترل مثبت است و آن پرهیز از صحنه ها و کارهایى است که به تحریک این غریزه مى انجامد.
این نوع از کنترل، که در حقیقت جنبه ى پیشگیرى دارد هم راحت است و هم بى زیان و بلکه مفید و راحت است، زیرا در این صورت همچون وسیله نقلیه اى است با سرعت معمولى و قانونى که در مواجهه با خطر، مهار آن زحمت چندانى ندارد بى زیان است، زیرا با این حال کنترل غریزه فشارى بر جسم و روان تحمیل نمى کند تا به آن صدمه اى وارد شود و مفید است چون موجب مى شود مغز و اعصاب و قواى بدن در حالت عادى به سر برند و تعادل روانى شخص محفوظ بماند وانرژى و سرمایه هاى جسمى و روحى او بیهوده مصرف نشوند. برخلاف ماشینى که با سرعتى بسیار فراتر از حد شناخته شده و بایسته خود سیر مى کند که چه بسا به کلى اختیار آن از دست صاحبش بیرون رفته و مصیبت هایى به بار آورد و کنترل آن هم در صورت تحقق، صدها زیان و رنج و زحمت و اضطراب براى وسیله و صاحب آن به همراه دارد.
خداوند در قرآن کریم مى فرماید: «باید کسانى که قدرت و وضعیت مساعد براى ازدواج ندارند عفت پیشه کنند» (نور، آیه 33).
با تأمل معلوم مى شود که عفت در این آیه کریمه معنایى عام دارد و عفت در همه اعضا و اندام را شامل است و اکنون طرق کنترل مثبت را به اختصار برمى شمریم:
1- پرهیز از فکر و ترسیم صحنه هاى محرک در ذهن و خیال. عبدالله بن سنان از امام صادق(ع) نقل مى کند که حضرت(ع) فرمود: «ان عیسى قال للحواریین:… ان موسى امرکم ان لا تزنوا و انا آمرکم ان لاتحدثوا انفسکم بالزنا فضلاً عن ا ن تزنوا فان من حدث نفسه بالزنا کان کمن او قد فى بیت مزوق فافسد التزاویق الدخان و ا ن لم یخرق البیت؛ عیسى به اصحاب خود گفت:… موسى به شما دستور داد که زنا نکنید و من به شما دستور مى دهم که فکر زنا هم در سر نپرورانید تا چه رسد به این که زنا کنید زیرا کسى که خیال زنا کند مانند کسى است که در خانه اى نقش و نگار شده دود و آتش به پا کند. چنین کارى گرچه خانه را نمى سوزاند ولى زینت و صفاى آن را مکدر کرده و فاسد مى کند» وسائل الشیعه، ج 14، ص 240).
2- دورى از نگاه هاى مسموم و مناظر تحریک آمیز. قرآن کریم در دو آیه متوالى دستور به اغماض و نگهدارى چشم از نگاه حرام و هوس آلود داده است. در آیه اول مى فرماید: «قل للمؤمنین یغضّوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم…؛ به مؤمنان بگو دیدشان – را از نامحرمان – فرونشانند و نهانگاه هاى خود را – از وقوع در حرام – نگه دارند». و در آیه بعدى مى فرماید: «و قل للمؤمنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن…؛ به زنان مؤمن بگو – چشمهایشان را فرو گیرند و نهانگاه هاى خویش را محافظت کنند» (نور، آیه 30 – 31).
جالب این است که در هر دو مورد خداوند متعال نخست دستور به مراقبت از نگاه محرک و عفت چشم مى دهد و آن گاه به حفاظت از عورت فرمان داده است.
رسول اکرم(ص) مى فرمایند: «النظره سهم مسموم من سهام ابلیس فمن ترکها خوفا من الله اعطاه الله ایمانا یجد حلاوته فى قلبه؛ نگاه هوس آلود – تیرى است مسموم از تیرهاى شیطان – هر کس آن را به جهت خوف الهى ترک کند، خداوند ایمانى به او مى بخشد که حلاوت آن را در قلب خود احساس مى کند» (الاخلاق، سید عبدالله شبر، قم، انتشارات بصیرتى، ص 127).
3- گوش ندادن به آوازها و موسیقى هاى تحریک کننده و مبتذل. در حدیثى از حضرت صادق(ع) آمده است: «ان رجلا سأله عن سماع الغناء فنهى عنه و تلا قول الله عز وجل: «ان السمع والبصر والفؤاد کل اولئک کان عنه مسؤولاً»؛ (اسراء، آیه 36).
«و قال یسأل السمع عما سمع والفؤاد عمّا عقد والبصر عما ابصر؛ مردى از آن حضرت درباره شنیدن آواز محرک پرسید. حضرت از آن نهى کرده و این آیه را خواندند: «به یقین گوش و چشم و دل هر یک مورد سؤال خواهند بود» و فرمود: گوش از آنچه شنیده و قلب از آنچه بدان دل بسته و چشم از آنچه دیده است مسؤول بوده و بازخواست خواهند شد» (مستدرک الوسائل، چاپ قدیم، ج 2، ص 459، ابواب یکتسب به، باب 80).
4- اجتناب شدید از نشست هاى غفلت زا و معاشرت با دوستان ناباب و گوش سپردن به سخنان تحریک آمیز.
از حضرت امام باقر(عِ این گونه روایت شده است: «من اصغى الى ناطق فقد عبده، فان کان الناطق یؤدى عن الله عزوجل فقد عبدالله و ان کان یؤدى عن الشیطان فقد عبد الشیطان؛ هر کس به سخن گوینده اى گوش فرا دهد او را بندگى کرده است، پس اگر ناطق از خدا بگوید شنونده، خداوند را بنده شده و اگر از شیطان و سخنان شیطانى بر زبانش جارى کند قطعا بندگى شیطان کرده است» (وسائل الشیعه، چاپ ایران، کتابفروشى اسلامیه، ج 12، ص 236).
5- اعتدال در خوردن. بى تردید پرخورى و بى نظمى در خوردن در ذخیره سازى و انباشتن موادى که نیازمند تفریغ باشد مؤثر است، ولى در صورت اعتدال و کم خورى سهم ناچیزى از آن صرف تهیه آن مواد مى شود.
در حدیثى که قبلاً از پیامبر گرامى(ص) نقل کردیم، آن حضرت پس از آن که جوانان را به ازدواج ترغیب مى کنند مى فرمایند: «هر کس قدرت بر ازدواج ندارد و روزه بگیرد یقینا روزه نیروى غریزه او را تضعیف مى کند» (مستدرک الوسائل، ج 2، ص 531).
6- اشتغال، ورزش و سرگرمى هاى مفید. زیرا با وجود فراغت، هم مواد غذایى در تقویت غریزه به مصرف مى رسد و هم فکر و خیال مصروف چاره سازى در تفریغ آن مى شود و لذا در روایات بر اشتغال و کار و پرهیز از فراغت تأکید بسیار شده است.
حضرت امام صادق(ع) در حدیث پردامنه «مفضل» مى فرمایند: «… وهکذا الانسان لو خلا من الشغل لخرج من الاشر والعبث والبطر الى ما یعظم ضرره علیه و على من قرب منه…؛ … و همین گونه انسان اگر بى کار و فارغ باشد، به بیهودگى و سرمستى دچار مى شود و بر اثر آن به مسایلى مبتلا مى شود که زیان آن هم بر خود و هم بر نزدیکان او سنگینى خواهد کرد…» (بحارالانوار، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج 3، ص 87).
7- تلاوت قرآن. بى شک انس با قرآن، تلاوت، تدبر و تفکر در مضامین آن، خود شفاى هر دردى است که به سرعت کار هر پریشانى را رو به سامان مى برد و زخم هاى پنهان را التیام مى دهد و همت ها را تا آسمان ها بالا مى برد و بشر را از فرو رفتن در عالم حیوانات را نجات مى بخشد.
امیرمؤمنان(ع) مى فرمایند: «و تعلّموا القرآن فانه ربیع القلوب واستشفوا بنوره فانه شفاء الصدور و احسنوا تلاوته فانه انفع القصص؛ قرآن را فرا گیرید زیرا قرآن بهار دلهاست و از نور آن بر مرض ها و دردهاى خود مرهم بگذارید زیرا آن داروى شفابخش سینه هاست و آن را نیکو تلاوت کنید که به یقین سودمندترین قصه هاست» (وسائل الشیعه، ج 4، ص 825، ابواب قرائه القرآن، باب 1، ح 7).
خلاصه این که: راه حل دین در خصوص نوع مقابله و مواجهه به غریزه جنسى نخست ازدواج و نکاح مشروع است و در صورت عدم امکان، کنترل مثبت با شرحى که بیان شد و سپس کنترل منفى با وجود همه زیان هاى آن، ولى هیچ گاه به بى بند و بارى و افسارگسیختگى و آلودگى به گناه رضایت نمى دهد و زیان آن را به مراتب خسارت بارتر و ویرانگرتر از ضرر کنترل منفى مى داند.
این نوشتار را با این جمله به پایان مى بریم که بزرگان گفته اند: «نفس را مشغول بدار وگرنه او تو را به خود مشغول خواهد ساخت».
در یک کلام، بزرگان دین و اهل معرفت مى گویند انسان با تقوا کسى است که حتى فکر گناه نیز نکند.
حضرت على(ع) مى فرمود: من کَثُرَ فِکرُهُ فى المعاصى دَعَتْهُ اِلیهاM}کسى که بسیار درباره گناهان اندیشه کند، بزهکارى ها و گناهان او را به خویش فرا مى خوانند{M( غرر الحکم، ج 5، ص 321).
در هر صورت تا قبل از ازدواج شایسته است این غریزه را به طور موقت کنترل نموده و عفت و پاکى و پاکدامنى خود را همچون گذشته حفظ و حراست نمائید.
کنترل این غریزه به دو صورت ممکن است تحقق پذیرد:
1- کنترل منفى: غالبا وقتى سخن از کنترل غریزه جنسى به میان مى آید، توجه اشخاص به سمت و سوى نوع منفى آن جلب مى شود و آن این است که کسى با وجود تحریکات مختلف و مواجهه با عوامل انگیزش این غریزه، بخواهد با میل تحریک شده اش مبارزه و مقابله کند و به سوى ارتکاب جرم نرود، چنین کارى گرچه قطعا بهتر از آلایش دامن و عمل به جرم است، ولى پیامدهاى سوء و مخرب آن بر کسى پوشیده نیست. این کار هم به غایت دشوار است و هم زیانبار و بدین جهت هرگاه شخصى به کنترل غریزه سفارش مى شود با چنین برداشتى از آن و تصور دشوارى و زیانبارى آن، از پذیرفتن چنین توصیه هایى سرباز مى زند.
2- کنترل مثبت: غریزه جنسى اگر با ازدواج مهار نگردد، مطلوب ترین راه تسلط بر آن، کنترل مثبت است و آن پرهیز از صحنه ها و کارهایى است که به تحریک این غریزه مى انجامد.
این نوع از کنترل، که در حقیقت جنبه ى پیشگیرى دارد هم راحت است و هم بى زیان و بلکه مفید و راحت است، زیرا در این صورت همچون وسیله نقلیه اى است با سرعت معمولى و قانونى که در مواجهه با خطر، مهار آن زحمت چندانى ندارد بى زیان است، زیرا با این حال کنترل غریزه فشارى بر جسم و روان تحمیل نمى کند تا به آن صدمه اى وارد شود و مفید است چون موجب مى شود مغز و اعصاب و قواى بدن در حالت عادى به سر برند و تعادل روانى شخص محفوظ بماند وانرژى و سرمایه هاى جسمى و روحى او بیهوده مصرف نشوند. برخلاف ماشینى که با سرعتى بسیار فراتر از حد شناخته شده و بایسته خود سیر مى کند که چه بسا به کلى اختیار آن از دست صاحبش بیرون رفته و مصیبت هایى به بار آورد و کنترل آن هم در صورت تحقق، صدها زیان و رنج و زحمت و اضطراب براى وسیله و صاحب آن به همراه دارد.
خداوند در قرآن کریم مى فرماید: «باید کسانى که قدرت و وضعیت مساعد براى ازدواج ندارند عفت پیشه کنند» (نور، آیه 33).
با تأمل معلوم مى شود که عفت در این آیه کریمه معنایى عام دارد و عفت در همه اعضا و اندام را شامل است و اکنون طرق کنترل مثبت را به اختصار برمى شمریم:
1- پرهیز از فکر و ترسیم صحنه هاى محرک در ذهن و خیال. عبدالله بن سنان از امام صادق(ع) نقل مى کند که حضرت(ع) فرمود: «ان عیسى قال للحواریین:… ان موسى امرکم ان لا تزنوا و انا آمرکم ان لاتحدثوا انفسکم بالزنا فضلاً عن ا ن تزنوا فان من حدث نفسه بالزنا کان کمن او قد فى بیت مزوق فافسد التزاویق الدخان و ا ن لم یخرق البیت؛ عیسى به اصحاب خود گفت:… موسى به شما دستور داد که زنا نکنید و من به شما دستور مى دهم که فکر زنا هم در سر نپرورانید تا چه رسد به این که زنا کنید زیرا کسى که خیال زنا کند مانند کسى است که در خانه اى نقش و نگار شده دود و آتش به پا کند. چنین کارى گرچه خانه را نمى سوزاند ولى زینت و صفاى آن را مکدر کرده و فاسد مى کند» وسائل الشیعه، ج 14، ص 240).
2- دورى از نگاه هاى مسموم و مناظر تحریک آمیز. قرآن کریم در دو آیه متوالى دستور به اغماض و نگهدارى چشم از نگاه حرام و هوس آلود داده است. در آیه اول مى فرماید: «قل للمؤمنین یغضّوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم…؛ به مؤمنان بگو دیدشان – را از نامحرمان – فرونشانند و نهانگاه هاى خود را – از وقوع در حرام – نگه دارند». و در آیه بعدى مى فرماید: «و قل للمؤمنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن…؛ به زنان مؤمن بگو – چشمهایشان را فرو گیرند و نهانگاه هاى خویش را محافظت کنند» (نور، آیه 30 – 31).
جالب این است که در هر دو مورد خداوند متعال نخست دستور به مراقبت از نگاه محرک و عفت چشم مى دهد و آن گاه به حفاظت از عورت فرمان داده است.
رسول اکرم(ص) مى فرمایند: «النظره سهم مسموم من سهام ابلیس فمن ترکها خوفا من الله اعطاه الله ایمانا یجد حلاوته فى قلبه؛ نگاه هوس آلود – تیرى است مسموم از تیرهاى شیطان – هر کس آن را به جهت خوف الهى ترک کند، خداوند ایمانى به او مى بخشد که حلاوت آن را در قلب خود احساس مى کند» (الاخلاق، سید عبدالله شبر، قم، انتشارات بصیرتى، ص 127).
3- گوش ندادن به آوازها و موسیقى هاى تحریک کننده و مبتذل. در حدیثى از حضرت صادق(ع) آمده است: «ان رجلا سأله عن سماع الغناء فنهى عنه و تلا قول الله عز وجل: «ان السمع والبصر والفؤاد کل اولئک کان عنه مسؤولاً»؛ (اسراء، آیه 36).
«و قال یسأل السمع عما سمع والفؤاد عمّا عقد والبصر عما ابصر؛ مردى از آن حضرت درباره شنیدن آواز محرک پرسید. حضرت از آن نهى کرده و این آیه را خواندند: «به یقین گوش و چشم و دل هر یک مورد سؤال خواهند بود» و فرمود: گوش از آنچه شنیده و قلب از آنچه بدان دل بسته و چشم از آنچه دیده است مسؤول بوده و بازخواست خواهند شد» (مستدرک الوسائل، چاپ قدیم، ج 2، ص 459، ابواب یکتسب به، باب 80).
4- اجتناب شدید از نشست هاى غفلت زا و معاشرت با دوستان ناباب و گوش سپردن به سخنان تحریک آمیز.
از حضرت امام باقر(عِ این گونه روایت شده است: «من اصغى الى ناطق فقد عبده، فان کان الناطق یؤدى عن الله عزوجل فقد عبدالله و ان کان یؤدى عن الشیطان فقد عبد الشیطان؛ هر کس به سخن گوینده اى گوش فرا دهد او را بندگى کرده است، پس اگر ناطق از خدا بگوید شنونده، خداوند را بنده شده و اگر از شیطان و سخنان شیطانى بر زبانش جارى کند قطعا بندگى شیطان کرده است» (وسائل الشیعه، چاپ ایران، کتابفروشى اسلامیه، ج 12، ص 236).
5- اعتدال در خوردن. بى تردید پرخورى و بى نظمى در خوردن در ذخیره سازى و انباشتن موادى که نیازمند تفریغ باشد مؤثر است، ولى در صورت اعتدال و کم خورى سهم ناچیزى از آن صرف تهیه آن مواد مى شود.
در حدیثى که قبلاً از پیامبر گرامى(ص) نقل کردیم، آن حضرت پس از آن که جوانان را به ازدواج ترغیب مى کنند مى فرمایند: «هر کس قدرت بر ازدواج ندارد و روزه بگیرد یقینا روزه نیروى غریزه او را تضعیف مى کند» (مستدرک الوسائل، ج 2، ص 531).
6- اشتغال، ورزش و سرگرمى هاى مفید. زیرا با وجود فراغت، هم مواد غذایى در تقویت غریزه به مصرف مى رسد و هم فکر و خیال مصروف چاره سازى در تفریغ آن مى شود و لذا در روایات بر اشتغال و کار و پرهیز از فراغت تأکید بسیار شده است.
حضرت امام صادق(ع) در حدیث پردامنه «مفضل» مى فرمایند: «… وهکذا الانسان لو خلا من الشغل لخرج من الاشر والعبث والبطر الى ما یعظم ضرره علیه و على من قرب منه…؛ … و همین گونه انسان اگر بى کار و فارغ باشد، به بیهودگى و سرمستى دچار مى شود و بر اثر آن به مسایلى مبتلا مى شود که زیان آن هم بر خود و هم بر نزدیکان او سنگینى خواهد کرد…» (بحارالانوار، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج 3، ص 87).
7- تلاوت قرآن. بى شک انس با قرآن، تلاوت، تدبر و تفکر در مضامین آن، خود شفاى هر دردى است که به سرعت کار هر پریشانى را رو به سامان مى برد و زخم هاى پنهان را التیام مى دهد و همت ها را تا آسمان ها بالا مى برد و بشر را از فرو رفتن در عالم حیوانات را نجات مى بخشد.
امیرمؤمنان(ع) مى فرمایند: «و تعلّموا القرآن فانه ربیع القلوب واستشفوا بنوره فانه شفاء الصدور و احسنوا تلاوته فانه انفع القصص؛ قرآن را فرا گیرید زیرا قرآن بهار دلهاست و از نور آن بر مرض ها و دردهاى خود مرهم بگذارید زیرا آن داروى شفابخش سینه هاست و آن را نیکو تلاوت کنید که به یقین سودمندترین قصه هاست» (وسائل الشیعه، ج 4، ص 825، ابواب قرائه القرآن، باب 1، ح 7).
خلاصه این که: راه حل دین در خصوص نوع مقابله و مواجهه به غریزه جنسى نخست ازدواج و نکاح مشروع است و در صورت عدم امکان، کنترل مثبت با شرحى که بیان شد و سپس کنترل منفى با وجود همه زیان هاى آن، ولى هیچ گاه به بى بند و بارى و افسارگسیختگى و آلودگى به گناه رضایت نمى دهد و زیان آن را به مراتب خسارت بارتر و ویرانگرتر از ضرر کنترل منفى مى داند.
این نوشتار را با این جمله به پایان مى بریم که بزرگان گفته اند: «نفس را مشغول بدار وگرنه او تو را به خود مشغول خواهد ساخت».