دلیل اصلی هجمه های کلیشه ای حقوق بشر به ایران عمدتا دو موضوع اصلی است؛اول اینکه آنها با احکام اسلام دشمنی دارند و به بهانه مسئله حقوق بشر خواهان فقه زدایی از قوانین ایران هستند و البته چنین اتفاقی را هرگز نخواهند دید و دوم اینکه موضوع حقوق بشر ابزاری در دست نظام سلطه است تا در پوشش آن از هواداران و گماشتگان خود در داخل کشورهای مستقل –که عموما مرتکب جرائم متنوعی می شوند- دفاع کنند. این روزها بار دیگر مساله حقوق بشر در قالب یک سوژه پر سروصدا دستمایه ای شده است تا از چند زاویه به عنوان یک اهرم فشار علیه جمهوری اسلامی استفاده شود. یک زاویه استفاده از پوشش حقوق بشر برای یک سری تحریم های جدید علیه کشورمان است؛ چرا که فعلا تعلیق تحریم های هسته ای تمدید شده است. (هرچند که تحریم جدید به هر بهانه ای نقض فاحش برجام است) زاویه دیگر تهیه گزارش پیش نویس عاصمه جهانگیر ،گزارشگر ویژه حقوق بشر درامور ایران است که طی روزهای آینده نسخه نهایی آن به سازمان ملل ارایه می شود؛ گزارشی که ایران اسلامی با تکرار ادعاهای نخ نما شده به نقض حقوق بشر متهم شده است! و زاویه سوم حمایت ضدانقلاب و شبکه های بیگانه و اپوزیسیون خارج نشین از سران تا محکومان فتنه در پوشش حقوق بشر است که به این بهانه موضوعاتی مانند حصر یا آزادی برخی از این محکومان در فضای رسانه های معاند برجسته شده است.

از همین روی؛ ذکر نکاتی کاربردی در خصوص داستان حقوق بشر و حواشی آن قابل اعتناست.

-۱ اولین نکته این است که وقتی سخن از حقوق بشر می شود باید میان حقوق بشر غربی و حقوق بشر اسلامی تفاوت قائل شد. اگر بخواهیم در حوزه نظری و تئوریک به تفاوت حقوق بشر اسلامی با حقوق بشر غربی بپردازیم، این مساله را نمی توان نادیده گرفت که حقوق بشر غربی تنها بر پندارهای انسان در محدوده این دنیای فانی متمرکز است و تفسیرش از بشر موجودی است که فقط نفس می کشد، می آشامد ، می خوابد و دارای غرایزی است که باید بدان پاسخ گفت. این درحالی است که در حقوق بشر اسلامی به غایت و سعادت بشر توجه می شود و تنها محدود به این دنیای فانی و زود گذر نیست بلکه وجه اخروی و سعادت انسان هم مورد نظر است. تفسیر از انسان در حقوق بشر اسلامی مبتنی بر نگاه توحیدی است و محدود به پاره ای از غرایز و نیازهای مادی انسان نیست.
اشکال عمده نظریه پردازان غربی در موضوع پرمساله حقوق بشر این است که تفسیر آنها از انسان تفسیری ناقص و محدود و در قلمروی ذهنی بشری است. شاید به همین دلیل است که به عمق فلسفه و حکمت مجازات های اسلامی پی نبرده اند. امروز نیاز است که حوزه های علمیه و اندیشمندان و صاحبنظران بیش از گذشته به صحنه بیایند و به تبیین ظرایف و دقایق و عمق زوایای مختلف حقوق بشر اسلامی بپردازند.

۲- نکته دوم این است که امروز همان حقوق بشر غربی و اومانیستی هم با همان تعاریف، برای مدعیان حقوق بشر در حوزه فکر و اندیشه مطرح نیست و به حقوق بشر به عنوان یک “پروژه” می نگرند. هدف این پروژه این است که در پوشش الفاظ و واژگان پر طمطراق حقوق بشری ، اغراض سیاسی و جاه طلبی های خود را عملیاتی نمایند. می گویند حقوق بشر ولی دست به ترور و آدم کشی بلکه نسل کشی می زنند و جنایت هایی می آفرینند که در تاریخ بشریت سابقه نداشته است. می گویند حقوق بشر ولی از مادر بمب ها رونمایی می کنند. می گویند حقوق بشر ولی گروهی آدم کش به نام منافقین و القاعده و طالبان و داعش را خلق می کنند و همین بشر را به راحتی سَر می برند!

۳-امروز صحنه واقعی حقوق بشر در یمن و سوریه و عربستان و بحرین و میانمار و … عیان و نمایان است که تروریسم با حمایت آشکار آمریکا به جان مردم افتاده اند و رژیمی مانند رژیم سعودی هم بمب های خود را نه تنها بر سر مردم مظلوم یمن خالی می کنند، بلکه خانه های شیعیان مظلوم العوامیه را با الگوگیری از جنایات رژیم صهیونیستی ، با بولدوزر تخریب می کنند.

۴-جالب اینجاست که مدعیان حقوق بشر که ایران اسلامی را به نقض حقوق بشر متهم می کنند با سران رژیم کودک کش سعودی رقص شمشیر می کنند! و عجیب تر از آن اخباری است که چندی پیش منابع غربی منتشر کردند که حکایت از آن داشت که پول های هنگفت سعودی به برخی رسانه های غربی تزریق شده تا چهره ضد حقوق بشری این رژیم کودک کش مورد افشاگری قرار نگیرد. حتی برخی اخباری که در سال های اخیر منتشر شد حاکی از آن است که عربستان به نهادهای حقوق بشری سازمان ملل رشوه های سنگینی پرداخت کرده است! این رسوایی و ننگ بزرگ، واقعیت بدون بزک حقوق بشری است که مدعیان حقوق بشر از آن دم می زنند!

۵-دلیل اصلی هجمه های کلیشه ای حقوق بشر به جمهوری اسلامی ایران عمدتا دو موضوع اصلی است؛ اول اینکه آنها با احکام اسلام دشمنی دارند و به بهانه مسئله حقوق بشر خواهان فقه زدایی از قوانین ایران هستند و البته چنین اتفاقی را هرگز نخواهند دید و دوم اینکه موضوع حقوق بشر ابزاری در دست نظام سلطه است تا در پوشش آن از هواداران و گماشتگان خود در داخل کشورهای مستقل –که عموما مرتکب جرائم متنوعی می شوند- دفاع کنند.
در واقع ماموریت جماعتی این است که سخنان دشمن در داخل به نام حقوق بشر ایجاد شود. از این جهت مسئله حقوق بشر صرفا یک ابزار سیاسی است. بنابراین آمریکا و کشورهای غربی باید بدانند که در میدان و کارزار حقوق بشر نمی توانند علیه ایران اسلامی، اجماع به اصطلاح جهانی به نفع خود ایجاد کنند،چراکه امروز دنیا دست آمریکا را خوانده است و حنای حقوق بشر دروغین غربی دیگر برای ملتها و افکارعمومی جهان رنگی ندارد.
منبع:
حسام الدین برومند، روزنامه حمایت، به نقل از مشرق ۲۶ شهریور ۱۳۹۶