بخشی از صورت استنطاق میرزا رضا کرمانی

عصراسلام: بخشی از صورتجلسه بازجویی از میرزا رضا کرمانی: 

ج – خير ، من همچو اراده‌ای نداشتم و این حرف من نیست و نمی‌دانستم که شاه به گردش شهر خواهد رفت و این قوه را هم در خودم نمی‌دیدم. روز پنجشنبه شنیدم که شاه به حضرت عبدالعظيم می‌آید در خیال دادن عریضه به صدارت عظمی بودم که امنیت بخواهم عريضه را هم نوشته در بغل داشتم و رفتم در بازار منتظر صدر اعظم بودم. از خیال دادن عريضه منصرف شدم و يك‌مرتبه به این خیال افتادم و رفتم منزل طپانچه را برداشتم آمدم از درب امامزاده حمزه رفتم توی حرم قبل از آمدن شاه، تا اینکه شاه وارد شد آمد حرم زیارت‌نامه مختصری خوانده به طرف امامزاده حمزه خواست بیاید دم در يک قدم مانده بود که داخل حرم امامزاده حمزه بشود طپانچه را آتش دادم.

ج – بلی مرا دید و تكانی هم خورد که طپانچه خالی شد دیگر نفهمیدم.

ج – خير زنی در آن میان نبود و این‌ها مزخرفات است پس ایران ما یکباره نهلیست شده‌اند که میان آن‌ها آن‌طور زن‌های شیردل پیدا شود. 

ج – سید اصلا پرستش مصنوعات را کفر می‌داند و می‌گوید صانع را باید پرستید و سجده به صانع باید نمود نه به مصنوعات طلا و نقره نمودن مزار و مرقد را معتقد نیست و جان آدم را برای کار خير حقيقت چیزی نمی‌داند و وقرى نمی‌گذارد. با این‌که آن همه بلیات و صدمات را برای او کشیدم صدای چوب‌ها را که به من می‌زدند می‌شنید و هر وقت من حرف می‌زدم و ذکر مصائب خودم را می‌کردم می‌گفت خفه شو روضه‌خوانی مكن. مگر پدرت روضه‌خوان بود چرا عبوسی می‌کنی؟ با کمال بشاشت و شرافت حکایت کن چنانچه فرنگی‌ها بلیاتی که برای راه خیر می کشند همین طور با کمال بشاشت ذکر می‌کنند.

تاریخ بیداری ایرانیان، ناظم‌الاسلام کرمانی، به اهتمام علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، بخش اول، ص ۱۰۹-۱۱۰