برادری دارم که اهل دین و نماز است عاشق دختری شده که به نماز و شرعیات علاقه ای ندارد و اینگونه که پیداست هیچ علاقه ای به برادر من ندارد و صرفا برای دوستی این روابط را برقرار کرده حال چگونه باید برادرم را از این راه منصرف کنیم یا کاری کنیم که دختر به راه راست هدایت بشه و علاقه ای نسبت به برادرم پیدا کند طوری که عیب های دختر را نادیده می گیرد حتی می داند که دختر با دوست قبلیش هم رابطه دارد ولی چشم پوشی می کند با تفکر که دختر را به راه راست هدایت کند ولی ما می ترسیم که خود نیز راه خود را گم کند و همه چیز را زیر پای خود بگذارد؟

در رابطه با وضعیت برادرتان که سؤال کرده اید توجه شما و خانواده را به چند نکته مهم جلب می کنیم:
1. برادر شما در سنی قرار دارد و ویژگی های خاصی دارد که اگر در برخورد با آنها به این ویژگی ها توجه نشود مشکلات و بحران هایی ممکن است برای فرد و خانواده او به وجود بیاید.
از جمله ویژگی های مهم چنین افرادی روحیه استقلال طلبی او و جدا شدن از وابستگی های قبلی است. او می خواهد پا به دنیای بزرگسالان بگذارد و خود را از قید و بند تقلید و پیروی از دیگران آزاد کند. از این رو از دستورات و برخوردهای آمرانه دیگران حتی پدر و مادر و بزرگترها بیزار است و نمی تواند بپذیرد که دیگران با او آمرانه برخورد می کنند. البته باید توجه داشت که این روحیه کاملا طبیعی است چه این که او در حال گذار از مرحله کودکی و پا گذاردن در دنیای بزرگسالی است و لازمه چنین عبوری مستلزم شکستن تقیدات و محدودیت ها و آنچه او را وابسته می کند است. روحیه او بسیار لطیف، تحریک پذیری او در حد بالا و از نظر روانی بسیار حساس است و از سوی دیگر به دلیل رشد عقلی و شناختی از توانمندی های قابل توجهی برخوردار است، لذا خود می خواهد تصمیم بگیرد و خود انتخاب کند و نهایتا می خواهد مسائل مربوط به خود را خودش حل کند. لازمه چنین روحیه ای با آن ویژگی هایی که برای آن برشمردیم این است که او با خانواده مخالفت هایی دارد و حتی ممکن است درگیری و نزاع هایی نیز داشته باشد اگر خانواده در برخورد با نوجوان استراتژی و روش خود را تغییر ندهد با بحران های جدی مواجه خواهد شد و چه بسا او یا از خانواده طرد شود و یا این که خود تصمیم به جدایی از خانواده و رهایی آن بگیرد و در بیرون خانواده در دام شیادان و فرصت طلبان قرار گیرد. بنابراین باید توجه داشت که بسیاری از این رفتارهای وی که خانواده فکر می کند نابهنجار و مشکل زاست، رفتارهایی که یا مقتضای این دوره یا به دلیل عدم برخورد مناسب اطرافیان او باشد. از این رو رعایت راهکارهای زیر ضروری است و تا حدود زیادی به حل مشکل کمک می کند:
1. از برخورد آمرانه با وی اجتناب کنید.
2. مخالفت های او را امری طبیعی تلقی کنید.
3. در تصمیم گیری های خانواده او را مشارکت دهید و با او مشورت کنید و به نظر او احترام بگذارید.
4. افراد خانواده به ویژه افراد بزرگتر از راه رفاقت و دوستی با او ارتباط برقرار کنند اگر با او دوست شوید بسیاری از مشکلات حل خواهد شد و احتمال این که جذب افراد ناباب در بیرون خانه شود بسیار کاهش می یابد.
5. در تأمین نیازمندی های اعضا خانواده با یک مدیریت صحیح هماهنگی ایجاد کنید یعنی در یک فصل هایی که نیاز به لباس، کفش، لوازم التحریر وجود دارد همزمان خریدها انجام شود تا جلوی بعضی اختلافات و تعارضات گرفته شود.
6. از برخوردهای ناعادلانه اجتناب شود ولو این که افراد با یکدیگر فرق می کنند و محبوبیت آنها در دل ها فرق می کند ولی در ابراز عواطف و احساسات باید یک حالت یکسانی در خانواده باشد و فرقی بین افراد گذاشته نشود زیرا بسیاری از این نابهنجاری ها و تعارضاتی که بین خواهران و برادران به وجود می آید ناشی از رفتارهای حساب نشده والدین است بنابراین والدین باید محبت های خود را عادلانه میان فرزندان قسمت کنند تا جلوی حسادت ها بین فرزندانشان گرفته شود.
7. به روابط او بیرون خانه و همین طور دوستان او توجه بیشتری داشته باشید و در صورت نامناسب بودن دوستانش افراد بهتری را جایگزین کنید یا از طریق معاشرت با خانواده های سالمی که فرزندان پسر هم سن و سال او دارند بیشتر رفت و آمد کنید تا آنها دوست شود و خلأ دوستان سالم پر شود.
9. از سختگیری های بی مورد نسبت به او اجتناب کنید.
10. از سرزنش کردن زیاد او به خاطر برخی رفتارها اجتناب کنید زیرا سرزنش زیاد آتش لجاجت او را شعله ورتر می کند.
11. برای مدتی فقط با او ارتباط دوستی داشته باشید و از هرگونه ارتباط آمرانه و دستوری اجتناب ورزید تا او حالت لجاجت بیرون آید و جایگاه خانواده در ذهن او ترمیم گردد.

خواهر گرامی تأثیرگذاری شما(با این وضعیت) در کوتاه مدت مشکل است، چه هدف خوب است و دیگر اعضای خانواده، به کمک روش های رفتاری معرفی شده در زیر که زمینه تأثیرگذاری را فراهم می کند، سعی کنید به تدریج مسیر حرکت وی را تغییر دهید. این کار سخت خواهد بود چرا که به قول شما نگاه او به آن دختر کاملا مثبت است و همه بدی های او را نیز نادیده می گیرد بلکه خوبی و ارزش تلقی می کند. بنابراین فعلا با آشنایی پیداکردن از روشهای تأثیرگذاری روی دیگران، به حل آن اقدام نمایید. ضمن اینکه از دیگر اعضای خانواده بزرگ یعنی فامیلتان می توانید کمک بگیرید مثلا از دایی، عمو یا دیگران که می توانند روی وی نفوذ داشته باشند، استمداد کنید. البته در کوتاه مدت، چه خوب است با وی همراهی و همدلی کنید و به تدریج معایب آن دختر را به او گوشزد کنید. صریحا و مستقیما با وی مخالفت نکنید. این یکی از راههای مهم کنترل این افراد است.(دقت کنید) اما راهکارهای تأثیرگذار روی جوانان:

تأثیرپذیرى یا تأثیرگذارى و حدود و کیفیت آن، بستگى به توانایى ها و قابلیت هاى انسان در ابعاد مختلف دارد. مهم ترین امورى که در اثرگذارى دخالت دارد، ویژگى هاى معنوى و روحى – از قبیل اراده استوار، اخلاق نیکو، حسن معاشرت – و آگاهى ها و توانش هاى علمى بالا است. اثرپذیرى مثبت نیز به میزان انعطاف پذیرى و حقیقت طلبى شخص، ارتباط دارد. تأثیرپذیرى هاى منفى، برخاسته از ضعف آگاهى و اراده است. بنابراین هر اندازه در تقویت اراده خود و گسترش صفات حسنه و خلق و خوى پسندیده و افزون سازى آگاهى ها ودانش هاى خویش به ویژه در زمینه مسائل دینى، فرهنگى و اجتماعى – تلاش کنید، به تدریج توان تاثیرگذارى بیشترى خواهید داشت.
 با رعایت اصول و نکات زیر، مى توانید میزان تأثیرگذارى خود را افزایش دهید:
 

1. صمیمیت و ابراز آن؛

صمیمانه دیگران را دوست داشته باشید و محبت قلبى خود را به آنان اظهار دارید. پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرموده است: «هرگاه یکى از شما به برادر [دینى ] خود علاقه مند شد، محبت خود را به او ابراز کند. این کار افراد را بیشتر به هم پیوند مى دهد»«اذا احبّ احدکم اخاه فلیعلمه فانّه اصلح لذات البین؛…»، (رى شهرى، محمد، دوستى در قرآن و حدیث، ترجمه سید حسن اسلامى، (قم: دارالحدیث، چاپ اول، 1379)، ح 507، ص 162.. علاقه قلبى و ابراز آن مهم ترین گشاینده راه ارتباط مفید و مؤثر است.
 

2. برخورد با نشاط؛

اولین فنّ مؤثر ارتباطى به منظور جلب نظر دیگران و تأثیرگذارى بر آنها، داشتن برخورد شاد و با نشاط است. لحظه اول ملاقات از اهمیت زیادى برخوردار است به نحوى که موفقیت یا شکست در ایجاد ارتباط مؤثر، به آن بستگى دارد. سلام و احوال پرسى کردن، تبسم بر لب داشتن، احترام به طرف مقابل و پذیرش وى راه نفوذ در قلب او است. در فرهنگ اسلامى نیز نسبت به امورى از قبیل سلام کردن، مصافحه، تبسم، احترام، ابراز محبت و علاقه قلبى به دیگران سفارش و اهتمام زیادى وجود دارد.
 

3. آغاز مثبت؛

یک یا چند نکته مثبت و ارزشمند را در طرف مقابل شناسایى و برجسته سازید و با تحسین صادقانه به جهت وجود آن امر مثبت، ارتباط خود را با وى محکم سازید و هیچ گاه رابطه خود را با نکته اى منفى آغاز نکنید.
 

4. عدم سرزنش مستقیم؛

در صورتى که اشتباه و لغزشى در طرف مقابل مشاهده کردید، به طور مستقیم از او گلایه نکنید و وى را مورد انتقاد مستقیم و سرزنش قرار ندهید. وقتى تذکر اخلاقى با کنایه و اشاره گفته شود، زودتر اثر مى بخشد تا اینکه با صراحت از گناه یا اشتباه نام برده و انتقاد گردد. چه بسا برخورد مستقیم و بى پرده با گناه و لغزش در مراحل اولیه، سبب گستاخى و جرأت بیشتر وى شود و زشتى کار در نظر او رنگ باخته و به توجیه آن بپردازد و یا به شکل دیگرى مقاومت کند. بنابراین باید مانند یک دوست دلسوز یا مشاورى دانا با او برخورد شود.
 امیرمؤمنان على علیه السلام مى فرماید: «موقعى که جوان نورسى را به سبب گناهانش، نکوهش مى کنى، مراقب باش که قسمتى از لغزش هایش را نادیده انگارى و از تمام جهات مورد اعتراض و توبیخش قرار ندهى، تا جوان به عکس العمل وارد نشود و نخواهد از راه عناد و لجاج، بر شما پیروز گردد»ابن ابى الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق مجدد ابوالفضل ابراهیم، (داراحیاء الکتب العربیه)، ج 20، ص 333..
 

5. خودگشایى؛

قبل از انتقاد از دیگران، مى توانید به برخى از اشتباهات، شکست ها و ناکامى هاى خود در زندگى و چگونگى اصلاح و بهبود آن اشاره کنید.
 خودگشایى باعث نزدیکى به او شده و فضاى صمیمیت را مى گشاید. در اینجا اطلاعاتى در زمینه هاى مختلف و برخى مشکلات و پیشینه خود ارائه مى دهید. که با زمینه مراوده شما با دیگران مرتبط است.
 خودگشایى، اضطراب را کاهش مى دهد؛ چون آنان اطمینان مى یابند که در احساسات یا ترس ها، تردیدها، مشکلات، سختى ها و ناکامى هاى خود تنها نیستند.
 البته در استفاده از این روش نباید افراط کرد؛ زیرا موجب مى شود توجه دیگرى بیش از حد به شخص شما معطوف شود. از طرف دیگر این مسئله نباید موجب افشاى اسرار و رازهاى پنهان آدمى شود.
 

6. شنونده خوب بودن؛

بکوشید شنونده خوبى باشید و زمینه اى فراهم آورید که دیگران درباره خود، براى شما حرف بزنند. اگر کسى احساس کند شنونده خوبى براى سخنان خود یافته است، به راحتى مى تواند افکار و احساسات خود را به او منتقل کند و به ایجاد ارتباط با او اقدام نماید. در این مرحله شنونده مى تواند به تأثیرگذار خوبى تبدیل شود. پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم شنونده بسیار خوبى بود. همین خلق نیکوى آن حضرت، یکى از مهم ترین عوامل مقبولیت و محبوبیت او بین مردم بود و موجب شد که آن حضرت بتواند تأثیرات عمیقى بر مردم به جاى گذارد.
 

7. ابراز احساسات؛

یکى دیگر از عوامل مؤثر در برقرارى ارتباط مؤثر، تشخیص دقیق احساسات طرف مقابل و برجسته کردن آنها است. با بازگردانى احساسات به گوینده، به او القاء مى کنیم که سخنانش را فهمیده و براى او ارج و احترام قائلیم.
 شنونده خوب، آن است که با ابراز احساسات مثبت، به عنوان بازخورد، تأثیرگذارى خود را افزایش دهد. ابراز احساسات، نظیر حرکت سر به نشانه تأیید گفتار طرف مقابل، باز کردن چشم ها و کشیدگى صورت به موقع شگفت زدگى، تحسین زبانى واستفاده از بعضى تکیه کلام ها چون آفرین، چه جالب و… است.
 به عبارت دیگر به پیام هاى کلامى و غیرکلامى مخاطبان، پاسخ و واکنشى صادقانه، عینى، دلسوزانه و همدلانه داشته باشید تا آنان دریابند شما به آنچه آنها مى گویند، گوش فرا مى دهید و صحبت هاى آنان را دنبال مى کنید.
 

8. ارج گذارى؛

به دیگران اعتبار بدهید؛ شخصیتشان را ارج بنهید و کارى کنید که احساس اهمیت و شخصیت کنند.
 

9. پذیرش مثبت بدون شرط

؛ (Unconditional Positive Regard) کارى کنید که طرف مقابل احساس کند او را به دلیل ارزش ذاتى اش پذیرفته اید و به او اهمیت مى دهید و به عنوان یک انسان مورد احترام صادقانه و خالصانه شما قرار گرفته است و بدون توجه به نکات ضعف و عیوبى که دارد مورد پذیرش شما است. این توجه و پذیرش مثبت، به طرف مقابل احساس ارزشمندى مى بخشد و تأثیر پذیرى اش را نسبت به شما افزایش مى دهد. بنابراین باید طرف مقابل را بدون قید و شرط و صرفاً به خاطر ارزش ذاتى و ماهیت انسانى اش، پذیرفت و به او احترام صادقانه گذاشت.
 

10. انگیزش؛

نسبت به کار مثبتى که مى خواهید انجام دهید، میل شدیدى در طرف مقابل ایجاد کنید و فضاى روانى لازم براى انجام دادن آن فراهم را سازید. کوچک ترین پیشرفت را در طرف مقابل، تحسین نموده و با تشویق او کارى کنید که احساس کند حرکت به سمت مطلوب و جبران اشتباهات ساده است و به خوبى مى تواند مشکلات را حل و کاستى ها را جبران کند.
 

11. رفتار مطلوب؛

رفتارهاى خوبى را که از دیگران نسبت به خود انتظار دارید، با او در پیش گیرید. به عبارت دیگر آنچه را براى خود مى پسندید، براى وى نیز بپسندید و او را به سوى آن رهنمون شوید.
 

12. تحمیل گریزى؛

نقطه نظرات و دیدگاه هاى خویش را بر دیگران تحمیل نکنید. مردم سخن چنین کسى را نمى پذیرند و با فردى که همچون یک سرپرست با ایشان رفتار کند، دوستى نمى ورزند و به او اعتماد نمى کنند.در این زمینه براى آگاهى بیشتر ر.ک.
 الف. کارنگى، دیل، آئین دوست یابى؛
 ب. مدرسى، سید هادى، دوستى و دوستان؛
 پ. رى شهرى، محمد، دوستى در قرآن و حدیث، ترجمه سید حسن اسلامى، (قم: دارالحدیث، چاپ اول، 1379). بنابراین به جاى اینکه به دیگران دستور دهید، خواست خود را به شکل سؤال مطرح کنید؛ زیرا معمولاً افراد دوست ندارند به آنان دستور داده شود.
 

13. هدیه دادن؛

گاهى لازم است از اهرم «هدیه دادن» استفاده شود. گفته شده است: «الانسان عبید الاحسان». تأثیرپذیرى دیگران در پرتو نیکى و احسان، چندین برابر است. بنابراین دیگران را براى کارى که مى خواهید انجام دهند، خشنود کنید. در روایتى از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله آمده است: «تهادوا، فانّ الهدیة تضعّف الحبّ و تذهب بغوائل الصدر»؛همو، دوستى در قرآن و حدیث، ص 98، ح 278.؛ «به یکدیگر هدیه بدهید، زیرا هدیه دوستى را دو برابر مى کند و کینه هاى درون سینه ها را مى زداید».
 در پرتو محبت به وجود آمده، مى توان به جلب اعتماد طرف مقابل پرداخت و تأثیرگذارى خود را افزایش داد.
 

14. گفتار زیبا؛

سخن نیکو را به نوعى سحر تشبیه کرده اند که در جان و اعماق وجود افراد تأثیرگذار است. بنابراین در استفاده از کلمات و جملات براى ایجاد ارتباط و تأثیرگذارى، باید به اندازه کافى دقت و بهترین کلام در کوتاه ترین و زیباترین جملات و الفاظ بیان شود.
 

15. تبلیغ عملى؛

آنچه نقش اساسى ترى در مسئله تأثیرگذارى دارد، عملکرد و رفتارفرد تأثیرگذار است. امام صادق علیه السلام فرموده است: «کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم»؛کافى، باب الصدق و اداء الامانة، (تهران: دارالکتب الاسلامیة، 1365)، ج 2، ص 105.؛ یعنى، «به وسیله اى غیر از زبان خود، مردم را به کارهاى خیر و صحیح دعوت کنید». رفتار و منش شخصى و اعمال افراد، بیش از هر چیزى در ذهن دیگرى ماندگار است؛ به طورى که گفته اند براى راهنمایى، ارشاد و تأثیرگذارى بر جوانان، کمتر حرف بزنید و بیشتر عمل کنید.
 

16. جوان شناسى؛

از ویژگى هاى دوره جوانى شناخت کافى پیدا کرده و متناسب با روحیات و خصوصیات این دوره، به ایجاد ارتباط و تأثیرگذارى اقدام کنید. بنابراین گسترش آگاهى از سیر رشد و تحول و ویژگى هاى مختلف زیستى، اجتماعى و روانى و نیز نیازهاى این دوره، شرط اساسى کسب مهارت براى ایجاد ارتباط مؤثر با جوانان است.
 

17. توجه به تفاوت ها؛

نسبت به تفاوت هاى فردى موجود در بین افراد، هشیار بوده و هیچ گاه دو نفر را با همدیگر مقایسه نکنید. به جهت وجود نقطه مثبتى در دیگرى، فرد مورد نظر خود را به دلیل نداشتن آن نقطه قوت و مثبت، مورد سرزنش و توبیخ قرار ندهید.
 

18. همگامى؛

استفاده از روش «همگام شدن»، یکى از دیرپاترین شیوه هاى ایجاد ارتباط مؤثر است. براى همگام شدن با جوان، باید خود را در وضع و موقعیت او قرار داد. به عبارت دیگر سعى کنید دنیا را از منظر او بنگرید. براى مثال یک جوان دوست دارد با روى آوردن به اجتماع، حس استقلال طلبى خود را ارضا نماید. دنیاى ذهنى او آکنده از مضمون هایى است که ناشى از نیازهایش مى باشد. حال اگر بدون توجه به دنیاى جوان و صرفاً با در نظر گرفتن برخى از نیازها و تکالیف، با آنها ارتباط برقرار کنیم، به احتمال قوى نتیجه مناسب و مثبتى نخواهیم گرفت.
 

19. جلب همکارى؛

از طرف مقابل، به ویژه اگر جوان است، در ارتباط با کارهاى مربوط به خودشان اظهار نظر بخواهید. به عبارت دیگر بکوشید ذهن و اندیشه مخاطب را در جهت مطلوب، فعال ساخته و کارى کنید که خود او با خردورزى کافى راه صحیح را بیابد.
 

20. همدلى؛

در حالت هاى نگرانى، ناراحتى و اضطراب، همدلى کرده و به تدریج جویاى علت اضطرابشان شوید.
 «همدلى»Empathy عبارت است از توانایى درک تجربه هاى درونى دیگران و سهیم شدن در آنها. از این طریق مى توان خود را به جاى یک فرد قرار داد و به دنیاى درونى و تجربه هاى شخصى او راه پیدا کرد. بدین وسیله مى توان تجربه هاى هیجانى مختلف، نگرانى ها، اضطراب ها، غم ها و مشکلات دیگرى را درک کرد. طرف مقابل نیز احساس هاى خود را به طور کلامى بیان خواهد کرد و ارتباط بیشتر و بهتر ایجاد خواهد شد. در چنین وضعیتى است که فرد مى تواند به بررسى هر چه بیشتر گفته هاى او بپردازد و به تدریج علت تجربه هاى تلخ و مشکلاتش را جویا شود و به حل آنها بپردازد. خداوند، پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم را چنین توصیف مى کند: «لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِمتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُفٌ  {رَحِیمٌ»؛ (توبه (9)، آیه 159). ؛ «رسولى از خود شما به سویتان آمد که رنج هاى شما بر او سخت است و اصرار به هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است».
 عبارت «من انفسکم» اشاره به شدت ارتباط آن حضرت با مردم است؛ گویى پاره اى از جان مردم و از روح جامعه در شکل پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم ظاهر شده است و هرگونه ناراحتى و زیان و ضررى که به مردم برسد، براى او سخت ناراحت کننده است. او نسبت به مردم بى تفاوت نیست و از رنج هاى آنان رنج مى برد. این صفت باطنى پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم بود که توانست در دل و قلب مردم جاى گیرد و تأثیرگذارى اش را چندین برابر کند.
 

21. انعطاف پذیرى؛

در عین جدى بودن و جدى رفتار کردن، باید همواره انعطاف پذیرى مناسب را حفظ نمود. نباید انتظار داشت تغییر و اصلاح در اندیشه و رفتار طرف مقابل ناگهانى، بلافاصله و یک مرتبه انجام گیرد؛ زیرا این مسئله نیازمند زمان و تدریج است. بنابراین باید به طرف مقابل، زمان و فرصت کافى داد تا به تدریج و تحت تأثیر سخن شما تغییر و تحول لازم را در خود ایجاد کند. خداوند متعال نیز پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم را به خاطر داشتن چنین ویژگى مى ستاید و آن را یکى از علل موفقیت آن حضرت معرفى مى کند: «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ»؛ آل عمران (3)، آیه 159. ؛ «به واسطه رحمت خدا با مردم، خوش خوى و مهربان شدى و اگر تندخوى سخت دل بودى، مردم از گرد تو پراکنده مى شدند…». بنابراین اگر کسى بخواهد پیامبرگونه تأثیرگذارى مثبت داشته باشد، باید از انعطاف و بردبارى کافى در برابر ناآگاهى ها، نقص ها و ضعف هاى دیگران برخوردار باشد.