نخست لازم است به این واقعیت باور داشت که هر کدام از عوامل سه گانه «وراث»، «محیط» و «تلاش انسان» به مقدار حداقل تا حداکثر می تواند در شکل گیری شخصیت انسان و رشد و تربیت او تأثیرگذار باشد.در این میان اگرچه اختیار و تلاش انسان نقش اصلی و تعیین کننده دارد، اما سهم وراثت و محیط نیز اندک نمی باشد. چه بسا گاهی تأثیرگذاری عامل وراثت و محیط بسیار شدید باشد تا آنجا که به تغییر تصمیم انسان و تغییر رفتار او بیانجامد. گوهر سیادت همان عامل وراثت تأثیرگذار شدید می باشد. که به طور دایم می تواند تأثیر مثبت در تصمیم گیری و یا تغییر رفتار داشته باشد. این تأثیرگذاری به مقداری آشکار است که در مورد انتظار ایجاد کرده است. به گونه ای که اگر خطایی از «سید» رخ دهد به او یادآوری می کنند؛ «از تو چنین انتظاری نبود!» از این رو نسل سادات دارای یک عامل وراثتی شدیدتر برای حفظ و رشد شخصیت هستند. چنان که در سطح محدودتر فرزندان بزرگان علم و دانش به طور معمول از نیاکان خود بهره مند می باشند و در جامعه نیز مورد احترام بیشتر می باشند. البته این تنها یکی از عوامل موفقیت بیشتر است و نباید بهانه ای برای برتری جویی باشد. بنا بر آنچه گفته شد، تأثیرگذاری عامل وراثت مطابق با نظام مندی جهان هستی و مطابق با عدالت خداوند نیز می باشد. زیرا یکی از جلوه های عدالت خداوند آن است در برابر تلاش های فرراوانی که نیاکان انجام داده اند خداوند زمینه نیکی و پاکی بیشتر را در نسل آنان در دنیا قرار بدهد و به دنبال این زمینه در آخرت نیز مقام برتری داشته باشند.