طلسمات

خانه » همه » مذهبی » بله برون

بله برون


بله برون

۱۳۹۷/۰۷/۰۹


۹۰۴ بازدید

مراسم بله برون چه زمانی برگزار می شود؟ در این مراسم باید به چه نکاتی توجه کرد و در مورد چه مسائلی به گفت و گو نشست؟

خواهر گرامی؛ خوشحالیم که با مخاطبی روبه رو هستیم که ذهن منطقی او، در عبور از چالش ها و ابهامات، از مشورت با دیگران کمک می گیرد. قدر اعتمادتان را می دانیم.

خوب است بدانید در سنت ما ایرانی ها نامزدی رسمی با «بله برون» یا «مراسم نامزدی» شروع می شود که نوعی اعلام عمومی تصمیم دختر و پسر به ازدواج است. در فرهنگ لغت ها از این مراسم به «بَله بُران»، «بَله بُری» و «بَعله بُرون» تعبیر شده و معانی ای برای آن ذکر شده است مانند «محل یا مجلسی که در آن از اولیاء عروس، قول و اجازه ای گیرند تزویج دختر را»، «قول گرفتن و قول دادن کسان عروس و کسان داماد در مهر و چیزهای دیگر در احتفالی خاص»، «اقرار گرفتن از عروس و اولیاء او در قبول ازدواج»، «گفت و گو برای تعیین شرایط عقد و میزان حقوق زن و شوهر»[ دهخدا (1377).]، «مذاکره و موافقت میان خانواده عروس و داماد، پیش از عقد ازدواج، درباره ی آن چه از جانب داماد به عنوان شیربها و مهریه و… داده شود» و «توافق درباره مقدمات عقد و ازدواج»[ نجفی (1387). ].

گفته شده که این مراسم رؤیایی، اولین بار در یونان برگزار شد که البته هیچ شباهتی به شکل های امروزی نداشت. در یونان آن زمان، پدر دختر خانم و خواستگار او، رو در رو می نشستند و مردان فامیل و محل، آن ها را دوره می کردند. خواستگار و پدر دختر خانم در غیاب او، قرارهای ازدواج را می گذاشتند، بدون این که به دختر اجازه اظهار نظر بدهند. امروزه، چهره ی این مراسم تغییر کرده است. کمی از خواستگاری مفصل تر است و معمولاً به فاصله کوتاهی بعد از آن برگزار می شود؛ هرچند (به دلیل وجود عمومی شدن خبر ازدواج بین دوستان و خویشان) بهتر است فاصله ی میان مراسم خواستگاری و بله برون بیشتر گردد تا طرفین شناخت بیشتری از یکدیگر به دست آورند و بدین ترتیب تصمیم شان، از قطعیت و اطمینان بیشتری برخوردار باشد.

میزبان این مراسم، مثل خواستگاری، خانواده عروس است. با این تفاوت که عروس و داماد، نسبت به جلسه ی خواستگاری، تعداد بیشتری از بستگان شان را به مراسم دعوت می کنند که شامل اطرافیان و بزرگان فامیل می شود. ولی این دلیل نمی شود که برنامه بیش از حد، رسمی شود؛ یک پذیرایی ساده شامل میوه و شیرینی و چای کافی است. البته در برخی مناطق، خانواده داماد در فراهم کردن وسایل پذیرایی مشارکت دارد. این مراسم هم مثل دیگر آداب و رسوم، نکته هایی دارد که بهتر است رعایت شود.

معمولاً خانواده ی داماد برای حضور در این مراسم اقدام به خرید گل یا شیرینی می کنند. حتی بعضی از خانواده ها رسم دارند که یک انگشتر یا چادر سفید به عنوان نشان برای عروس بیاورند. در این مراسم درباره ی میزان مهریه، شیربها، وضعیت شغل داماد، مسکن، تاریخ عقد و عروسی و جزئیات این برنامه ها بحث خواهد شد. هرچند غالباً خانواده طرفین، از قبل به توافق رسیده اند و در مراسم بله برون فقط اعلان می کنند. بعضی خانواده ها، زمان بندی تاریخ عقد و عروسی را در همین شب اعلان می کنند؛ پس لازم است ماه های عزا و مناسبت های دینی و امکانات شان را در نظر بگیرند تا همه برنامه های اعلان شده قطعی باشد.

مراسم ها، از جمله موقعیت های اختلاف خیز بین طرفین و خانواده های آن ها است. بهتر است همه ی کارها (تعداد میهمان های دعوت شده، نوع و شکل پذیرایی، هدایا و…) از قبل بین خانواده ها مشخص و تقسیم گردد. طبیعتاً یک قسمت کار را خانواده عروس انجام می دهد و یک قسمت دیگر را خانواده داماد. خوب است راجع به جزئیات این کارها صحبت شود تا بعداً اختلافی پیش نیاید.

اغلب، تمام قول و قرارهای بله برون شفاهی است و اگر کسی به قولش عمل نکرد، غیر از شاکی شدن کار دیگری نمی توان انجام داد. از جمله مهریه که مهم ترین مسأله ی قابل طرح در شب بله برون است. تعهد بیهوده نباید داد. گول «کی داده؟ کی گرفته؟» را نباید خورد. به «عندالمطالبه»[ هرگاه برای پرداخت مهریه، زمان و اجل معین نشده باشد، مهریه ی عندالمطالبه است. دراین صورت به محض عقد، زن مالک مهریه است و هر زمان که بخواهد می تواند مهریه ی خود را مطالبه کند، اما در مهریه ی عندالاستطاعه، زن موافقت می کند که زمان پرداخت مهریه، زمانی است که مرد، توانایی و استطاعت پرداخت را داشته باشد.] بودنش باید فکر کرد.

برخی آداب و رسوم، دست و پاگیرند، اما گاهی نمی شود از کنارشان به سادگی گذشت. هر خانواده ای برای خودش آداب و رسومی دارد که مجبورید آن ها را رعایت کنید، پس لابه لای حرف های بله برون درباره ی رسوم هم حرف بزنید. ضمناً یادتان باشد که بزرگ ترها، عهده دار برگزاری این مراسم هستند، پس سعی کنید متواضعانه برنامه های شان را بپذیرید مگر در مواردی که بخواهید با امری حرام یا خرافه مقابله کنید، البته کاملاً مؤدبانه.

یادگاری

قـالَ علىٌّ(علیه السلام): «ألْمُؤْمِنُ یَکُونُ صادِقاً فى الدُّنْیا وَ حَرَکَتُهُ بِالْأدَبِ و کلامُهُ بِالنَّصیحَةِ وَ مَوْعِظَتُهُ بِالرِّفْقِ: مؤمن در دنیا صادق (راستگو و راست کردار)، و رفتار او مؤدّبانه و سخنش همراه با خیرخواهى و پندش، نرم و آرام است»[ شعیری (بی تا، ص 84).].

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد