یکی از رذایل اخلاقی که ناشی از تفریط در قوه ی غضب است، ترس (جبن)[۱] می باشد که عبارت است از این که در مواردى که مثلا اولى انتقام است هیچ جنبشى و حرکتى نکند. جبن از مهلکات بزرگ است و آدمى به سبب آن دچار صفات مذمومى مانند خوارى نفس و ذلت و ناگوارى زندگى مى‌شود و مردم در جان و مال او طمع مى‌کنند و در کارهاى خود بى‌ثبات و تنبل و راحت طلب مى‌گردد.
و از این رو از همه سعادت ها باز مى‌ماند و ستمکاران دست تجاوز بر او مى‌گشایند و انواع رسوائی ها را درباره خود و اهل خود تحمل مى‌کند و دشنام ها و تهمت هاى ناروا را مى‌شنود و نسبت‌ به آنچه موجب ننگ و رسوائى است ‌بى‌مبالات مى‌شود و مقاصد و امور مهم خود را مهمل و معطل مى‌گذارد ولذا در شریعت از آن نکوهش شده است.
پانویس
1 . مراد از آن، ترس نامعقول است نه معقول.