پاسخ:

دعا برای تعجیل در فرج امام زمان(عج) نیز سعی و کوشش برای از بین بردن ظلم و ستم با اعتقاد به این که حضرت هنگامی ظهور می‌کند که دنیا پر از ظلم و ستم باشد، منافات ندارند، زیرا پر شدن دنیا از ظلم و جور در وقت ظهور معنایش این نیست که مسلمانان و منتظران ظهور برای اصلاح جامعه و امر به معروف و نهی از منکر و برچیدن ظلم و حکومت ظالمان تلاش نکنند. مبارزه با ظلم و ستم و امر به معروف و نهی از منکر وظیفه هر مسلمان است. افزون بر این یکی از وظایف شیعیان در عصر غیبت، انتظار است. رسول خدا(ص) فرمود: «بالاترین اعمال امّتم انتظار فرج است.»(۱) منتظر بودن مصلح کل یعنی انسان از وضع موجود ناراضی باشد و خواهان وضع بهتر باشد. ناراضی شدن از وضع موجود می‌طلبد که با آن مبارزه شود وگرنه معلوم می‌شود که نارضایتی واقعی نیست.

پسی انتظار حکومت حق و عدالت حضرت مهدی(عج) و قیام مصلح جهانی در واقع مرکّب از دو عنصر است: عنصر نفی و عنصر اثبات. عنصر نفی، بیگانگی با وضع موجود و عنصر اثبات خواهان وضع بهتری بودن است. این گونه انتظار سرچشمه آن می‌شود که منتظر حضرت هر گونه همکاری و هماهنگی با عوامل ظلم و فساد را ترک نماید و حتی با آن مبارزه کند، نیز خود را از نظر روحی و جسمی و مادی و معنوی برای شکل گرفتن حکومت جهانی مهدی موعود(عج) و شرکت در آن آماده نماید.

انتظار یعنی آماده باش کامل. پس برای اساس احادیث رسیده از پیامبر گرامی اسلام(ص) اعتقاد داریم که امام زمان(عج) وقتی ظهور می‌کند که دنیا را ظلم و ستم فرا گرفته باشد. چون زندگی در محضر حضرت ولی عصر(عج) و در جهانی که عدل فراگیر در آن حاکم باشد، آرزوی همه مسلمانان و مستضعفان است، برای تعجیل در فرج حضرت دعا می‌کنیم.

نیز چون وظیفه هر مسلمان در عصر غیبت، انتظار و آمادگی کامل و مبارزه با ستم و ظلم است، برای ستم سوزی و ظلم براندازی مبارزه می‌کنیم.

از روایات استفاده می‌شود که در زمان ظهور، غلبه با ستمگران است، نه آن که بیشتر مردم ستمگر و خواهان فساد باشند، بلکه بیشتر مردم خواهان عدالت‌اند، اما نیروی کافی برای تحقّق عدالت ندارند و غلبه با ظالمان و ستمگران و فاسدان است و آن‌ها فساد و تباهی را در همه جا گسترش داده‌اند.

نکته پایانی این که آگاهی ما از آنچه اتفاق می‌افتد، ما را از انجام وظیفه خود و واجبات دینی که در دین اسلام واجب و لازم شده است، باز نمی‌دارد، مانند مبارزه با ستم، امر به معروف، نهی از منکر، عدالت خواهی و….

اگر چه ما نمی‌توانیم تمام ریشه‌های فساد و ظلم را از بین ببریم و معتقدیم که با ظهور حضرت تنها از بین خواهد رفت، اما حداقل می‌توانیم محیط زندگی خود را از آلودگی و فساد حفظ کرده، حداقل خود را نجات دهیم، و این نه تنها در دین اسلام آمده، بلکه عقل انسان بر آن حکم می‌کند، مانند این که بدانیم نمی‌توانیم جامعه‌ای را که در آن زندگی می‌کنیم و فاسد است اصلاح کنیم، اما آیا نباید خودمان را اصلاح کرده یا خانواده خودمان را اصلاح کنیم؟

در نهایت این که باید انسان‌های نیکوکار و شایسته در زمان ظهور به اندازه کافی وجود داشته باشند تا در کنار حضرت برای ریشه‌کن کردن ظلم باشند و راه آن ایجاد آمادگی در انسان‌ها است.

این که گفته‌اید دنیا پس از ظهور مهدی موعود (عج) گلستان می‌شود و بعد از ظهور آن جناب به پایان می‌رسد، هر دو درست است، ولی منافات با هم ندارند، زیرا به پایان رسیدن دنیا بلافاصله پس از ظهور محقق نمی‌شود، بلکه حضرت ظهور می‌کند و ظلم را بر می‌چیند و یاغیان و طاغیان و گردن‌کشان و ظالمان را به خاک ذلت می‌نشاند. نیز پرچم عدالت را برافراشته می‌کند و جهان را پر از عدل و داد می‌کند و مزه زندگی با صفا و شیرین در سایه حکومت عدل را به جهانیان به ویژه مستضعفان می‌چشاند و سالیان سال حکومت می‌کند،(۲) و پس از حضرت حکومت عدل ادامه پیدا می‌کند. از این جا روشن می‌گردد این که گفته می‌شود دنیا پس از ظهور امام زمان(عج) به پایان می‌رسد، معنایش این است که تا حضرت ظهور نکند، دنیا به آخر نمی‌رسد. پایان دنیا پس از ظهور است، ولی چه مدت پس از ظهور، دقیقاً معلوم نیست.

پی‌نوشت‌ها:

۱٫ تفسیر نمونه، ج ۷، ص ۳۸۱ ؛ بحارالأنوار، ج ۱۳، ص ۱۳۷٫

۲٫ لطف الله صافی، منتخب الأثر، ص ۴۸۷٫