لطفا به احادیث زیر توجه کنید:1- «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: لاعَیشَ أهَنأُ مِنَ العافِیَةِ. برای انسان، زندگی گواراتر از عافیت و سلامتی نیست. (فهرست غرر، ص ٢٥٣) ٢ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: العافِیَةُ أَجمَلُ عَطاءٍ. سلامتی بهترین نعمت‌های خدادادی است. (بحار، ج ٧٨، ص ٣٦٥) ٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»: اَلصِّحةُ لایَعرِفُ قَدرَها الاّ المَرضی. جز بیماران، کسی قدر صحت و سلامتی را نمی‌داند. (مواعظ عددیّه، ص ١٢٧) ٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
اَلصِّحَّةُ وَ الفراغُ نِعمتانِ مَکفورَتانِ.
سلامتی و اوقات فراغت دو نعمتی هستند که همواره محلّ ناسپاسی و کفران هستند (آن گونه که باید و شاید از آنها بهره‌برداری نمی‌شود). (مواعظ صدوق، ص ٥٥)
٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
بِصِحَّةِ المِزاجِ تُوجَدُ لَذَّةُ الطَّعمِ.
کسی لذّت غذا را می‌فهمد که مزاجی صحیح و سالم داشته باشد. (فهرست غرر، ص ١٩٩).
٦ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
العافِیَةُ نِعمَةٌ یُعجَزُ الشُّکرُ عَنها.
سلامتی نعمتی است (گرانبها) که انسان از ادای شکر آن عاجز و ناتوان است. (سفینه، ج ٢، ص ٢٠٨)
٧ـ «امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
العافِیَةُ نِعمَةٌ خَفِیَّةٌ اِذا وُجِدَتْ نُسِیَتْ و اِذا فُقِدَتْ ذُکِرَتْ!
سلامتی یک نعمتی است نهان و مخفی، زمانی که در دسترس باشد به یاد انسان نیست، همین‌که از دست رفت آن را به یاد می‌آورد! (قدر آن شناخته می‌شود). (سفینه، ج ٢، ص ٢٠٨)
٨ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
ثَوبُ العافِیَةِ أهنأُ المَلابِسِ.
لباس عافیت و سلامتی برای تن انسان گواراترین لباس‌ها است. (فهرست غرر، ص ٢٥٣)
٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
اَشَدُّ مِنَ الفاقَةِ مَرَضُ البَدَنِ.
بیماری و فقدان سلامتی برای انسان، از هر فقر و بی‌نوایی دردناکتر است. (نهج‌البلاغه، کلمة ٣٨١)
١٠ـ «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
لانِعمةَ کَالعافِیَةِ و لا عافِیَةَ کمُساعَدَةِ التَّوفیقِ.
نعمتی بالاتر از سلامتی نیست و سلامتی بالاتر از یاری و توفیقات الهی وجود ندارد. (بحار، ج ٧٨، ص ١٦٥)