مقدمه
پرسشگر گرامی ؛ از خدا توفیق بازگشت حقیقی به او را بخواهید. گناه انسان را بیچاره می‌کند. گناه قلب مومن را پاره پاره می‌کند. ولو ظاهر کاری لذتی هم داشته باشد، باطنش سم و کثافت است ، آتش خوردن است.
این حرف‌ها شوخی نیست ، داستان نیست، خرافه نیست. بلکه راستگو ترین ِ انسانها، خاتم الانبیاء ، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم از آن به ما خبر داده است. اگر باور کردیم ، تکان می‌خوریم عوض می‌شویم بلکه تا زمانی که کاملا پاک شویم و از گناه نجات پیدا کنیم دیگر خواب و خوراک نداریم و از ترس ِ آتش گناه به خود می‌پیچیم.
خوشا به حال کسی که از بدی عملش به درگاه خدا عذر تقصیر ببرد، نالان و گریان شود وپذیرش توبه‌اش را از خدا بخواهد.
گناه انسان را در درگاه خداوند متعال سر افکنده می‌کند و پشیمانی واقعی و توبه می‌تواند ما را از بدبختی و سرافکندگی ابدی نجات دهد. در رحمت الاهی به روی همه توبه کنندگان باز است.
الف ) زنا
زنا یعنی ارتباط نامشروع زن و مرد که دو حالت دارد: 1. زنای محصنه 2. زنای غیر محصنه هر گاه یکی از طرفین خواه زن یا مرد یا هر دو انها، دارای همسر (متاهل باشند)، این عمل نامشروع نسبت به او محصنه محسوب می شود و هر گاه یکی از انها یا هر دو انها مجرد (فاقد همسر) باشند، نسبت به او غیر محصنه خواهد بود.به عبارت دیگرمردی که زن دارد اگر با زن دیگری زنا کند و نیز زنی که شوهر دارد با مرد دیگری زنا نماید آن را زنای محصنه گویند که در صورت فراهم بودن شرایط آن بر آنها حد جاری می شود و حد آن رجم یعنی سنگسار کردن زانی و زانیه است.
جوان مجرد که همسر ندارد خواه مرد باشد یا زن، اگر با دیگری زنا کند آن را زنای غیر محصنه گویند و حدش تازیانه است.
البته باید توجه داشت اگر مرد مجرد با زن شوهر دار زنا کند، حد زن رجم است ولی حد مرد تازیانه است چون زنای در حق مرد زنای غیرمحصنه است و نیز اگر دختر مجردی با مردی که همسر دارد زنا کند. تنها مرد را سنگسار می کنند و بر زن تازیانه می زنند.لازم به ذکر است که اگر کسی خدای ناکرده چنین عملی انجام دهد ولی بین خود و خدا توبه واقعی نماید- خداوند بخشنده و مهربان است- و لازم هم نیست کسی را در جریان بگذارد و چنانچه بدون توبه واقعى از دنیا برود در آخرت عذاب دردناکى در انتظار او مى باشد.
البته تا زمانی که در نزد حاکم(داد گاه اسلامی) ثابت نشود حد جاری نمی شود لازم هم نیست کسی آبروی خودش را با دست خودش ببرد بلکه حرام است بنا براین به هیچ کس نباید ابراز کنند و همین که بین خود و خدا واقعا توبه نمایند و تصمیم جدی بر عدم تکرار داشته باشند کافی است و در هیچ حالی نباید از درگاه خداوند ناامید باشند زیرا رحمت و لطفش بی نهایت است امید است همه ما را مشمول رحمت قرار دهد.
ب ) توبه تنها راه نجات
در مورد گناهانى همچون زنا، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است. توبه از هر گناهى ممکن است و خداوند آن را مى پذیرد ، خداوند هر گناهی ( صغیره و کبیره ) را می بخشد «ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛ خداوند همه گناهان را می آمرزد».
توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است که انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است . توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر کسی احساس کند که واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض کرده، باید بداند که اهل توبه واقعی است و اینچنین توبه ای هرگز رد نمی شود.
پس در هیچ حالتی نباید از توبه و بخشش گناهان و رحمت الهی ناامید شد، چرا که گناه ناامیدی از خداوند حتی از قتل انسان نیز بزرگتر است. اگر انسان هر روز گناه کند و توبه خود را بشکند و باز واقعا پشیمان شود و توبه نماید، توبه او پذیرفتنی است و نباید از رحمت خداوند ناامید گردد.
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه ر، 2116).
ج ) تذکراتی است که اگر به آنها دقیقا عمل کنید، امید داریم که إن شاء الله موثر واقع شود:
1- چشم خود را کنترل کنید و به هیچ وجه به نا محرم نگاه نکنید. قلب و دل چیزی را می‌خواهد که چشم می‌بیند. لذا اگر مدتی دل را با دیدنی‌های حرام تحریک نکنید، کم کم می‌توانید بر خواسته دل غلبه کنید. در ابتدا شاید بسیار سخت باشد ولی اگر چند روز طاقت بیاورید ، عادی می‌شود.
نفس انسان مانند حیوان چموشی است که اگر مدتی افسارش را بگیرید رام می‌شود ولی اگر رها باشد هر چه خواهد می‌کند.
2- از تمام دوستان بد جدا شوید. بودن با آنها موجب خرابی و تباهی است . تاثیر دوست در اختیار ما نیست بلکه غیر اختیاری است . نمی‌شود با انسان‌های گنه کار دوست بود و توقع اصلاح داشت.
3- از گفتن گناهان به شدت بپرهیزید. علاوه بر این که گفتن و نقل گناه ، گناه است، قبح عمل زشت را برای ما و دیگران می‌ریزد و باعث کشیده شدن دوباره به گناه می‌شود. از گناهان خود با احدی و به هیچ بهانه‌ای سخن نگویید.
4- ازدواج کنید و فقط در چارچوبی که خدا برای ارضای غریضه جنسی مشخص کرده است، حرکت کنید. خدای حکیم بهتر می‌دانسته که انسان چه می‌خواهد پس برنامه‌ای که برای هر کدام از نیازهای انسان مشخص کرده‌است کامل و بهترین است.
5- از محفل ها و مجالس گناه اجتناب کنید. هر کجا اختلاط با نامحرم است، سخن از گناه است ، عملشان گناه است، بوی گناه می‌دهد، و لو احتمال می‌دهید که آلوده شوید نروید ، نمانید بلکه از آنجا و از آن افراد دور شوید.
6- از خلوت با نامحرم اجتناب کنید. شیطان قسم خورده که در آنجا حاضر می‌شود و فساد می‌کند.
7- ارتباط خود را با همه‌ی نامحرمان قطع کنید و به هیچ بهانه‌ای نه صدایشان را بشنوید و نه تصویرشان را ببینید.
8- به نماز پناه ببرید و حتما نمازهای واجب خود را سر وقت بخوانید.
9- به مجالس اهل بیت خصوصا امام حسین علیه السلام پناهنده شوید که کشتی نجات او از سایر اهل بیت تندروتر است. در این مجالس از خدا بخواهید که از شما به آبروی سیدالشهدا دستگیری کند و لذت گناه را از ذائقه شما ببرد. گریه بر امام حسین همچون آبی است که برآتش گناهان ما می‌ریزد و آنها را پاک می‌کند.