قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۳/۱۳
–
۹۸۸ بازدید
خداوند در آیه ۵۳ سوره زمر می فرماید: بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.، پس خداوند تمام گناهان را می بخشد؟ بنده در مورد طهارت و شک کردن در مورد پاکی و نجاست سوال هایی کرده بودم و فرموده بودید که نباید اعتنا کنم اما از این می ترسم که اعتنا نکنم و مرتکب گناه شوم. سوال من این است که خداوند چگونه حکم می کند. بعضی از مردم یا ادیان مسئله ای مانند طهارت را در نظر نمی گیرند. آیا خداوند ما را می بخشد و اگر سهوا در مسایلی از این قبیل کوتاهی کنیم بخشیده می شویم؟
در مورد طهارت و شک در آن اگر بیش از اندازه حساس شوید و به آن اهمیت بدهید، احتمال به گناه افتادن بیشتر است ، به خصوص در مورد بحث طهارت کسانی که دچار وسواس هستند مبتلا به اسراف و استفاده بیش اندازه در مصرف آب می شوند .خداوند متعال در آیه 31 سوره اعراف می فرماید : «یا بنی آدم خذوا زینتکم عند کل مسجد و کلوا واشربوا و لا تسرفوا انه لا یحب المسرفین»ای فرزندان آدم، جامعه را در هر نمزای برگیرید، و بخورید و بیاشامید(ولی) زیاده روی مکنید که او اسراف کاران را دوست نمی دارد.
در این بخش از آیه شریفه ( لا تسرفوا ) نهی از اسراف ، اضافه بر مذمت ، نهی تحریمی است و می توان ، حرمت آن را نیز از همین جمله به دست آورد ، بنابراین حساس شدن بیش از اندازه در طهارت موجب آن می شود که انسان عمل حرام انجام داده و مرتکب گناه شود .
الف ) مفهوم سهو و تفاوت آن با گناه
مفهوم سهو، خطا و نسیان با گناه متفاوت است ; زیرا, اولا” گناه با علم و اراده صورت می گیرد ولی سهو, خطا و نسیان چنین نیستند; ثانیا, گناه همواره مخالفت با اوامر الهی است ولی سهو, خطا و نسیان امکان دارد گاه با امر خداوند مخالف باشد مثلا” سهو در به جا آوردن یکی از اجزاء و ارکان عمل عبادی و گاه هیچ ارتباطی با اوامر خداوند ندارد مثلا” خطا در یک عمل مباح فردی یا اجتماعی.
ب ) بخشش خداوند
خداوند متعال گناه سهوی و حتی عمدی را بعد از توبه می بخشد و راه بازگشت را برای بندگان گناهکار خود همیشه باز گذاشته است .
خدای مهربان دری به نام توبه برای همه بندگانش گشوده و با آغوشی باز بندگان گنهکارش را که رو به سوی توبه آورده اند، می پذیرد. لذا باید آستین همت را بالا زده و با عزمی راسخ توبه ای کنیم متناسب به گناه خویش.
ابتدا متذکر می شویم که خداوند هر گناهی ( صغیره و کبیره ) را می بخشد «ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛ خداوند همه گناهان را می آمرزد».
پس در هیچ حالتی نباید از توبه و بخشش گناهان و رحمت الهی ناامید شد، چرا که گناه ناامیدی از خداوند حتی از قتل انسان نیز بزرگتر است. اگر انسان هر روز گناه کند و توبه خود را بشکند و باز واقعا پشیمان شود و توبه نماید، توبه او پذیرفتنی است و نباید از رحمت خداوند ناامید گردد، توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است که انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است . توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر کسی احساس کند که واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض کرده، باید بداند که اهل توبه واقعی است و این چنین توبه ای هرگز رد نمی شود.
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه، 2116).
در این بخش از آیه شریفه ( لا تسرفوا ) نهی از اسراف ، اضافه بر مذمت ، نهی تحریمی است و می توان ، حرمت آن را نیز از همین جمله به دست آورد ، بنابراین حساس شدن بیش از اندازه در طهارت موجب آن می شود که انسان عمل حرام انجام داده و مرتکب گناه شود .
الف ) مفهوم سهو و تفاوت آن با گناه
مفهوم سهو، خطا و نسیان با گناه متفاوت است ; زیرا, اولا” گناه با علم و اراده صورت می گیرد ولی سهو, خطا و نسیان چنین نیستند; ثانیا, گناه همواره مخالفت با اوامر الهی است ولی سهو, خطا و نسیان امکان دارد گاه با امر خداوند مخالف باشد مثلا” سهو در به جا آوردن یکی از اجزاء و ارکان عمل عبادی و گاه هیچ ارتباطی با اوامر خداوند ندارد مثلا” خطا در یک عمل مباح فردی یا اجتماعی.
ب ) بخشش خداوند
خداوند متعال گناه سهوی و حتی عمدی را بعد از توبه می بخشد و راه بازگشت را برای بندگان گناهکار خود همیشه باز گذاشته است .
خدای مهربان دری به نام توبه برای همه بندگانش گشوده و با آغوشی باز بندگان گنهکارش را که رو به سوی توبه آورده اند، می پذیرد. لذا باید آستین همت را بالا زده و با عزمی راسخ توبه ای کنیم متناسب به گناه خویش.
ابتدا متذکر می شویم که خداوند هر گناهی ( صغیره و کبیره ) را می بخشد «ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛ خداوند همه گناهان را می آمرزد».
پس در هیچ حالتی نباید از توبه و بخشش گناهان و رحمت الهی ناامید شد، چرا که گناه ناامیدی از خداوند حتی از قتل انسان نیز بزرگتر است. اگر انسان هر روز گناه کند و توبه خود را بشکند و باز واقعا پشیمان شود و توبه نماید، توبه او پذیرفتنی است و نباید از رحمت خداوند ناامید گردد، توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است که انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است . توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر کسی احساس کند که واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض کرده، باید بداند که اهل توبه واقعی است و این چنین توبه ای هرگز رد نمی شود.
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه، 2116).