الف ) در این زمینه توصیه می شود اگر افرادی که پیش آنها غیبت کرده اید می شناسید، به نحوی از غیبت شده اعاده حیثیت نمایید و به طور مثال به اطلاع آنها برسانید که در مورد آن مطلب اشتباه کرده اید و با یادآوری نکات قوت شخصیت آن فرد به جبران آن بپردازید و در صورتی که امکان این کار نیست و اگر به خود غیبت شده نیز بگویید باعث مفسده می شود و امکان برخورد هست، ، طلب بخشش از خداوند و انجام خیرات از طرف او کافی است و لازم نیست حتما کسب حلالیت صورت گیرد. مثلا درفرض سؤال، که جبران آن حقوق ذکر شده مانند غیبت، از راه طلب حلالیت از خود صاحب حق ممکن نباشد، راههای دیگری که ممکن است ما را به نتیجه برساند طی می کنیم، مثلا:
1-برای صاحبان حق دعا کنید، طلب مغفرت وآمرزش گناهان ایشان را داشته باشید.
2- ازطرف ایشان صدقه بدهید وانفاق مالی کنید.
3- ازطرف ایشان به زیارت بروید.
4- در غیاب ویا حضور از آبروی ایشان دفاع کنید .
5- هرکار خیری که ممکن است برای ایشان سود دنیوی ویا اُخروی داشته باشد انجام دهید.
مقدار استغفار در اینجا مشخص نشده ، بلکه انسان باید مطمئن شود که طرف مقابل اورا بخشیده است .
ب ) نظر مراجع
نظر مراجع (به جز بهجت): کسب رضایت او واجب نیست ؛ ولى باید از این گناه توبه کند. امام، استفتاءات، ج 2 گناهان کبیره، س 16 و 21 ؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 982 ؛ سیستانى، Sistani.org، غیبت ؛ تبریزى، استفتاءات، س 1004 و 1006 و دفتر: بهجت، نورى، وحید، صافى، خامنه اى، مکارم.
آیةاللَّه بهجت: باید رضایت او را جلب کند، مگر اینکه عزت و آبروى او را نزد کسانى که پیش آنان غیبت کرده، اعاده نماید و اگر امکان رضایت و یا دسترسى به او نباشد، باید براى او استغفار کرد. استفتاءات، ج 4، س 6469 و 6475.