جهان در آستانه پنج نقطه اوج آب و هوایی «فاجعه بار» است

فرارو- صفحات یخی غول پیکر، جریان‌های اقیانوسی و مناطق همیشه منجمد ممکن است پیش‌تر از نقطه تغییر برگشت ناپذیر عبور کرده باشند.

به گزارش فرارو به نقل از گاردین، بر اساس نتیجه مطالعه بزرگ صورت گرفته بحران آب و هوایی، جهان را به سوی آستانه چندین نقطه اوج “فاجعه بار” سوق داده است.

این بررسی نشان می‌دهد که امکان بازگشت از پنج نقطه اوج خطرناک ممکن است پیش‌تر به دلیل ۱.۱ درجه سانتی گراد گرمای جهانی ناشی از فعالیت‌های انسان‌ها تا به امروز از بین رفته باشد.

این موارد فروریختن کلاهک یخی گرینلند که در نهایت منجر به افزایش شدید سطح دریا می‌شود، فروپاشی یک جریان کلیدی در شمال اقیانوس اطلس، مختل شدن بارانی که میلیارد‌ها نفر برای غذا به آن وابسته هستند و ذوب ناگهانی یخ‌های دائمی غنی از کربن را شامل می‌شوند.

در این تجزیه و تحلیل آمده است:” در دمای ۱.۵ درجه سانتیگراد در حداقل افزایشی که اکنون انتظار می‌رود چهار نقطه از پنج نقطه اوج از احتمال وقوع به احتمال زیاد تغییر پیدا می‌کنند. هم چنین، در دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد پنج نقطه اوج اضافی از جمله تغییر در جنگل‌های وسیع شمال و از بین رفتن تقریبا تمام یخچال‌های طبیعی کوهستانی امکان پذیر می‌شود”.

بر اساس برآورد دانشمندان، در مجموع پژوهشگران شواهدی مبنی بر ۱۶ نقطه اوج یافتند که شش نقطه پایانی نیاز به گرمایش جهانی دست کم ۲ درجه سانتیگراد دارند. نقاط اوج در بازه‌های زمانی متفاوت از چند سال تا قرن‌ها تاثیر خواهند داشت.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که زمین ممکن است وضعیت آب و هوایی “ایمن” را فراتر از یک درجه سانتیگراد گرم شدن آن سیاره پشت سر گذاشته باشد در حالی که کل تمدن بشری در دمای کمتر از این سطح توسعه یافته است.

پروفسور “یوهان راکستروم” مدیر موسسه تحقیقات تاثیر آب و هوا پوتسدام در آلمان که بخشی از تیم تحقیقاتی بوده می‌گوید:” جهان به سمت ۲ تا ۳ درجه سانتیگراد گرمایش جهانی پیش می‌رود. این امر زمین را در مسیر عبور از چندین نقطه اوج خطرناک قرار می‌دهد که برای مردم سراسر جهان فاجعه بار خواهد بود. برای حفظ شرایط قابل زندگی بر روی زمین و ایجاد جوامع باثبات ما باید هر کاری که ممکن است برای جلوگیری از عبور از نقاط اوج انجام دهیم”.

دکتر “دیوید آرمسترانگ مک کی” از دانشگاه اکستر نویسنده اصلی مقاله مرتبط با این مطالعه می‌گوید:” ین واقعاً نگران‌کننده است. دلایلی برای ناراحتی و همزمان دلایلی برای امیدواری وجود دارند. این بررسی نشان می‌دهد که چرا دمای هدف گذاری شده توافق پاریس یعنی ۱.۵ درجه سانتی گراد بسیار مهم است و باید برای جلوگیری از افزایش این دما تلاش کرد. با این وجود ما نشان می‌دهد که احتمالا به چند نقطه اوج رسیده ایم. با این وجود، هرگونه تلاش برای جلوگیری از افزایش دمای بیش از ۱.۵ درجه سانتی گراد احتمال فرا رفتن از نقاط اوج بیش‌تر را کاهش می‌دهد”.

مطالعه اخیر نشانه‌هایی از بروز بی ثباتی در جنگل‌های بارانی آمازون را نشان می‌دهد که از دست دادن آن پیامد‌های “عمیق” بر آب و هوای جهانی و تنوع زیستی و هم چنین صفحه یخی گرینلند و جریان‌های خلیج فارس که دانشمندان آن را چرخه واژگونی نصف النهار اقیانوس اطلس می‌نامند خواهد داشت.

در گزارش تازه هیئت بین دولتی تغییر اقلیم آمده که خطر ایجاد نقاط اوج آب و هوایی با ۲ درجه سانتی گراد گرمایش جهانی افزایش می‌یابد. نتیجه این تجزیه و تحلیل که در مجله “ساینس” منتشر شد بیش از ۲۰۰ مطالعه قبلی را در مورد نقاط اوج گذشته مشاهدات آب و هوا و مطالعات مدل سازی مورد بررسی قرار داد.

نقطه اوج زمانی است که از آستانه دمایی عبور می‌کند که منجر به تغییرات غیر قابل توقف در یک سیستم آب و هوایی می‌شود حتی اگر گرمایش جهانی به پایان برسد.

نقاط اوج جهانی شناسایی شده عبارتند از: فروپاشی گرینلند، غرب قطب جنوب و دو بخش از صفحات یخی قطب جنوب شرقی، فروپاشی جزئی و کلی گردش واژگونی نصف النهار اقیانوس اطلس، فروپاشی آمازون، فروپاشی دائمی یخ‌ها و از بین رفتن یخ دریا در زمستان در قطب شمال.

این ارزیابی از نقطه اوج آمازون تاثیرات جنگل زدایی را شامل نمی‌شود. “آرمسترانگ مک کی” می‌گوید:”ترکیب گرمایش و جنگل زدایی وقوع آن تاثیرات را می‌تواند خیلی زودتر محقق سازد”.

هفت نقطه اوج دیگر اثرات منطقه‌ای شدیدی از جمله از بین رفتن صخره‌های مرجانی استوایی و تغییر در باد‌های موسمی غرب آفریقا خواهد داشت. دیگر نقاط اوج بالقوه که هنوز در حال مطالعه هستند عبارتند از از دست دادن اکسیژن اقیانوس‌ها و تغییرات عمده در موسمی تابستانی هند.

دانشمندان عبور از یک نقطه اوج را زمانی که از آستانه حداقل دمای آن عبور می‌کند و “احتمالا” فراتر از آستانه مرکزی تخمین زده می‌شود رویدادی “امکان پذیر” تعریف می‌کنند. پروفسور “نیکلاس بوئرز” از دانشگاه فنی مونیخ می‌گوید:” این بررسی یک به روز رسانی به موقع در مورد عناصر بالقوه زمین است و تهدید رویداد‌های واژگونی تحت گرم شدن بیش‌تر امری واقعی می‌باشد”.

او می‌افزاید:” پژوهش‌های بیش تری برای محدود کردن آستانه‌های دمایی بحرانی مورد نیاز است و تخمین‌های فعلی بسیار نامشخص هستند”.

پروفسور “توماس استوکر” از دانشگاه برن می‌گوید:”مطالعات علمی در مورد نقاط اوج هنوز تکمیل نشده اند. این مطالعات به سختی آغاز شده و مدل‌های بسیار بهتری برای پاسخ به این پرسش مورد نیاز است که چه سطح گرمایشی برای کدام نقطه اوج حیاتی مورد نیاز است”.

نگارش گزارش ویژه هیئت دولتی بین اقلیم (IPCC) درباره نقاط اوج آب و هوا در ماه مه توسط دولت سوئیس پیشنهاد شد. پروفسور “تیم لنتون” از دانشگاه اکستر یکی از نویسندگان این تجزیه و تحلیل می‌گوید:”از زمانی که من برای اولین بار در سال ۲۰۰۸ میلادی نقاط اوج را مورد ارزیابی قرار دادم فهرست رشد کرد و ارزیابی ما از خطراتی که نقاط اوج ایجاد می‌کنند به طور چشمگیری افزایش یافت. کار جدید ما شواهد قانع کننده‌ای ارائه می‌کند که نشان می‌دهد جهان باید به شدت کربن زدایی اقتصاد را تسریع بخشد. برای دستیابی به آن هدف باید نقاط اوج اجتماعی مثبت را ایجاد کنیم”.