اگر زنازاده، عقیده به دین حقّ داشته باشد و به اندازه ی توانش عمل صالح هم انجام دهد، اهل جهنّم نخواهد بود، و بهشت مخصوص خودشان را دارند .
تفصیل بحث:
در احادیث آمده که دشمن پیامبر و امام، حرامزاده است.
امّا حرامزاده به چه معنا؟ حرامزاده ی ظاهری یا حرامزاده ی روحی؟
فرمودند: « لَا یَقْتُلُ النَّبِیِّینَ وَ لَا أَوْلَادَهُمْ إِلَّا أَوْلَادُ الزِّنَا ــــ به قتل نمی رساند انبیاء و فرزندان انبیاء را مگر اولاد زنا.» (بحارالأنوار، ج27 ،ص240)
توجّه شود! طبق این حدیث، پیامبران و فرزندان آنها را جز زنازادگان نمی کشند. یعنی هر کسی در طول تاریخ، پیامبری یا فرزند پیامبری را کشته، زنازاده بوده است.
از آن طرف، طبق آیات قرآن شکّ نداریم که حضرت آدم علیه السلام نبی بوده، و شکّ نداریم که هابیل فرزند آدم علیه السلام بوده است. و شکّ نداریم که قاتل هابیل، برادرش قابیل بوده است. و شکّ نداریم که قابیل حرامزاده ظاهری نبوده است. چون در آن زمان زن و شوهری جز آدم و حوّا وجود نداشتند. پس منظور روایت فوق نمی تواند زنازادگی متعارف و ظاهری باشد.
امّا اگر منظور از زنازاده کسی باشد که منکر پدر معنوی و روحی خویش یا به تعبیری منکر پدر اختیاری خود باشد، شامل قابیل نیز می شود. چون قابیل اعتقاد درستی به خدا و نبوّت پدرش نداشت. در روایات متعدّدی وارد شده که رسول خدا صلی الله علیه و آله و امیرمومنان علیه السلام پدر امّت می باشند. لذا هر کس از ایشان رویگردان شود، پدر خویش را انکار نموده و بی پدر است. چنین کسی زنازاده است روحاً؛ اگر چه جسماً حلال زاده باشد. و آنکه فضیلت امیرمومنان علیه السلام را بپذیرد و محبّت او را واجب بداند؛ لکن پیرو غیر ایشان باشد، روحاً ولدالحیض است، اگر چه جسماً ولدالحیض نباشد. از چنین کسانی بر می آید که شمشیر بر امام معصوم کشند و در قتل او شتاب کنند. آیا آن همه شامی و آن همه کوفی که بر امام معصوم شوریدند، همگی حرامزاده ی متعارف بودند؟! یقیناً حرامزاده ی متعارف نبوده اند؛ ولی همگی قطعاً حرامزاده ی روحی بوده اند. چون پدر اختیاری خویش را ،که خدا معیّن کرده، منکر بودند. « … فَبَعَثَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله إِلَى عَلِیِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام أَنِ اصْعَدِ الْمِنْبَرَ وَ ادْعُ النَّاسَ إِلَیْکَ ثُمَّ قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ مَنِ انْتَقَصَ أَجِیراً أَجْرَهُ فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ وَ مَنِ انْتَمَى إِلَى غَیْرِ مَوَالِیهِ فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ فَمَنِ انْتَفَى مِنْ وَالِدَیْهِ فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ قَالَ فَقَامَ رَجُلٌ وَ قَالَ یَا أَبَا الْحَسَنِ مَا لَهُنَّ مِنْ تَأْوِیلٍ فَقَالَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ ثُمَّ أَتَى رَسُولَ اللَّهِ ص فَأَخْبَرَهُ فَقَالَ النَّبِیُّ ص وَیْلٌ لِقُرَیْشٍ مِنْ تَأْوِیلِهِنَّ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ثُمَّ قَالَ یَا عَلِیُّ انْطَلِقْ فَأَخْبِرْهُمْ أَنِّی أَنَا الْأَجِیرُ الَّذِی أَثْبَتَ اللَّهُ مَوَدَّتَهُ مِنَ السَّمَاءِ ثُمَّ قَالَ أَنَا وَ أَنْتَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ أَنَا وَ أَنْتَ أَبَوَا الْمُؤْمِنِین ــــــــ پس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از پى علی بن ابى طالب علیه السّلام فرستاد؛ وقتى علی علیه السلام آمد فرمود: برو منبر و مردم را جمع کن و به آنها بگو: ای مردم! هر کس اُجرت اجیرخود را کم بدهد در آتش خواهد سوخت؛ و هر که خود را نسبت به غیر موالى خویش دهد اهل آتش است؛ و هر که خویش را از والدین خود نفى نماید در آتش خواهد سوخت. امیر المؤمنین مأموریت را انجام داد. مردى از جاى حرکت کرده گفت: یا ابا الحسن! تأویل و تفسیر این جملات چیست؟ علی علیه السلام فرمود: خدا و پیامبرش داناترند. آنگاه خدمت پیغمبر صلی الله علیه و آله رسید و جریان را عرض کرد. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله سه مرتبه فرمودند: واى بر قریش از تأویل این جملات. سپس فرمودند: یا علی! برو به آنها بگو: من همان اجیرم که خداوند مودّت او را از آسمان واجب نموده. سپس فرمودند: من و تو مولاى مؤمنین هستیم؛ من و تو پدر مؤمنانیم.» (بحار الأنوار،ج 23، ص243)
پس دو گونه پدر فرزندی داریم؛ پدر و فرزندی جسمانی و پدر و فرزندی روحانی. پس دو گونه هم حرامزادگی داریم؛ حرامزادگی جسمانی و حرامزادگی روحانی. آنکه معصوم کش می شود، حرامزاده ی روحی است نه حرامزاده ی جسمی. هر کس با معصوم دشمنی کند، روحاً حرامزاده است. چرا که معصوم، پدر معنوی است. و منکر پدر معنوی، پدر خود را شیطان و طواغیت قرار داده است.
آیا کسی که جسماً حرامزاده است، می تواند محبّ اهل بیت علیهم السلام باشد؟
طبق احادیث، بلی می تواند محبّ اهل بیت علیهم السلام باشد. « عَنْ أَبِی بَکْرٍ قَالَ کُنَّا عِنْدَهُ وَ مَعَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَجْلَانَ فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَجْلَانَ مَعَنَا رَجُلٌ یَعْرِفُ مَا نَعْرِفُ وَ یُقَالُ إِنَّهُ وَلَدُ زِنَاءٍ فَقَالَ مَا تَقُولُ فَقُلْتُ إِنَّ ذَلِکَ لَیُقَالُ لَهُ فَقَالَ إِنْ کَانَ ذَلِکَ کَذَلِکَ بُنِیَ لَهُ بَیْتٌ فِی النَّارِ مِنْ صَدْرٍ یَرُدُّ عَنْهُ وَهَجَ جَهَنَّمَ وَ یُؤْتَى بِرِزْقِهِ ـــــ ابوبکر(یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام)، گوید: نزد امام صادق علیه السلام بودیم و عبد الله بن عجلان هم با ما بود. عبد الله بن عجلان گفت: مردی با ماست که می شناسد آنچه را که ما می شناسیم (مثل ما اعتقادات شیعی دارد)؛ در حالی که گفته می شود ولدالزنا است. امام صادق علیه السلام خطاب به من (ابوبکر) کرد و گفت: تو چه می گویی؟ گفتم: مردم این گونه می گویند (که او حرامزاده است و محبّ شما.) امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر واقعاً این گونه باشد، در آتش، برای او خانه ای بنا می شود از صدر ( از بالای آتش ) که شعله ی جهنّم را از او دور می کند و همانجا رزقش به او می رسد.» (بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج 5 ؛ ص287)
علّامه مجلسی در توضیح این حدیث فرموده اند: مراد از « فِی النَّارِ مِنْ صَدْرٍ» این است که « خانه ای برای او در بالای جهنّم ساخته می شود» همچنین فرموده است: ظاهراً کلمه ی « صَدر» در اصل « صبَر» بوده به معنی برف که در نگارش اشتباه شده است ؛ در این صورت معنی روایت چنین می شود: « خانه ای در آتش برای او ساخته می شود از برف که …». امّا به نظر حقیر می رسد که همان احتمال اوّل درست باشد؛ یعنی « برای او خانه ای ساخته می شود در جهنّم از بالای آن که آتش را دفع می کند.» یعنی حرامزاده اگر صالح باشد، به بهشت حلال زاده ها نمی رود؛ امّا به جهنّم نیز نمی رود؛ بلکه برای حرامزاده های صالح، بهشتی است پایینتر از بهشت حلال زاده ها و بالاتر از جهنّم. کما اینکه بهشت جنهای صالح و بهشت حیوانات صالح و بهشت دیگر موجودات صالح در سیّارات دیگر نیز جدا از بهشت انسانهای حلال زاده است. در این حدیث، امام صادق علیه السلام به صورت ضمنی تأیید می کنند که زنازاده هم می تواند محبّ اهل بیت علیهم السلام باشد هم می تواند اهل بهشت باشد؛ لکن بهشت مخصوص خودشان.
همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند: « إِنَّ وَلَدَ الزِّنَا یُسْتَعْمَلُ إِنْ عَمِلَ خَیْراً جُزِیَ بِهِ وَ إِنْ عَمِلَ شَرّاً جُزِیَ بِهِ . ــــــ زنازاده به کار گماشته مى شود (مورد تکلیف قرار مى گیرد) ، پس اگر کار نیک انجام دهد پاداش مى یابد و اگر کار بد کند کیفر مى بیند.» (الکافی، ج 8، ص: 238)
پس طبق نظر امام صادق علیه السلام چنین نیست که هر زنازاده ای دشمن اهل بیت شود. چون طبق احادیث فراوانی، دشمن اهل بیت علیهم السلام حتّی اگر تمام اعمال خیر جهان را هم انجام دهد، پشیزی ارزش ندارد.