با عرض سلام.
حکمت یعنی علم و عمل محکم و استوار و خلل‌ناپذیر.
آن‌چه از آیات و احادیث استفاده می‌شود این است که منظور از حکمت در قرآن و حدیث، خود قرآن و خود معصوم و کلام معصوم و معجزات هستند؛ یعنی هر آن‌چه متّکی به علم خداست. علم خدا، قطعی و حکمت محض است؛ و هر ذات و علم و عمل و قول متّکی به آن علم قطعی نیز حکمت است. بر این اساس، تک‌تک مخلوقات خدا، از آن جهت که فعل خدا هستند، آیات تکوینی او بوده و مثل آیات قرآن، حکمت هستند. تمام دین حقّ نیز حکمت است.
همچنین از آیات و احادیث کشف می‌شود که حکمت، از سنخ امور ذهنی نیست؛ اگر چه در مقام تفهیم و تفاهم، به مفاهیم تبدیل می‌شود.
پس «حکمت خدا» یعنی آنچه خداوند متعال بر اساس علم قطعی و خلل‌ناپذیر خود بیان می‌کند یا انجام می‌دهد. و حکیم یعنی کسی که سخن و عمل او بر اساس علم قطعی و خلل‌ناپذیر است.