ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
۱۳۹۷/۱۱/۱۸
–
۱۱۹۸ بازدید
با سلام و گرامیداشت دهه فجر و تسلیت ایام فاطمیه سلام الله علیها
خیلی ها مقایسه می کنند زندگی شون را با دیگران!! و میگن: چرا خدا به بعضی که مثلا اهل حجاب نیستن همسر و بچه داده و مثلا به من که اهل حجابم بچه نمیده! یا اونها راحت شغل پیدا میکنن ولی ما نه، یا اونها سختی کمتری می کشند و ما بیشتر؛ در جوابشان چه باید گفت؟ممنون از راهنماییتان.
پرسشگرگرامی؛ به نکات زیر توجه نمایید :
الف ) امتحان و بلا
هیچ گروهى و هیچ فردى نیست که مورد آزمایش و امتحان قرار نگیرد و بلکه همه انسان ها لحظه به لحظه و دم به دم مورد آزمایش قرار مى گیرند. از مضمون روایات استفاده می شود که هر چه به درجات ایمانی انسان افزوده می شود امتحان او سخت تر می گردد و بلاهایش بیشتر می شود. تا جایی که گفته اند بلا برای دوستان خدا است (البلاء للولاء ).
ولی این سخت تر شدن شرایط مانند سخت تر شدن درس و امتحانان در کلاس های بالاتر است. یک محصل به هر مقدار که در درجات علمی پیش می رود درس هایش سخت تر و امتحاناتش پیچیده تر می گردد و این سخت تر شدن باعث ارتقای علمی او خواهد شد. وضعیت مومنین هم چنین است، خدای متعال مربی مومن است و سختی ها بیشتر جنبه تربیتی دارد برای ارتقای ایمانی افراد است.
ب ) سنت املاء و استدراج
سنّت املاء یا امهال یعنی جلوی کسی را باز گذاشتن و تنبیه نکردن او، تا گناه بر گناه بیفزاید و مستحقّ عذاب بزرگتری شود.
خداوند متعال مؤمنین را به حال خود رها نمی کند ؛ بلکه مدام حوادثی برای آنها پیش می آورد که خود را در بند خدا بیابند و احساس کنند که خدایی وجود دارد و کنترل امور به دست اوست؛ لذا از او غفلت نمی کنند. امّا وقتی کسی به این هشدارها پاسخ مناسب نداد و هشدارها را جدّی نگرفت ، خدا نیز او را به حال خود رها می کند و هر چه کرد ، پیامد آن را به نحو آشکار نمی بیند. لذا خدا را به کلّی فراموش نموده و خیال می کند که کنترل تمام امور به دست خود اوست ؛ تا آنجا که به یکباره خداوند متعال او را گرفتار مرگ می کند و می بیند که هیچ چیزی در دست او نیست ؛ امّا دیگر راه بازگشت هم ندارد.
خدای متعال، به کفار مهلت می دهد: «وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیْرٌ لانْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ؛[آل عمران/178] آنها که کافر شدند، (و راه طغیان پیش گرفتند،) تصور نکنند اگر به آنان مهلت مى دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت مى دهیم فقط براى اینکه بر گناهان خود بیفزایند و براى آنها، عذاب خوارکننده اى (آماده شده) است.»
امّا سنّت استدراج یعنی به صورت تدریجی و به نحو نامحسوس، کسی یا جامعه ای را به سوی هلاکت بردن.
ـ رابطه ی این دو سنّت.
خدای متعال فرمود: « وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ (182) وَ أُمْلی لَهُمْ إِنَّ کَیْدی مَتین ـــــ و آنها که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج از جایى که نمى دانند، گرفتار مجازاتشان خواهیم کرد. (182) و به آنها مهلت مى دهم؛ همانا طرح و نقشه من، قوى است.» (الاعراف)
به نظر می رسد که این دو سنّت، در واقع دو تا نیستند بلکه دو اسم هستند برای یک سنّت. چون لازمه ی استدراج، مهلت دادن است. و خود امهال هم استدراج را در درون خود دارد. املاء (امهال) ناظر به قالب و نمود ظاهری این سنّت است و استدراج ناظر به کیفیّت و نحوی به جریان افتادن آن.
الف ) امتحان و بلا
هیچ گروهى و هیچ فردى نیست که مورد آزمایش و امتحان قرار نگیرد و بلکه همه انسان ها لحظه به لحظه و دم به دم مورد آزمایش قرار مى گیرند. از مضمون روایات استفاده می شود که هر چه به درجات ایمانی انسان افزوده می شود امتحان او سخت تر می گردد و بلاهایش بیشتر می شود. تا جایی که گفته اند بلا برای دوستان خدا است (البلاء للولاء ).
ولی این سخت تر شدن شرایط مانند سخت تر شدن درس و امتحانان در کلاس های بالاتر است. یک محصل به هر مقدار که در درجات علمی پیش می رود درس هایش سخت تر و امتحاناتش پیچیده تر می گردد و این سخت تر شدن باعث ارتقای علمی او خواهد شد. وضعیت مومنین هم چنین است، خدای متعال مربی مومن است و سختی ها بیشتر جنبه تربیتی دارد برای ارتقای ایمانی افراد است.
ب ) سنت املاء و استدراج
سنّت املاء یا امهال یعنی جلوی کسی را باز گذاشتن و تنبیه نکردن او، تا گناه بر گناه بیفزاید و مستحقّ عذاب بزرگتری شود.
خداوند متعال مؤمنین را به حال خود رها نمی کند ؛ بلکه مدام حوادثی برای آنها پیش می آورد که خود را در بند خدا بیابند و احساس کنند که خدایی وجود دارد و کنترل امور به دست اوست؛ لذا از او غفلت نمی کنند. امّا وقتی کسی به این هشدارها پاسخ مناسب نداد و هشدارها را جدّی نگرفت ، خدا نیز او را به حال خود رها می کند و هر چه کرد ، پیامد آن را به نحو آشکار نمی بیند. لذا خدا را به کلّی فراموش نموده و خیال می کند که کنترل تمام امور به دست خود اوست ؛ تا آنجا که به یکباره خداوند متعال او را گرفتار مرگ می کند و می بیند که هیچ چیزی در دست او نیست ؛ امّا دیگر راه بازگشت هم ندارد.
خدای متعال، به کفار مهلت می دهد: «وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیْرٌ لانْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ؛[آل عمران/178] آنها که کافر شدند، (و راه طغیان پیش گرفتند،) تصور نکنند اگر به آنان مهلت مى دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت مى دهیم فقط براى اینکه بر گناهان خود بیفزایند و براى آنها، عذاب خوارکننده اى (آماده شده) است.»
امّا سنّت استدراج یعنی به صورت تدریجی و به نحو نامحسوس، کسی یا جامعه ای را به سوی هلاکت بردن.
ـ رابطه ی این دو سنّت.
خدای متعال فرمود: « وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ (182) وَ أُمْلی لَهُمْ إِنَّ کَیْدی مَتین ـــــ و آنها که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج از جایى که نمى دانند، گرفتار مجازاتشان خواهیم کرد. (182) و به آنها مهلت مى دهم؛ همانا طرح و نقشه من، قوى است.» (الاعراف)
به نظر می رسد که این دو سنّت، در واقع دو تا نیستند بلکه دو اسم هستند برای یک سنّت. چون لازمه ی استدراج، مهلت دادن است. و خود امهال هم استدراج را در درون خود دارد. املاء (امهال) ناظر به قالب و نمود ظاهری این سنّت است و استدراج ناظر به کیفیّت و نحوی به جریان افتادن آن.
