حکم شرعی موی گربه

پاسخ اجمالی:

اگر منظور از سؤال این است که موی گربه از نظر فقهی چه حکمی دارد؟ باید گفت که در میان حیوانات تنها سگ و خوکی که در خشکی زندگی می‌کنند، نجس هستند.[۱] از این رو، گربۀ زنده و موی آن، پاک است، بله فضولات[۲] آن، نجس است و این اختصاصی به گربه ندارد، بلکه فضولات هر حیوانی که حرام گوشت است و خون جهنده داشته باشد، نجس است[۳] و گربه هم یکی از آن حیوانات است. البته گربه ای که مرده، چون از مردار محسوب می‌شود اجزایی از آن که دارای روح است، نجس است و موی گربه هم چون دارای روح نیست، نجس نیست.[۴]

اما نسبت به نماز، باید گفت که لباس نمازگزار نباید از اجزای حیوان حرام گوشت باشد. بدیهی است که گربه از حیوانات حرام گوشت بوده و اکثر مراجع تقلید فرموده‌اند: حتی اگر مویى از آن حیوان همراه نمازگزار باشد نماز او باطل است.[۵]

البته آیت الله سیستانى در این باره می‌گویند: هر چند موی حیوان حرام گوشت نباید در بدن و لباس نمازگزار باشد، ولی وجود یک موى حیوان، برای نمازش ضرر ندارد.[۶]

اما دربارۀ رطوبت حیوان حرام گوشت همۀ مراجع تقلید فرموده‌اند:

اگر آب دهان یا بینى یا رطوبت دیگرى از حیوان حرام گوشت؛ مانند گربه بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، چنانچه تر باشد نماز باطل و اگر خشک شده و عین آن برطرف شده باشد، نماز صحیح است.[۷]

در هر حال این احکام مزبور از فتاوای مشهور شیعه است که برگرفته از روایات معصومین(ع) می‌باشد، از جمله دو روایت زیر:

الف. امام صادق (ع) از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «هر حیوانى که حرام گوشت است، نماز خواندن همراه با پشم، مو، پوست، بول، سرگین، شیر، و یا هر جرم‏ دیگرى که از بدن آن حیوان باشد، فاسد و باطل خواهد بود. خداوند نماز او را نمى‏‌پذیرد، مگر این که با جامه دیگرى نماز بخواند که از حیوان حلال گوشت برآمده باشد».[۸]

ب. راوی می‌گوید: در نامه‌ای برای امام جواد(ع) نوشتم: « گاهی بر لباسم پشم یا مویی از حیوان حرام گوشت می‌افتد..، حضرت در پاسخ نوشتند: نماز خواندن در چنین لباسی جایز نیست».[۹]

البته هر چند برخی از این روایات دارای سندی ضعیف هستند، ولی فتوای مشهور شیعه، این ضعف سند را جبران می‌نماید.

اما از نظر بهداشتی و پزشکی، گاهی گفته می‌شود که گربه یا موی گربه باعث عقیمی یا نازایی خانم ها یا دختران می‌شود. این مطلبی است که از تخصص ما خارج است و ما آن را به نظر پزشکان واگذار می‌کنیم.

در هر حال پاسخ حضرت آیت الله مهدی هادوی تهرانی (دامت برکاته) چنین است:

پاک است ولی وجود آن همراه نمازگزار موجب بطلان نماز است.

لینک به سایت استفتائات

 

[۱] . امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج۱، مسأله ۱۰۵، ص ۷۵، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، ۱۴۲۴ق.

[۲] . ادرار و مدفوع.

[۳] . توضیح المسائل (محشّی)، ج ۱، مسأله ۸۴، ص ۶۸.

[۴] . همان ، مسأله ۸۸ و ۸۹، ص ۷۰.

[۵] . همان ، مسأله ۸۲۴، ص ۴۶۰.

[۶] . همان، مسأله ۸۲۴، ص ۴۶۰.

[۷] . همان، مسأله ۸۲۵ ، ص ۴۶۰.

[۸]. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، ج‏۳، ص ۳۹۷، بَابُ اللِّبَاسِ الَّذِی تُکْرَهُ الصَّلَاةُ فِیهِ، ح ۱، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.

[۹]. شیخ طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، ج‏۲، ص۲۰۹، ح ۸۱۹، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.