دوست گرامی. سفر انسان از طبیعت مادی شروع می شود و بعد از بلوغ مکلف می شود که وارد حیات معقول و سلوک عقلانی شود به علم آموزی و تفکر و سلوک نظری بپردازد و همچنین رفتارهای دینی و عقلانی انجام دهد. این فضای حیات معقول مانند حیات طبیعی مادی نیست و انسان را مجرد می کند و انسان احساس می کند که در فضای عقلانیت و تجرد زندگی می کند و مراتب تجرد نفس از این جا آغاز می شود و هر چه جلوتر می رود عقلانی تر و عرفانی تر و مجرد تر می شود و از عالم طبیعت و ماده فاصله می گیرد. البته همواره بدن و طبیعت را در اختیار دارد اما زندگی اش در طبیعت خلاصه نمی شود و حیات اصلی اش عقلانی و مجرد می شود و بیشتر اوقات خود را در عالم عقل و عرفان سپری می نماید. موفق باشید.