پاسخ: دعا کردن و مدح و ثنا و ستایش الهی به هر زبان و لغتی جایز و بی مانع است و لزومی ندارد به زبان عربی باشد. البته در دعاها و مناجات هایی که از زبان پاک معصومین علیهم السلام بیان شده و در منابع اسلامی از جمله صحیفه سجادیه، به وفور یافت می شود مدح و ثنا و ستایش حق تعالی به بهترین و رساترین و زیباترین وجه بیان شده است که از این نظر باید مورد استفاده و توجه ما قرار گیرد و مناسب است که همان کلمات و عبارات را در این رابطه مورد استفاده قرار دهیم.گفتنی است دعاها یکی از منابع سرشار و ارزنده معارف دین می باشند. بسیاری از معارف دقیق و عمیق اللهی را باید از طریق دعا به دست آورد. دعاهای معصومین(علیهم السلام) دارای ویژگی های فراوانی است. الفاظ آن زیبا و دلنواز و معانی آن ژرف و پرمایه است. اگر فردی تنها از ترجمه دعا بهره مند گردد؛ تنها به بخشی از معانی ژرف دعاها دسترسی پیدا خواهد کرد. زیرا ترجمه هر متن نسبت به زبان اصلی دارای کاستی هایی است که برای آشنایان به زبان به روشنی ثابت شده است و در ترجمه زبان عربی این کاستی بسیار بیشتر نمایان می شود. علاوه بر اینکه خواندن متن به زبان اصلی صاحب سخن، موجب احساس انس و الفت بیشتر می شود و از معانی عمیق دعا استفاده بیشتری می کند و از زیبایی موزون و نغمه خوش الفاظ آن نیزبهره مند خواهد شد. چنان که اگر اشعار خواجه حافظ شیرازی را بخواهند به زبان انگلیسی یا ژاپنی ترجمه کنند. به فرض که مترجم بسیار چیره دست و ماهر باشد. و موفق گردد مراد و منظور حافظ را دقیقا بر گردان کند به خواننده انگلیسی یا ژاپنی زبان منتقل نماید ولی آهنگ کلمات و موزون بودن الفاظ را نمی توان منتقل نماید و بهره معنوی که از ظاهر الفاظ و اشعار حافظ باید نصیب خواننده این اشعار گردد، نصیب آنها نمی گردد. فراموش نکنیم دعاها، زبان عصمت است و گویندگان آن بر جسته ترین و پاک ترین انسان های برگزیده می باشند. بنابراین تک تک الفاظ دعا دارای پیامی خاص و اثری عمیق در روح و روان انسان است که بسنده کردن به ترجمه باعث محرومیت از این برکات می گردد. اگر شما دوست انگلیسی زبان داشته باشید که محبوب و مورد علاقه شما است و او برای شما نامه ای به زبان انگلیسی بنویسد و شما اصلا با زبان انگلیسی آشنا نباشید با این نامه چه می کنید؟ اگر چه ترجمه آن نیز تا حدودی نیاز شما را بر طرف می کند و لذت بخش است اما آرزو می کردید کاش بر زبان مسلط بودید و سخن دوست محبوب و معشوق خود را نزدیکتر درک می کردید. قرآن کریم سخن محبوب مطلق است و دعاها سخنان انسان های محبوب درگاه ربوبی هستند. همین که انسان بداند این الفاظ از آن دهان های پاک بیرون آمده و اثر انفاس قدسی برگزیدگان خداوند است و بارقه ای از قلب ملکوتی و درون زلال آنها است که شکل الفاظ و عبارات به خود گرفته و لباس کلمات به خود پوشیده اند، کافی است که آن الفاظ نیز برای ما محبوب و عزیز باشند و از فیض آثار و برکات آنها بی بهره نمانیم و به همین خاطر هست که خواندن دعاهای مأثوره از حضرات معصومین(ع) به همان زبان عربی از فضیلت و ثواب بیشتری برخوردار می باشد.