قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۶/۱۱/۰۸
–
۶۱۱ بازدید
آیا احساس حضور خداوند رو در خود تقویت کردن شرایط میخواهد؟ یعنی بهش توجه کنیم و حواسمون باشه که در محضرش گناه نکنیم؟ این کار نیاز به مقدمات داره ؟
این معیّت مى نگنجد در بیان *** نى زمان دارد خبر زو، نى مکان
این معیّت در نیابد عقل و هوش *** زین معیّت دم مزن، بنشین خموش!
قرب حق یا بنده دور است از قیاس *** بر قیاس خود منه آن را اساس!
توجّه به این صفت الهى که تمام عالم هستى محضر او است، تأثیر تربیتى فوق العاده اى در انسان ها دارد، چگونه ممکن است انسانى ایمان به چنین مطلبى داشته باشد، و مولاى بزرگوار و رحیم و مهربان و ولى نعمت خود را حاضر ببیند، و به سراغ زشتى ها برود، آلوده گناهان ننگین شود، و فرمان مسلّم او را زیر پا بگذارد؟!
احساس حضور خداوند متعال برای همه قابل فهم است و هرکسی با علم حضوری ان را درک میکند. مگر اینکه دراثر آلوده شدن به گناه وغفلت این حس را نادیده بگیریم.
آیاتى که در مورد حضور خداونداست، غالباً ناظر به همین اثر تربیتى است، لذا در بعضى از آنها (وَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ): (سوره انفال، آیه 72) «خداوند به اعمال شما بینا است» آمده و در بعضى (وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ): (سوره ق، آیه 16) «وسوسه هاى نفس او را مى دانیم» آمده است:
حضور الهى، تنها در بیرون وجود ما نیست، او در درون دل و جان ما، و در اعماق قلب و روح ما نیز حضور دارد، و به گفته مولاى متقیان امیرمومنان (علیه السلام) در توصیف خداوند: «اَلباطِنُ لِکُلِّ خَفیَّة، وَ الْحاضِرُ لِکُلِّ سَرِیْرَة، الْعالِمُ بِما تُکِنُّ الصُّدُوْرُ وَ ما تَخُوْنُ الْعُیُوْنُ»: «خداوندى که از هر چیز مخفى آگاه است، و در باطن همه حضور دارد، از اسرار نهفته سینه ها با خبر است و چشم هاى خیانتگر را به خوبى مى بیند.» (نهج البلاغه، خطبه 132)
در خطبه دیگرى از همان امام (علیه السلام) مى خوانیم: «فَاتَّقُوا اللهَ الَّذى اَنْتُمْ بِعَیْنِهِ، وَ نَواصِیْکُمْ بِیَدِهِ، وَ تَقلّبُکُمْ فى قَبْضَتِهِ، اِنْ اَسْرَرْتُمْ عَلِمَهُ، وَ اِنْ اَعْلَنْتُمْ کَتَبَهُ»: «از خداوندى بپرهیزید که همواره در پیشگاه او حاضرید، و زمام اختیار شما به دست او، و حرکات و سکنات شما در قبضه او است، اگر (اعمال و نیّات خود را) پنهان کنید مى داند، و اگر آشکار سازید مى نویسد.» (نهج البلاغه، خطبه 183)
در روایتی از حضرت رسول خدا (صلی الله علیه واله سلم) منقول است که به اصحابشان فرمود: آیا می دانید منظوراین آیه از اخبار زمین چیست؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند. فرمودند: منظور از خبر دادن زمین، این است که اعمال هر مرد و زنی را که بر روی زمین انجام داده اند، شهادت می دهد و می گوید، فلان آدم در فلان روز فلان کار را انجام داده است. (بحارالانوار، جلد 7، صفحه ی 97)
ذکر واقعی همین است
ذکر واقعی خدا این است که در همه جا و در همه حال انسان به یاد خدا باشد و گرنه گفتن (سبحان الله) و (الحمدلله) با غفلت قلب از یاد خدا، ذکر به معنای واقعی نیست؛ زیرا ذکر به معنای یاد کردن یک امر قلبی است، نه یک کار لفظی. آن کس که زبانش خفته ولی دلش بیدار است و سراپای وجودش را در مقابل خدا می بیند، ذاکر واقعی است. این ذکر است که آدمی را از گناه باز می دارد و به عبادت وا می دارد.
تا فراموشت نگردد غیر حقّ در حقیقت نیستی ذاکر، بدان
چون فراموشت شود مادون او ذاکری گر چه نجنبانی زبان
از حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) است که می فرمایند:از معصیت خدا در پنهانی ها بپرهیزید که شاهد، خودش حاکم است. (نهج البلاغه ی فیض ، حکمت 316)
چرا که در صورتی که شاهد غیرقاضی باشد، ممکن است شاهد اشتباه کند یا دروغ بگوید؛ امّا اگر خود قاضی شاهد باشد، چه مفرّ و فراری در کار خواهد بود؟
زمین و زمان گزارش می دهند
در حدیثی از حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) نیز آمده است: در قسمت های مختلف مساجد نماز بخوانید؛ زیرا هر قطعه ی زمین، در روز قیامت برای کسی که روی آن نماز خوانده گواهی می دهد. (وسائل الشّیعه، جلد5 صفحه ی 188)
توجّه به این صفت الهى که تمام عالم هستى محضر او است، تأثیر تربیتى فوق العاده اى در انسان ها دارد، چگونه ممکن است انسانى ایمان به چنین مطلبى داشته باشد، و مولاى بزرگوار و رحیم و مهربان و ولى نعمت خود را حاضر ببیند، و به سراغ زشتى ها برود، آلوده گناهان ننگین شود، و فرمان مسلّم او را زیر پا بگذارد؟!
بنابراین هر عضوی از اعضای انسان نیز، تمام اعمالی را که انسان با آن عضو انجام داده است در باطن خود ضبط و نگه داشته است، تا در روز قیامت، به امر خدا به گونه ای که فعلاً از حیطه ی درک ما بیرون است باز شود و آنها را بارز سازد و بدین طریق، شهادت خود را به وقوع آنها در دنیا ادا کند.
کلام آخر:
آنچه از دیدگاه قرآن کریم مسلّم است و ما اعتقاد قطعی به آن داریم، این است که اعضا و جوارح انسان در روز قیامت، به ارتکاب اعمال از ناحیه ی انسان شهادت خواهند داد. ولی این که آن شهادت چگونه خواهد بود، تفصیل آن بر ما مجهول است.
این معیّت در نیابد عقل و هوش *** زین معیّت دم مزن، بنشین خموش!
قرب حق یا بنده دور است از قیاس *** بر قیاس خود منه آن را اساس!
توجّه به این صفت الهى که تمام عالم هستى محضر او است، تأثیر تربیتى فوق العاده اى در انسان ها دارد، چگونه ممکن است انسانى ایمان به چنین مطلبى داشته باشد، و مولاى بزرگوار و رحیم و مهربان و ولى نعمت خود را حاضر ببیند، و به سراغ زشتى ها برود، آلوده گناهان ننگین شود، و فرمان مسلّم او را زیر پا بگذارد؟!
احساس حضور خداوند متعال برای همه قابل فهم است و هرکسی با علم حضوری ان را درک میکند. مگر اینکه دراثر آلوده شدن به گناه وغفلت این حس را نادیده بگیریم.
آیاتى که در مورد حضور خداونداست، غالباً ناظر به همین اثر تربیتى است، لذا در بعضى از آنها (وَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ): (سوره انفال، آیه 72) «خداوند به اعمال شما بینا است» آمده و در بعضى (وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ): (سوره ق، آیه 16) «وسوسه هاى نفس او را مى دانیم» آمده است:
حضور الهى، تنها در بیرون وجود ما نیست، او در درون دل و جان ما، و در اعماق قلب و روح ما نیز حضور دارد، و به گفته مولاى متقیان امیرمومنان (علیه السلام) در توصیف خداوند: «اَلباطِنُ لِکُلِّ خَفیَّة، وَ الْحاضِرُ لِکُلِّ سَرِیْرَة، الْعالِمُ بِما تُکِنُّ الصُّدُوْرُ وَ ما تَخُوْنُ الْعُیُوْنُ»: «خداوندى که از هر چیز مخفى آگاه است، و در باطن همه حضور دارد، از اسرار نهفته سینه ها با خبر است و چشم هاى خیانتگر را به خوبى مى بیند.» (نهج البلاغه، خطبه 132)
در خطبه دیگرى از همان امام (علیه السلام) مى خوانیم: «فَاتَّقُوا اللهَ الَّذى اَنْتُمْ بِعَیْنِهِ، وَ نَواصِیْکُمْ بِیَدِهِ، وَ تَقلّبُکُمْ فى قَبْضَتِهِ، اِنْ اَسْرَرْتُمْ عَلِمَهُ، وَ اِنْ اَعْلَنْتُمْ کَتَبَهُ»: «از خداوندى بپرهیزید که همواره در پیشگاه او حاضرید، و زمام اختیار شما به دست او، و حرکات و سکنات شما در قبضه او است، اگر (اعمال و نیّات خود را) پنهان کنید مى داند، و اگر آشکار سازید مى نویسد.» (نهج البلاغه، خطبه 183)
در روایتی از حضرت رسول خدا (صلی الله علیه واله سلم) منقول است که به اصحابشان فرمود: آیا می دانید منظوراین آیه از اخبار زمین چیست؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند. فرمودند: منظور از خبر دادن زمین، این است که اعمال هر مرد و زنی را که بر روی زمین انجام داده اند، شهادت می دهد و می گوید، فلان آدم در فلان روز فلان کار را انجام داده است. (بحارالانوار، جلد 7، صفحه ی 97)
ذکر واقعی همین است
ذکر واقعی خدا این است که در همه جا و در همه حال انسان به یاد خدا باشد و گرنه گفتن (سبحان الله) و (الحمدلله) با غفلت قلب از یاد خدا، ذکر به معنای واقعی نیست؛ زیرا ذکر به معنای یاد کردن یک امر قلبی است، نه یک کار لفظی. آن کس که زبانش خفته ولی دلش بیدار است و سراپای وجودش را در مقابل خدا می بیند، ذاکر واقعی است. این ذکر است که آدمی را از گناه باز می دارد و به عبادت وا می دارد.
تا فراموشت نگردد غیر حقّ در حقیقت نیستی ذاکر، بدان
چون فراموشت شود مادون او ذاکری گر چه نجنبانی زبان
از حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) است که می فرمایند:از معصیت خدا در پنهانی ها بپرهیزید که شاهد، خودش حاکم است. (نهج البلاغه ی فیض ، حکمت 316)
چرا که در صورتی که شاهد غیرقاضی باشد، ممکن است شاهد اشتباه کند یا دروغ بگوید؛ امّا اگر خود قاضی شاهد باشد، چه مفرّ و فراری در کار خواهد بود؟
زمین و زمان گزارش می دهند
در حدیثی از حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) نیز آمده است: در قسمت های مختلف مساجد نماز بخوانید؛ زیرا هر قطعه ی زمین، در روز قیامت برای کسی که روی آن نماز خوانده گواهی می دهد. (وسائل الشّیعه، جلد5 صفحه ی 188)
توجّه به این صفت الهى که تمام عالم هستى محضر او است، تأثیر تربیتى فوق العاده اى در انسان ها دارد، چگونه ممکن است انسانى ایمان به چنین مطلبى داشته باشد، و مولاى بزرگوار و رحیم و مهربان و ولى نعمت خود را حاضر ببیند، و به سراغ زشتى ها برود، آلوده گناهان ننگین شود، و فرمان مسلّم او را زیر پا بگذارد؟!
بنابراین هر عضوی از اعضای انسان نیز، تمام اعمالی را که انسان با آن عضو انجام داده است در باطن خود ضبط و نگه داشته است، تا در روز قیامت، به امر خدا به گونه ای که فعلاً از حیطه ی درک ما بیرون است باز شود و آنها را بارز سازد و بدین طریق، شهادت خود را به وقوع آنها در دنیا ادا کند.
کلام آخر:
آنچه از دیدگاه قرآن کریم مسلّم است و ما اعتقاد قطعی به آن داریم، این است که اعضا و جوارح انسان در روز قیامت، به ارتکاب اعمال از ناحیه ی انسان شهادت خواهند داد. ولی این که آن شهادت چگونه خواهد بود، تفصیل آن بر ما مجهول است.