ابتدا باید مشخص شود منظور از سیاسی نبودن چیست؟ اگر منظور ورود به مسائلی همانند تحزب و دسته بندی های سیاسی و عضویت در آنها، یا تحلیل سیاسی، یا تصدی مسئولیت های کشور و… این قبیل فعالیت های تخصصی سیاسی است، از منظر دینی بر همگان خصوصاً افرادی که توانایی های لازم را نداشته، واجب نمی باشد. هر چند چنین مسائلی بر افراد واجد صلاحیت آنهم در زمانی که جامعه و حکومت اسلامی بدان نیازمند است، از باب وجوب کفایی، لازم می باشد.اما اگر منظور مسائلی همانند حمایت از نظام اسلامی، ولایت پذیری، مشارکت سیاسی در انتخابات و … باشد، وظایف دینی عامی است که بی تفاوتی نسبت به آنها پذیرفته نیست و همگان مسئولند. و دراین راستا لازم است سطح شناخت خود را نسبت به مسئولیت های اجتماعی و دینی و توان نقش آفرینی خویش در جامعه ، بالا برده و به عنوان یک فرد مسئول و نقش آفرین ، از منظر حق و تکلیف به مقوله سیاست و مشارکت سیاسی بنگریم. از منظر دینى و با مراجعه به نصوص و مبانى اسلامى، مشارکت سیاسى و حساسیت به امور جامعه، به عنوان یک حق، وظیفه و تکلیف همگانی، مورد اهتمام آموزه های دینی مبین اسلام می باشد ؛ بر اساس جهان بینی اسلامی و آیه شریفه « اِنِّى جَاعِلٌ فِى الاَرضِ خَلیِفَه» انسان، جانشین خدا در زمین و موجودی آزاد و خود مختار است؛ و این آزادی و اختیار آن گاه که با آگاهی و قدرت قرین گردد، مسئولیت را به بار می آورد. از این منظر انسان در برابر خدا، خود، انسان های دیگر و طبیعت مسئول است. این مسئولیت از سویی سبب می شود که انسان در قبال سرنوشت، کمال و سعادت خویش احساس وظیفه کند و از سویی دیگر چون به تعامل و تاثیر و تاثّر خود با اجتماع واقف است خود را نسبت به اجتماع مسئول بداند. پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرماید:« اَلَا کُلُّکُم رَاعٌ وَ کُلُّکُم مَسئُولٌ عَن رَعیتِه؛ شما همه ناظر و راهبر و نسبت به یکدیگر مسئول هستید.» از سوی دیگر ایفای مشارکت سیاسى و حساسیت نسبت به امور سیاسى نیازمند داشتن بینش و آگاهی های سیاسی دقیق، تحلیل صحیح و منطقی قضایا و تفسیر و تأویل رفتار شخصیت ها، دولت ها و جریانات، شرایط داخلی و بین المللی می باشد. چنانکه امام علی (ع) می فرماید: « مَن عَرَفَ الاَیام لَم یغفل عَن الِاستِعدَاد؛ کسانی که آشنایی با شرایط و اوضاع زمانه دارند، از فراهم کردن و کسب آمادگیهای لازم غافل نمی شوند.» و از حضرت صادق(ع)چنین روایت شده است :« العالم بزمانه لا تهجم علیه اللوابس ؛ امور شبه ناک و مشتبه به کسی که آگاه از زمانش باشد هجوم نمی آورد . »( بحار ، ج78 ، ص269 )کسى که عالم به زمان خود باشد مورد هجوم اشتباهات واقع نمى شود.
در هر صورت دین اسلام دین جامعی است و تنها وظایف دینی محدود به امور فردی و عبادی خاص، نمی باشد. بلکه تکالیف متعددی در حوزه های سیاسی، اجتماعی و ابعاد مختلف مدیریتی جامعه بر عهده مسلمانان می گذارد، از این رو بی تفاوتی نسبت به این امور، قصور در انجام وظایف مهم دینی است که به هیچ وجه صحیح نمی باشد.