این که گفته می شود کربلا سرزمین بدون علف و بیابانی بوده، معنایش این است که در سال ۶۱ در آن جا کسی زندگی نمی کرد و این سرزمین خالی از سکنه بود، کربلا به رغم اینکه در کنار رود فرات بود، با این رود فاصله داشت، از این رو بیابان بود. بعضی جغرافی دانان نیز همین عقیده را دارند. معنای عدم وجود آب در کربلا آن است که آب را به روی اهل بیت و یاران امام بستند و تهیه آب برای امام مشکل بود، از روز هفتم ماه محرم تا بعد از ظهر عاشورا ، امام حسین(ع) و یارانش با مشکل آب مواجه شدند!دشمنان با بهره گیری از همه اهرم ها آب را بروی امام بسته بودند، لشکری با جمعیتی بیش از 12000 نفر نیرو و بنا بر قولی 30000 افراد مسلح در برابر 72مرد جنگی که عده‌ای از اینها پیرمرد و تعدادی هم نوجوان و کودک صف‌آرایی کردند حال این جمعیت کوچک وقتی در محاصره این لشکر جنگی قرار بگیرند چطور می‌توانند از حلقه محاصره آنها خارج شوند؟ رود محاصره نبود به نوعی خیمه‌های امام حسین(ع) در محاصره بود که اجازه برگشت به مدینه هم نداشتند، فقط حضرت ابوالفضل العباس(س) سقای لشکر امام حسین (ع) موفق شد از دل لشکر بگذرد و به آب برسد که اجازه برگشت و رساندن آب به خیمه‌ها به او ندادند و حضرت جان خود را در این مسیر گذاشتند.منابع و مآخذ تاریخی و روایی به روشنی اثبات می‌کند که تعداد زیادی از نیروهای ورزیده لشکر عمر بن سعد مأموریت یافتند که حسین بن علی و یارانش را در مضیقه قرار بدهند و مانع آوردن آب به خیمه ها شوند و نیروهایی را در اطراف فرات مستقر کردند تا اصحاب امام حسین(ع) نتوانند از فرات آب بیاورند.