صیحه یا ندای آسمانی

سومین علامت محتوم پیش از ظهور منجی عالم بشریت، صیحه (ندای) آسمانی است. این نشانه از نشانه‌های محتوم است و در نامه حضرت ولی عصر(عج) به آخرین نایب خود به نام سمری تصریح شده که هر کس پیش از وقوع صیحه و خروج سفیانی ادّعای مشاهده کند، دروغگو است و این خود دلیلی محکم است که پیش از ظهور، خروج سفیانی و ندای آسمانی اتّفاق خواهد افتاد.

ندای آسمانی، مقارن ظهور و تفسیر آیه شریفه « جزء 26 سوره ق آیه 41 وَاسْتَمِعْ یوْمَ ینَادِ الْمُنَادِ مِن مَّکَانٍ قَرِیبٍ یعنی و گوش فرا ده و منتظر روزىباش که منادى از مکانى نزدیک ندا مى دهد، چنان که «علی بن ابراهیم» در تفسیر آیه شریفه از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود: منادی ندا می‌کند به اسم قائم علیه السلام واسم پدرش«روزی که می‌شنوند فریاد را به راستی این است روز خروج (درتفسیر همان آیه که) صیحه (آسمانی و از علائم ظهور) قائم علیه السلام است.”

در کمال الدّین روایت شده از امام باقر علیه السلام که فرمود: “ندا می‌کند منادی ازآسمان که فلان بن فلان اوست امام و نام او را می‌برد.”

و نیز در آنجا روایت است از زراره از امام صادق علیه السلام که فرمود:

“ندا می‌کند منادی به اسم قائم علیه السلام”

گفت:”پرسیدم خاص است یا عام؟”

فرمود:”عام است، می‌شنوند هر قومی به زبان خود.”

روایت شده از امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمود:

“منادی ندا می‌کند از آسمان که: ای گروه مردم! امیر شما فلان است و این،‌آن مهدی است که پر می کند زمین را از عدل و داد ، چنانچه پر شده از ظلم و ستم.”

چه هنگام باید انتظار وقوع صیحه را کشید؟

در روایات ما شیعیان از ائمه معصومین نقل گردیده که چه هنگام باید انتظار وقوع صیحه را کشید که ما به برخی از آن‌ها اشاراتی خواهیم داشت.

امام باقر علیه السلام می‌فرمایند:

“مردم شرق و غرب به اختلاف می گرایند. اهل قبله(مسلمانان) نیز دچار اختلاف می‌شوند. مردم از ناامنی به شدّت رنج می‌برند و این چنین روزگار سپری می‌شود تامنادی آسمانی ندا سردهد. چون بانگ آسمانی را شنیدید بشتابید.”(1در روایات ما آمده است که دو ندا مردم را به خود جلب می‌کند که نشانه‌ای از قیام مظهر عدل خدا بر بسیط خاک است. یکی ندایی از آسمان که جبرائیل آن را سر می‌دهد ودیگری ندایی از زمین که شیطان صاحب آن ندا می‌باشد، که گویا این ندای دوم همان خروج سفیانی شیطان صفت است. امام باقر علیه السلام در فرازی از یک روایت بلند بالا دربیان علائم و کیفیت ظهور چنین می فرمایند:

“به ناچار این دو صیحه پیش از قیام قائم(عج) شنیده خواهد شد؛ یکی از آسمان که صدای جبرئیل امین است و دیگری از زمین که صدای شیطان لعین است.”

علائمی که پیش از وقوع صیحه، تحقّق می‌یابد

در اخبار رسیده از ائمه معصومین اشاره گردیده است که پیش از ظهور یوسف کنعانی، قائم منتظر(عج) نشانه‌هایی به وقوع می پیوندد که خوددلالت بر قریب الوقوع بودن صیحه می‌کند. در این باب، رسول گرامی مطلب را به اجمال برگزار کرده می فرمایند که شب دوم از ماه رمضان نشانه‌ای در آسمان پدید می‌آید:

“یظهَرُ فی السَّماءِ آیةٌ لِلَیلَتَینِ تَخلوُانِ مِن شَهرِ رَمَضانَ.”

“دو شب گذشته از ماه رمضان نشانه ای در آسمان ظاهر می‌شود.”(2اما شاید بتوان به شبیه این سخن پیامبر خدا ص را در کلام امام صادق علیه السلام جست و جو نمود که فرمودند:

“سالی که صیحه آسمانی شنیده می‌شود ،‌ قبل از آن در ماه رجب نشانه‌ای دیده خواهدشد. سؤال شد آن نشانه چیست؟ فرمود: سیمایی در قرص ماه دیده می شود و کف دست روشنی در فضا ظاهر می شود.”( 3امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:

“و وجه و صدر یظهران للناس فی عین الشمس.”

“صورت و سینه‌ای در قرص خورشید برای همگان ظاهر می‌شود.”

واکنش مردم

وقوع صیحه آن زمان است که اختلاف و تشتّت دامنگیر جوامع شده باشد و تفرقه و جدایی سایه گستر. در آغاز سروشی

آسمانی گوش نواز می‌شود و سپس کف دستی پدید می‌آید و بعد از این وقایع صیحه آسمانی طنین افکن می‌گردد.

امیر المؤمنین علی علیه السلام در فرازی از یک روایت که در باب احوال آخرالزّمان ایراد فرموده‌اند می‌فرمایند: آنگاه امور مردم هرگز اصلاح نمی‌شود و هرگزنمی‌توانند در اطراف یک محور گرد آیند، تا هنگامی که منادی از آسمان بانگ برمی‌آورد: به سوی فلانی بشتابید و از او دور نشوید. سپس کف دستی در آسمان ظاهرمی‌شود و به سوی او اشاره می‌کند.” 4حالت و واکنش مردم در قبال صیحه را از زبان به حق ناطق امام صادق علیه السلام بشنوید: “هنگامی که بانگ آسمانی را بشنوند، مانند کسی که بر سرش مرغ نشسته باشد،خشکشان می‌زند. تمامی دشمان خدا در برابر صیحه آسمانی خاضع و منقاد می‌شوند. اگر درخبری هم دچار شکّ و تردید باشند در مورد صیحه آسمانی هیچ تردیدی نخواهند داشت، که با نام پدر و نام اجداد طاهرین او (عج) ندا خواهند شد5

مفاد این صیحه

حال که وجود صیحه با مدد از روایت به اثبات رسید باید دیدکه مفاد این صیحه چیست؟ آیا فریادی بی مناسبت؟ یا نه ، ندایی است که پیام و فرمانی در بر دارد.

رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می فرمایند: “به هنگام خروج قائم عج منادی آسمان بانگ می زند: هان ای مردمان! خداوند مهلت ستمگران را پایان بخشید و بهترین امّت محمد صلّی الله علیه و آله را به پیشوایی و سرپرستی شما برگزید، خود را در مکّه به او برسانید6امام باقر علیه السّلام در این باره می فرمایند: “منادی آسمانی در اوّل صبح بانگ بر می آورد: ای مردمان! آگاه باشید که حق با علی و شیعیان اوست. شیطان که نفرین خدابر او باد، در آخر همان روز بانگ بر می آورد: حق با سفیانی و پیروان اوست7

زمان وقوع صیحه

به شهادت روایات موجود زمان وقوع این صیحه در شب جمعه بعداز نماز صبح، بیست و سوم از ماه مبارک رمضان است، که در لحظات آخر روز بیست و سو م صدای گریه ابلیس بلند می شود و مردم را به پیوستن به لشکریان سفیانی فرا می خواند.

در روایت بلند بالایی که ابن عقده از امام باقر علیه السّلام نقل می کند: ندای آسمانی جز در ماه رمضان نخواهد بود که ماه رمضان ماه خدا است و آن بانگ جبرئیل است که به سوی حق فرا می خواند… ندای آسمانی در ماه رمضان، در شب جمعه، شب بیست و سوم رمضان است. هرگز در مورد آن دچار شکّ و تردید نشوید و گوش فرا دهید، و اطاعت کنید. و در پایان روز صدای ابلیس لعین بلند می شود که می گوید: فلانی مظلوم کشته شد. این بانگ نا بهنگام گروهی را به شک می اندازد و گروه کثیری با شکّ و تردید وارد آتش میشوند. نشانه بانگ جبرئیل این است که به نام قائم عج و نام پدرش ندا می کند. دختران پرده نشین نیز با شنیدن آن خوشحال می شوند و پدران و برادرانشان را تشویق می کنندکه خروج کنند8

پی نوشت :

1- کتاب الغیبه: نعمانی،ص139* الارشاد: شیخ مفید، ص237* الملاحم و الفتن: سید بن طاوس، ص 114* بحارالانوار: علّامه مجلسی، ج52:ص235.)

2- الملاحم و الفتن: سید بن طاوس، ص35)

3- کتاب الغیبه : همان، ص134 * بحار الانوار ، همان، ج52: ص233* منتخب الاثر: صافی، 441.)

4- الملاحم و الفتن: همان؛48* بشارةالاسلام: کاظمی، ص79* روز گار رهایی: کامل سلیمان، ج2: ص867.)

5- .”( کتاب الغیبه : همان،ص136 و ص150* الزام الناصب: حائری، ص226 و ص176* روزگار رهایی: همان،ج2:ص887.)

6- “(کتاب الاختصاص: شیخ مفید* بحار الانوار: همان ، ص304.

7- .”(کمالالدّین: شیخ صدوق، ج2: ص652* الارشاد: همان، ص 38* کتاب الغیبه: شیخ طوسی،ص266-267* اثبات الهداه: حرّعاملی، ج729* بحار الانوار، همان ،ص206* منتخب الاثر: صافی، ص457.)

8- .”(کتاب الغیبه: نعمانی، ص253* کتاب الغیبه: شیخ طوسی، ص274* بحارالانوار، همان ، ص230و 234و 290و 348و 354* منتخب الاثر، همان ، ص434و448و 449.)