دست خدا روی شانه‌های مسی

ایمان گودرزی؛ صبر، صبر و صبر چیزی که دقیقا مسی به آن نیاز داشت! او باید منتظر می ماند تا به غروب درخشان و باشکوه حرفه خود برسد. او باید منتظر می ماند تا طعم شکست در فینال جام جهانی را چشیده باشد. او حتی پس از اینکه به نظر می رسید همه کاره‌ی تیم فوتبال آرژانتین برای شکست دادن فرانسه در فینال امسال در روز شب گذشته بود، باید منتظر میماند، ابتدا در وقت قانونی و سپس در وقت اضافه و ضربات پنالتی! او باید بعد از دو گلی که به ثمر رساند صبر می‌کرد تا کیلیان امباپه هتریک کند و بعد از حدود نیم قرن به اولین بازیکنی تبدیل شود که در فینال جام جهانی هتریک می‌کرد. زمان مقرر با نتیجه ۲-۲ به پایان رسید. وقت اضافه ۳-۳ به پایان رسید. و سپس در پنالتی‌ها بود که آرژانتین با نتیجه ۴-۲ برنده شد، آخرین گره در خارق العاده ترین فینال تاریخ طولانی این تورنمنت به وسیله این ضربات نفس گیر باز شد.

آرژانتین برای سومین بار در مجموع و اولین بار از سال ۱۹۸۶ به این عنوان رسید. افتخاری که تنها جای خالی ویترین شگفت انگیز لئو را کامل می‌کرد و شاید حالا دیگر با خیال راحت تر می‌توان اسم برترین بازیکن تمام تاریخ را به نام او زد.

شور و حرارت عجیبی در طول این مسابقه در آرژانتین حاکم بود و خیابان های دوحه مملو از هواداران آرژانتینی بود. در طول هر یک از هفت بازی این کشور در قطر، این تیم از حمایت بی نظیر هوادارانش برخوردار بود. بازیکنان نیز این انرژی را به خوبی دریافت کردند، پایان دادن به طلسم ۳۶ ساله و ناکام نگذاشتن فوق ستاره از رسیدن به جام جهانی در آخرین تجربه‌اش در این رقابت ها انگیزه‌ای بود که باعث شد بازیکنان با پوست و استخوان خود برای بالا بردن این جام بجنگند. مسی ۳۵ ساله گفته بود این آخرین جام جهانی او خواهد بود، آخرین فرصت او برای اینکه طعم شیرین این جام را تجربه کند و خوشحالی را به آرژانتین ببرد.

بالاخره یکشنبه شب، شب پایان تمام صبرهای ستاره آرژانتینی بود. مسی به ۲۳ دقیقه زمان نیاز داشت تا اولین تیر را از روی نقطه پنالتی به قلب فرانسوی ها بزند و ۱۳ دقیقه بعد بار دیگر آنحل دی ماریا نشان داد که مرد فینال های بزرگ فوتبالیست و برای دومین بار دروازه فرانسه را باز کرد.

بعد از آن دو گل همه چیز آرام به نظر می‌رسید تا اینکه امباپه به خودش آمد و فهمید کجاست! فرانسه در عرض دو قیقه دیوار آرزوی آرژانتینی ها را بر سرشان آوار کردند و در دقیقه ۸۰ و ۸۱ ستاره ۲۳ ساله فرانسوی ها بازی را ۲-۲ مساوی کرد. بازیکنان آرژانتین افت کردند و نفس از ریه هایشان به سختی خارج می‌شد. خیلی نزدیک شده بودند در یک لحظه ۲-۲ شد. حالا دوباره آنها مثل همیشه خود را دور از جام می‌دیدند.

فرانسه بوی خون می داد. آرژانتین چاره‌ای جز رفتن به وقت های اضافه نداشت. در وقت های اضافه مسی در دقیقه ۱۰۸ پس از اینکه هوگو لوریس موفق شد شوت لائوتارو مارتینز را مهار کند، دروازه خروس ها را باز کرد و لوسیل را به هوا فرستاد. اما امباپه دست بردار نبود و از روی نقطه پنالتی کار را دوباره به نساوی کشید. با کشیده شدن بازی به ضربات پنالتی بار دیگر همه چیز پنجاه پنجاه شد، حتی آرزوها!

در ضربات پنالتی مسی و امباپه نمایش بی نظیر خود را تکمیل کردند. اما ضربات پنالتی همیشه موقعیتی برای قهرمانی های غیرمحتمل و قهرمانان ناکام است. کینگزلی کومان و اورلین شوامنی از فرانسه پنالتی های خود را دست دادند تا گونزالو مونتیل، مدافع راست گمنام، وظیفه تاریخ سازی برای کشورش را بر عهده بگیرد.

سر و صدایی که هواداران آرژانتین در هنگام برخورد توپ به تور داشتند همان صدای صبر مسی بود که سال ها آن را در سینه خفه کرده بود. با این گل تمام آن امید، همه آن باور در دل آرژآنتینی ها زنده شد و ترس به یکباره فرو ریخت. شاید مسی مدت ها پیش یاد گرفته بود که تقلید از دیگو مارادونا برای تبدیل آرژانتین به قهرمان جهان کار آسانی نیست اما او نشان داد که این اتفاق غیر ممکن نیست! او حالا کنار جام بود، چندین بار دست بر روی جام کشید و دو بار آن را بوسید. با هدیه‌ی قطری که بر روی دوش داشت جام با تمام یارانش بالای سر برد.

مسی به اندازه کافی صبر کرده بود؛ او دیگر نمی‌خواست صبر کند!

257 254