کجای دعای امام برای بنی امیه است؟ امام سجاد(ع) در دعایش می گوید: «أللهمَّ صلِّ عَلی مُحمد وآله وأَنسهم عِند لِقاءهم العدوّ ذَکر دنیاهم الخدّاعة الغُرور وامحُ عَن قلوبهم خَطرات المال الفتُون؛ (صحیفه سجادیه، دعای 27، «دعا برای مرزداران»)؛ پروردگارا! هر مجاهدی که با بیگانگان، مشرکان، کافران و منافقان نبرد می کند تا دین و قرآن تو احیا، حزب تو غالب، خط و نام و یاد تو زنده گردد، یاد دنیای نیرنگ باز و حیله گر را از صحنه قلب او و علاقه به مال را از صفحه جان او بزدای، طوری که نه دنیا بخواهد و نه مال، نه به فکر زن و فرزند باشد و نه در اندیشه برگشت به خانه و خانواده». آنگاه عرضه می دارد: «واَجعل فِکره وذِکْره و ظَعنه و إِقامته فیک ولَک؛(همان.) پروردگارا! فکر و ذکر، حرکت و سکون، کوچ کردن و خیمه زدن، ماندن و رفتن، قیام و قعود و خلاصه همه و همه فعالیّت های او را در خودت و برای خودت قرار بده».در این جمله سخن از «فیک ولک» است نه «فی سبیلک» و نمی توان گفت: در اینجا مضاف، محذوف است. از این رو اوج و عظمتی که در این کلام هست در «فی سبیلک» نیست.آیة الله جوادی آملی،حماسه و عرفان