هرچند از زندگانی و دین حضرت خدیجه(س) قبل از ازدواج با پیامبر (ص) و دوران جاهلیت اطلاع چندانی در دست نیست اما شواهدی در دست است که ایشان به دین حنیف ابراهیمی بوده و موحد بوده اند.با توجه به اینکه لقب حضرت خدیجه قبل از اسلام، طاهره بوده( بحار الانوار، ج 16، ص 12 ؛ ریاحین الشریعه، ج2،ص207) و طاهره به معنای پاک منشی است می توان فهمید که آن بزرگوار پیرو یکی از ادیان الهی بوده و به آن نیز پایبند بوده است و به این موضوع تا حدی پایبند بوده که در میان مردم آن دوران که اکثرا در فساد و بی بندو باری بودند به طاهره ملقب شده است.جالب این است که او از کسانی بود که انتظار ظهور پیامبر جدید را می کشید و همیشه از ورقه بن نوفل و دیگر علماء جویای نشانه های نبوت می شد. (بحارالانوار، ج16،ص52) مطلب دیگری که باید به آن دقت کرد این است که در روایات آمده که احترام حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) به خدیجه(علیها السلام)، به خاطر عقیده و اعتقاد او به توحید بوده است( سفینه البحار،ج2،ص 570،وقات الزهراء(س)،سید عبد الرزاق مقرم،ص7) و از آنجا که پیامبر 15 سال قبل از بعثت با حضرت خدیجه ازدواج کرد و هنوز اسلام به آن حضرت عرضه نشده بود و نیز دیگر ادیان الهی به جز آئین حنیف ابراهیمی تماما به نحوی توحید از آنان رخت بسته بود می توان نتیجه گرفت که حضرت خدیجه بر مکتب حنیف و توحیدی ابراهیمی بوده است نه دین دیگر.
البته خوب است که به این کسانی که این شبهه را کرده اند بگوییم دین و آیین بزرگان شما و خلفایتان قبل از اسلام چه بوده؟ ایا آنان بت پرست و مشرک نبودند؟ لااقل حتی اگر هم بپذیریم حضرت خدیجه(س) قبل از اسلام ، یهودی بوده ایشان به دینی از ادیان الهی معتقد بوده نه مانند بزرگان شما که مشرک و بت پرست بوده اند.