قرآن نسخه‌ی کتبی و نقشه‌ی وجود انسان کامل است، و روایات زیادی بر این معنا دلالت دارد، از جمله این روایت که در منابع برادران اهل سنت آمده و رسول گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند: «علیّ مع القرآن و القرآن مع علیّ و لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض؛[- المستدرک، حاکم نیشابوری، ج3، ص 124 ؛ تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج 14 ،ص322 ؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج42، ص4491 .] علیّ با قرآن است و قرآن با علیّ است؛ هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند.»طبق آیات وحی[ – از جمله: آیه 3 و 55 سوره مبارکه مائده؛ آیه 7 سوره مبارکه آل عمران؛ آیه 59 سوره مبارکه نساء؛ آیه 43 سوره مبارکه رعد؛ آیه 33 سوره مبارکه احزاب. جهت اطلاع از تفسیر آیات و روایات ذیل آنها، ر. ک: تفاسیر المیزان، تسنیم، نمونه و بحار الانوار، ج 23 ، ص 188- 211.
و جهت اطلاع بیشتر از رابطه انسان و انسان کامل با قرآن، ر. ک: دولت، محمد علی، مقاله رابطه قرآن و انسان.
http://www.isqa.ir
http://www.maarefquran.org ] و بر اساس حدیث متواتر ثقلین،[ – مطابق با روایات پیامبر(ص) در واپسین روزهای عمر شریف خویش به عنوان وصیتی همیشگی برای امت خود فرمودند: «إنّی تارکٌ فیکم الثّقلین کتاب الله و عترتی لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض ما إن تمسّکتم بهما لن تضّلوا و لن تزّلوا؛ من در میان شما امت دو چیز نفیس وزین و گرانبهایی را باقی گذرنده‌ام که کتاب خدا و عترت من، که اهل بیت من هستند، که این دو هرگز از همدیگر جدا نمی‌شوند تا وقتی که بر من نزد حوض کوثر وارد شوند. مادامی که به این دو تمسک بجویید گمراه نمی‌شوید و نمی‌لغزید». (ر. ک: پیام قرآن، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 9، ص 62 – 77) ] قرآن و عترت یعنی اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم الصلاه و السلام) به عنوان انسان‌های کامل، از مراجع اصلی دین اسلام محسوب می‌شوند، و تمسک به آن‌ها سبب بهره‌مندی درست از قرآن، رهایی از ظلمت و ضلالت، هدایت در دنیا و سعادت در آخرت می‌شوند.
قرآن قانون اساسی الهی است و معمولا بیانگر کلیات، اصول جهان بینی و ایدئولوژی یا به تعبیر دیگر بیان کننده‌ی چارچوب علوم، معارف و حقایق می‌باشد. سنت پیامبر(ص) و معصومین(ع) و سیره شریف آن‌ها مفسّر و مبین جزئیات و فروع هستند، مانند نماز که اصل وجوبش در قرآن آمده اما جزئیات و فروع آن در سنت پیامبر(ص) و معصومان(ع) بیان شده است.