قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۷/۰۹
–
۸۱۴ بازدید
چند ماه از نامزدی ما می گذرد. همسرم اصرار زیادی به رابطه ی کامل جنسی دارد. نگرانی های من تا حالا این اجازه را نداده است. احساس می کنم گاهی این امتناع، روی رابطه ی عاطفی مان تأثیر منفی می گذارد. چه کنم؟
خواهر محترم؛ شروع بهاری ترین فصل زندگی تان را به شما و نامزدتان تبریک می گوییم و آرزوی ماندگاری آن را برای عمرتان داریم.
در مورد سؤالی که مطرح نمودید (که سؤال بسیاری از جوان ها در این دوره است) باید عرض کنیم، وقتی عقد ازدواج خوانده شد، دختر و پسر بر هم حلال می شوند و می توانند هرگونه استفاده و لذتی را که شرع اجازه داده، از یکدیگر ببرند، حتی از نظر آموزه های دینی، همبستر شدن زن و شوهر و ارضای غریزه ی جنسی از این راه، عبادت محسوب می شود.
در دوران عقد، همسران جوان، حقوقی برابر با دوران پس از عروسی دارند مگر آن که از قبل، شروط خاصی را قید کرده و یا عُرفاً روال معینی معمول باشد به گونه ای که حالت شرط ضمن العقد پیدا کند؛ در این صورت لازم است طبق شروط عمل شود.
بهره بردن جنسی از همسر، مراتبی دارد. از دیدگاه عرفی و فرهنگ عمومی، بهتر است آمیزش کامل جنسی تا زمان ازدواج و شروع رسمی زندگی مشترک به تأخیر افتد؛ زیرا:
این کار باعث باقی ماندن نوعی عطش عاطفی- جنسی و تشدید علاقه ی زوجین نسبت به یکدیگر می شود.
انگیزه ی زوجین را در برداشتن موانع ازدواج و شروع زندگی مستقل، تقویت می کند.
نزدیکی کامل در این دوران باعث نگرانی های زیادی برای دختر و خانواده ی او می شود؛ زیرا هر چه قدر هم از وسایل پیشگیری استفاده شود، امکان بارداری ناخواسته وجود دارد (مانند پاره شدن کاندوم و فراموشی در خوردن قرص).
ممکن است در دوران نامزدی زوجین تصمیم به جدایی بگیرند. اگر نزدیکی و ازاله ی بکارت صورت گرفته باشد. مهریه ی عروس خانم کامل می شود و داماد باید تمام مهریه را بپردازد؛ در صورتی که قبل از نزدیکی، مهریه نصف است. یا فرض کنید تصمیم به جدایی گرفتند درحالی که عروس خانم هم باردار هستند. کافی است این موقعیت های احتمالی را تصور کنند. فکر کنند چه اتفاقاتی ممکن است برای زندگی آینده بیفتد.
دوران عقد، دوران شناخت بیشتر دختر و پسر از یکدیگر است. بهتر است نطفه ی فرزند، زمانی بسته شود که از پایداری زندگی مشترک خود مطمئن باشند.
عدم رعایت این آداب و نزدیکی جنسی، احتمال بارداری را فراهم می آورد که؛
هرچند با وجود محرمیت، دارای اشکال شرعی نیست اما از منظر عُرف اجتماعی، پسندیده نیست، لذا انعکاس خبر آن در بین فامیل و دوستان، فشارهای روانی زیادی را بر فرد و رابطه تحمیل خواهد کرد.
کم شدن فاصله بین عروسی و تولد فرزند نیز موجب به هم خوردن برنامه ریزی های همسران جوان و خانواده های آن ها خواهد شد که خاطرات خوش این دوره طلایی را تحت تأثیر منفی خود قرار خواهد داد.
نامزدها ممکن است در دوران عقد با مسائل و مشکلات جدّی ای مواجه شوند، به گونه ای که عقد آنان به ازدواج نینجامد. مثلاً ممکن است احساس کنند که کفو و همتای یکدیگر نیستند و نمی توانند با یکدیگر ازدواج کنند و می خواهند جهت فسخ عقد اقدام نمایند. در این وضعیت، دختری که باردار شده است، با مشکل مضاعفی روبه رو است. اگر چه باردار شدن او گناه نیست، زیرا اصالتاً مشروع است و فرد به دلیل آن که عمل مشروعی را انجام داده است، نمی تواند مورد مذمّت قرار گیرد، اما او می توانست با قدری تأمل و اتخاذ تدبیر، طوری عمل کند که با چنین مشکلی مواجه نشود.
وقتی دختری در دوران عقد، احساس شکست و ناکامی کند و نامزدی او منجر به طلاق شود و از سویی باردار هم شده باشد، گاهی در خانه ی والدین، مدام از سوی این و آن مورد مذمّت قرار می گیرد و او بدین ترتیب خود را مورد سرزنش قرار می دهد. در برخی از موارد افراد به خودخوری نیز روی می آورند و به نحوی خود را تنبیه و به سمت افسردگی[ depression.]، هدایت می کنند.
حتی در مواردی که دختر در دوره عقد باردار شده و این عقد به ازدواج موفقی هم می انجامد، دیده می شود که این و آن از دختر سؤال می کنند که «چرا این قدر عجله به خرج داده ای؟» و این امر دختر را می رنجاند. بعضی نیز گاه می پرسند که «خوب اگر عقد شما به ازدواج نینجامد، آن وقت چه خواهی کرد؟» شنیدن این گونه سؤال ها موجب ناراحتی دختر می شود که معمولاً هم غیر از تحمل آن چاره ای نیست.
باردار شدن برای دختران در دوران نامزدی، عامل نگرانی و اضطراب است و فشار و ناراحتی های زیادی را بر آن ها تحمیل می کند. این حالت هم برای مادر و هم برای جنین مضر است. فردی که دچار فشار روانی می شود، ترشح هورمون های کورتیزول[ cortisol.] و اپی نفرین[ epinephrine.] (آدرنالین[ adrenaline.]) در او افزایش می یابد و باعث ایجاد چربی زیاد در خون می گردد و تجمع تدریجی این چربی ها در اطراف قلب، آن را بیمار می سازد. جنین نیز که از طریق خون با مادر در ارتباط است و از آن تغذیه می کند، به دلیل وجود چنین هورمون هایی در خون، دچار آسیب می شود. چنین کودکانی بعد از متولد شدن، ناآرامی های بیشتری از خود بروز می دهند.
گاهی در صورت وقوع بارداری در دوران عقد، زوجین جوان، خود نیز یکدیگر را محکوم می کنند و بدین ترتیب در شرایط استرس زای موجود، روابط زوجین در دوران نامزدی تیره می گردد و گاه این امر، دست یافتن آنان به ازدواجی موفق را میسور نمی سازد.
بارداری بی موقع سبب می شود که افراد خانواده دختر نسبت به داماد خود دچار بدبینی گردند و او را فردی خام و ناپخته بدانند؛ زیرا او در شرایطی نامناسب اقدام به تولید نسل نموده است.
همسران جوان در دوران نامزدی، در برقراری رابطه ی کامل جنسی، عجله نکنند. اگر بتوانند آن را به شب عروسی موکول کنند، مناسب تر و بهتر است تا هم اولین شب زندگی مشترک شان را خاطره انگیز کنند و هم از نگرانی بارداری در این دوران مصون بمانند. در دوران عقد و نامزدی بهتر است به بازی های عاشقانه و مُلاعبه (لمس قسمت های حسی بدن یکدیگر، بوسیدن و عشق ورزیدن و ارتباط کلامی- عاطفی) اکتفا شود. ارضاء شدن به وسیله ی این رفتارها، استمناء محسوب نمی شود و کاملاً حلال است. در این میان، نامزد نیز از لذت این مُعاشقه بهره خواهد برد.
اگر احساس می شود نزدیک یکدیگر بودن، باعث تهییج و نرسیدن به اوج لذت، باعث سرخوردگی می شود، از ملاقات حضوری بکاهند و ارتباط تلفنی را افزایش دهند و تا آن جا که مقدور است زمان عقد را طولانی ننمایید.
ممکن است بپرسید، با اصرار نامزد به برقراری رابطه کامل جنسی چه کنیم؟
همان گونه که بیان شد، پس از محرمیت، طرفین از حقوقی همسان با حقوق زن و شوهرها (از جمله روابط جنسی) برخوردارند مگر این که محدودیت هایی به عنوان شرط ضمن عقد، ذکر شده باشد. از سویی وجود نگرانی هایی اغلب از سوی دختر و خانواده ی او و برخی محدودیت های عرفی و از سوی دیگر، توقع همسر نسبت به ارضاء نیازهایش در فضای شرعی و قانونی ای که ایجاد نموده (ازدواج) جهت دور شدن از گناه و کاستن فشارهای درونی، طرفین را گاه به تعارض یا دلخوری سوق می دهد. نگرانی وقتی افزایش می یابد که می بینیم مواردی پیش آمده که پس از این رابطه، پسری که دختر را مجبور به ماندن در این رابطه می یابد، در برخوردهایش با دختر و خانواده ی او از انصاف دور می شود. همچنین در مواردی که رابطه ی آن ها به جدایی منجر شده، گاه پسر منکر ازاله ی بکارت شده و دختر را متهم نموده است.
اگر نامزدتان همچنان اصرار دارد که رابطه ی کامل جنسی برقرار شود، شما درصورتی اجازه ی این کار را دارید که به شناخت خوبی از او دست یافته باشید و مطمئن باشید که پس از دوره ی نامزدی، با ایشان وارد زندگی مشترک می شوید و دیگر این که، از روش های مطمئن جلوگیری از بارداری استفاده کنید تا گرفتار عوارض بارداری دوران نامزدی نشوید.
نکته ای که بد نیست مورد توجه قرار دهید این است بهتر است بدون این که نامزدتان با خبر شود، قبل از آمیزش کامل، به متخصص زنان یا پزشکی قانونی مراجعه نمایید و گواهی سلامت بکارت بگیرید. خوب است والدین تان نیز از این امر اگاه باشند.
در مورد سؤالی که مطرح نمودید (که سؤال بسیاری از جوان ها در این دوره است) باید عرض کنیم، وقتی عقد ازدواج خوانده شد، دختر و پسر بر هم حلال می شوند و می توانند هرگونه استفاده و لذتی را که شرع اجازه داده، از یکدیگر ببرند، حتی از نظر آموزه های دینی، همبستر شدن زن و شوهر و ارضای غریزه ی جنسی از این راه، عبادت محسوب می شود.
در دوران عقد، همسران جوان، حقوقی برابر با دوران پس از عروسی دارند مگر آن که از قبل، شروط خاصی را قید کرده و یا عُرفاً روال معینی معمول باشد به گونه ای که حالت شرط ضمن العقد پیدا کند؛ در این صورت لازم است طبق شروط عمل شود.
بهره بردن جنسی از همسر، مراتبی دارد. از دیدگاه عرفی و فرهنگ عمومی، بهتر است آمیزش کامل جنسی تا زمان ازدواج و شروع رسمی زندگی مشترک به تأخیر افتد؛ زیرا:
این کار باعث باقی ماندن نوعی عطش عاطفی- جنسی و تشدید علاقه ی زوجین نسبت به یکدیگر می شود.
انگیزه ی زوجین را در برداشتن موانع ازدواج و شروع زندگی مستقل، تقویت می کند.
نزدیکی کامل در این دوران باعث نگرانی های زیادی برای دختر و خانواده ی او می شود؛ زیرا هر چه قدر هم از وسایل پیشگیری استفاده شود، امکان بارداری ناخواسته وجود دارد (مانند پاره شدن کاندوم و فراموشی در خوردن قرص).
ممکن است در دوران نامزدی زوجین تصمیم به جدایی بگیرند. اگر نزدیکی و ازاله ی بکارت صورت گرفته باشد. مهریه ی عروس خانم کامل می شود و داماد باید تمام مهریه را بپردازد؛ در صورتی که قبل از نزدیکی، مهریه نصف است. یا فرض کنید تصمیم به جدایی گرفتند درحالی که عروس خانم هم باردار هستند. کافی است این موقعیت های احتمالی را تصور کنند. فکر کنند چه اتفاقاتی ممکن است برای زندگی آینده بیفتد.
دوران عقد، دوران شناخت بیشتر دختر و پسر از یکدیگر است. بهتر است نطفه ی فرزند، زمانی بسته شود که از پایداری زندگی مشترک خود مطمئن باشند.
عدم رعایت این آداب و نزدیکی جنسی، احتمال بارداری را فراهم می آورد که؛
هرچند با وجود محرمیت، دارای اشکال شرعی نیست اما از منظر عُرف اجتماعی، پسندیده نیست، لذا انعکاس خبر آن در بین فامیل و دوستان، فشارهای روانی زیادی را بر فرد و رابطه تحمیل خواهد کرد.
کم شدن فاصله بین عروسی و تولد فرزند نیز موجب به هم خوردن برنامه ریزی های همسران جوان و خانواده های آن ها خواهد شد که خاطرات خوش این دوره طلایی را تحت تأثیر منفی خود قرار خواهد داد.
نامزدها ممکن است در دوران عقد با مسائل و مشکلات جدّی ای مواجه شوند، به گونه ای که عقد آنان به ازدواج نینجامد. مثلاً ممکن است احساس کنند که کفو و همتای یکدیگر نیستند و نمی توانند با یکدیگر ازدواج کنند و می خواهند جهت فسخ عقد اقدام نمایند. در این وضعیت، دختری که باردار شده است، با مشکل مضاعفی روبه رو است. اگر چه باردار شدن او گناه نیست، زیرا اصالتاً مشروع است و فرد به دلیل آن که عمل مشروعی را انجام داده است، نمی تواند مورد مذمّت قرار گیرد، اما او می توانست با قدری تأمل و اتخاذ تدبیر، طوری عمل کند که با چنین مشکلی مواجه نشود.
وقتی دختری در دوران عقد، احساس شکست و ناکامی کند و نامزدی او منجر به طلاق شود و از سویی باردار هم شده باشد، گاهی در خانه ی والدین، مدام از سوی این و آن مورد مذمّت قرار می گیرد و او بدین ترتیب خود را مورد سرزنش قرار می دهد. در برخی از موارد افراد به خودخوری نیز روی می آورند و به نحوی خود را تنبیه و به سمت افسردگی[ depression.]، هدایت می کنند.
حتی در مواردی که دختر در دوره عقد باردار شده و این عقد به ازدواج موفقی هم می انجامد، دیده می شود که این و آن از دختر سؤال می کنند که «چرا این قدر عجله به خرج داده ای؟» و این امر دختر را می رنجاند. بعضی نیز گاه می پرسند که «خوب اگر عقد شما به ازدواج نینجامد، آن وقت چه خواهی کرد؟» شنیدن این گونه سؤال ها موجب ناراحتی دختر می شود که معمولاً هم غیر از تحمل آن چاره ای نیست.
باردار شدن برای دختران در دوران نامزدی، عامل نگرانی و اضطراب است و فشار و ناراحتی های زیادی را بر آن ها تحمیل می کند. این حالت هم برای مادر و هم برای جنین مضر است. فردی که دچار فشار روانی می شود، ترشح هورمون های کورتیزول[ cortisol.] و اپی نفرین[ epinephrine.] (آدرنالین[ adrenaline.]) در او افزایش می یابد و باعث ایجاد چربی زیاد در خون می گردد و تجمع تدریجی این چربی ها در اطراف قلب، آن را بیمار می سازد. جنین نیز که از طریق خون با مادر در ارتباط است و از آن تغذیه می کند، به دلیل وجود چنین هورمون هایی در خون، دچار آسیب می شود. چنین کودکانی بعد از متولد شدن، ناآرامی های بیشتری از خود بروز می دهند.
گاهی در صورت وقوع بارداری در دوران عقد، زوجین جوان، خود نیز یکدیگر را محکوم می کنند و بدین ترتیب در شرایط استرس زای موجود، روابط زوجین در دوران نامزدی تیره می گردد و گاه این امر، دست یافتن آنان به ازدواجی موفق را میسور نمی سازد.
بارداری بی موقع سبب می شود که افراد خانواده دختر نسبت به داماد خود دچار بدبینی گردند و او را فردی خام و ناپخته بدانند؛ زیرا او در شرایطی نامناسب اقدام به تولید نسل نموده است.
همسران جوان در دوران نامزدی، در برقراری رابطه ی کامل جنسی، عجله نکنند. اگر بتوانند آن را به شب عروسی موکول کنند، مناسب تر و بهتر است تا هم اولین شب زندگی مشترک شان را خاطره انگیز کنند و هم از نگرانی بارداری در این دوران مصون بمانند. در دوران عقد و نامزدی بهتر است به بازی های عاشقانه و مُلاعبه (لمس قسمت های حسی بدن یکدیگر، بوسیدن و عشق ورزیدن و ارتباط کلامی- عاطفی) اکتفا شود. ارضاء شدن به وسیله ی این رفتارها، استمناء محسوب نمی شود و کاملاً حلال است. در این میان، نامزد نیز از لذت این مُعاشقه بهره خواهد برد.
اگر احساس می شود نزدیک یکدیگر بودن، باعث تهییج و نرسیدن به اوج لذت، باعث سرخوردگی می شود، از ملاقات حضوری بکاهند و ارتباط تلفنی را افزایش دهند و تا آن جا که مقدور است زمان عقد را طولانی ننمایید.
ممکن است بپرسید، با اصرار نامزد به برقراری رابطه کامل جنسی چه کنیم؟
همان گونه که بیان شد، پس از محرمیت، طرفین از حقوقی همسان با حقوق زن و شوهرها (از جمله روابط جنسی) برخوردارند مگر این که محدودیت هایی به عنوان شرط ضمن عقد، ذکر شده باشد. از سویی وجود نگرانی هایی اغلب از سوی دختر و خانواده ی او و برخی محدودیت های عرفی و از سوی دیگر، توقع همسر نسبت به ارضاء نیازهایش در فضای شرعی و قانونی ای که ایجاد نموده (ازدواج) جهت دور شدن از گناه و کاستن فشارهای درونی، طرفین را گاه به تعارض یا دلخوری سوق می دهد. نگرانی وقتی افزایش می یابد که می بینیم مواردی پیش آمده که پس از این رابطه، پسری که دختر را مجبور به ماندن در این رابطه می یابد، در برخوردهایش با دختر و خانواده ی او از انصاف دور می شود. همچنین در مواردی که رابطه ی آن ها به جدایی منجر شده، گاه پسر منکر ازاله ی بکارت شده و دختر را متهم نموده است.
اگر نامزدتان همچنان اصرار دارد که رابطه ی کامل جنسی برقرار شود، شما درصورتی اجازه ی این کار را دارید که به شناخت خوبی از او دست یافته باشید و مطمئن باشید که پس از دوره ی نامزدی، با ایشان وارد زندگی مشترک می شوید و دیگر این که، از روش های مطمئن جلوگیری از بارداری استفاده کنید تا گرفتار عوارض بارداری دوران نامزدی نشوید.
نکته ای که بد نیست مورد توجه قرار دهید این است بهتر است بدون این که نامزدتان با خبر شود، قبل از آمیزش کامل، به متخصص زنان یا پزشکی قانونی مراجعه نمایید و گواهی سلامت بکارت بگیرید. خوب است والدین تان نیز از این امر اگاه باشند.
یادگاری
امام رضا(علیه السلام):
«مَنْ طَلَبَ الأمْرَ مِنْ وَجْهِهِ لَمْ یَزَلَّ، فَإنْ زَلَّ لَمْ تَخْذُلْهُ الحیلةُ: هر که کاری را از راه درست آن دنبال کند، نخواهد لغزید و اگر هم منحرف شود، راه چاره بر او بسته نمی شود»[ مجلسی (1403ق.، ج 75، ص 353).].