پذیرش مثبت انسان به ندای فطرت سلیم خود، در حقیقت الگو گیری به طور عملی و کاربردی از معصومین علیهم السلام است. کارکرد فطرت انسان همانند «پیامبر درونی» در هنگام هر موضعگیری و قبل از اقدام به هر عملی پیام راستی و درستی را به گوش جان می رساند و در صورتی که انسان به این پیام گوش بسپارد و به کار ببندد پرتو افکنی فطرت در دل انسان بیشتر می شود و نورانیت سراسر قلب او را احاطه می کند و به مقام عصمت نسبی نایل می شود و این مهمترین سرمایه انسان است.
سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد
اما برای شدت بخشی به سیر معنوی و عمق بخشی راستی و درستی و بازشناسی پیام فطری از اوهام شیطانی وزمینه الگو گیری نیاز به «پیامبر بیرونی» و عنایت ویژه معصومان علیهم السلام داریم.
در این باره به طور مختصر به برخی از نکات کلیدی اشاره می شود:
1 – علاوه بر تلاوت مستمر قرآن ،مطالعه مستمر کتابهایی مانند: اصول کافی، تحف العقول، میزان الحکمة، نهج البلاغه، صحیفه سجادیه و… اگر چه به مقدار کم در هر روز بسیار کارگشاست.
2- فزون بخشی محبت آنان پایه و مایه «متابعت» و «شوق وصال» است.
3- برای عمق بخشی به محبت، «معرفت» هر چه بیشتر لازم است، هم به مراتب علمی و مقامات معنوی معصومان آشنا شد و هم به سنت و سیره زندگی آنان آگاهی یافت.

4- برای تداوم و ثبات محبت و معرفت، «کثرت ذکر» لازم است که به مقدار ممکن و غیرمخل به امور زندگی، (می توان از ذکر چند صلوات در هر روز) کار را شروع کرد.
5- چگونگی الگوگیری و تطبیق شرایط خود با شرایط هر یک از امامان و دخالت عنصر زمان و مکان در تحلیل ها و نتیجه گیری ها نیاز به کارشناسی و دقت اختصاصی در هر مورد دارد .