قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
راه رسیدن به بهشت، ایمان وعمل صالح و تقوا است. قرآن در آیات متعددى بدان اشاره مى کند که در اینجا به ذکر برخی از آیات مى پردازیم: لکن الذین اتقوا ربهم لهم جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها نزلا من عند الله و ما عند الله خیر للابرار (آل عمران، 198). و الذین آمنوا و عملوا الصالحات سندخلهم جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها ابدا (نساء، 57)
(وعد الله المؤمنین و المؤمنات جنات تجرى من تحتها الانهار خالدین فیها و مساکن طیبة و جنات عدن و رضوان من الله اکبر ذلک هو الفوز العظیم)؛ «خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغ هایى از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جارى است، جاودانه در آن خواهند ماند، و مسکن هاى پاکیزه اى در بهشت هاى جاویدان [نصیب آنان ساخته ] و [خوشنودى ] و رضاى خدا [از همه اینها] برتر است و پیروزى بزرگ همین است»توبه (9)، آیه 72. البته این لذت و رضوان الهى، از آنِ کسانى است که در دنیا همه اعمال خود را بر پایه رضاى خداوند قرار داده باشند، یعنى، عبادات شان بر اصل حب و حمد الهى استوار شده باشد. چنان که در کلام نورانى امیر مؤمنان(ع) آمده است: «ان قوما عبدوا الله رغبه فتلک عباده التجار، و ان قوما عبدوا الله رهبه فتلک عباده العبید، و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عباده الاحرار»؛ «همانا گروهى خدا را به انگیزه بهشت مى پرستند که این عبادت تاجران و سوداگران است، و گروهى نیز خدا را به جهت هراس و عذاب جهنم عبادت مى کنند که این شیوه بردگان است، و نیز گروهى خدا را به خاطر شکر و سپاسش مى پرستند که این شیوه عبادت آزادگان است».Vنهج البلاغه، حکمت 237؛ اصول کافى، ج 2، ص 68، ح 5. امام على عبادت خود را از نوع گروه سوم مى داند و مى فرماید: «الهى ما عبدتک خوفا من عقابک و لا طمعا فى ثوابک و لکن وجدتک اهلا للعبادة فعبدتک»؛ «معبودا! هیچ گاه تو را به جهت ترس از عذاب و یا طمع به پاداش نپرستیدم؛ بلکه چون تو را شایسته عبادت یافتم، بندگى مى کنم».بحارالانوار، ج 41، ص 14. در روایات امامان معصوم نیز محبت و خشنودى خداوند به عنوان پاک ترین و زیباترین لذت اهل بهشت خوانده شده است. امیر مؤمنان(ع) در بیان علت آن مى فرماید: اهل بهشت هنگامى که با نعمت هاى گوناگون در بهشت روبه رو مى شوند، دل هایشان چنان از وجد و سرور افروخته مى گردد که زبان به سپاس و شکر الهى مى گشایند و همه آن نعمت ها را در برابر رضوان خداوند ناچیز مى نگرند و هدف نهایى را در این مى دانند که قرآن بازگو مى فرماید: (و آخر دعویهم ان الحمد لله رب العالمین)؛ «و آخرین سخنان اهل بهشت این است که حمد مخصوص پروردگار عالمیان است»یونس (10)، آیه، 10. امام سجاد(ع) نیز با تکیه بر بیان قرآن مى فرماید: «خداوند به اهل بهشت در بهشت مى فرماید: بهترین لذت براى شما، رضایت و محبت من است».میزان الحکمه، ج 1، ص 433، باب 557، ح 2613. نکته پایانى آنکه قرب الهى – که موجب رضا و رضوان عظیم خداوند است – در واقع بالاترین کمالى است که فطرت انسان در پى آن مى رود. پس همان طورى که ارتباط با خدا در دنیا، زندگى آدمى را در همه ابعادش آرامش بخش مى کند؛ در آخرت برترین آرزوها همین رضایت الهى است که هر نعمت دیگرى در پرتو آن لذت آفرین خواهد بود. راه رسیدن به بهشت نیز چیزى جز کسب رضایت الهى از طریق اطاعت پروردگار و ترک معاصى نیست.
(وعد الله المؤمنین و المؤمنات جنات تجرى من تحتها الانهار خالدین فیها و مساکن طیبة و جنات عدن و رضوان من الله اکبر ذلک هو الفوز العظیم)؛ «خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغ هایى از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جارى است، جاودانه در آن خواهند ماند، و مسکن هاى پاکیزه اى در بهشت هاى جاویدان [نصیب آنان ساخته ] و [خوشنودى ] و رضاى خدا [از همه اینها] برتر است و پیروزى بزرگ همین است»توبه (9)، آیه 72. البته این لذت و رضوان الهى، از آنِ کسانى است که در دنیا همه اعمال خود را بر پایه رضاى خداوند قرار داده باشند، یعنى، عبادات شان بر اصل حب و حمد الهى استوار شده باشد. چنان که در کلام نورانى امیر مؤمنان(ع) آمده است: «ان قوما عبدوا الله رغبه فتلک عباده التجار، و ان قوما عبدوا الله رهبه فتلک عباده العبید، و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عباده الاحرار»؛ «همانا گروهى خدا را به انگیزه بهشت مى پرستند که این عبادت تاجران و سوداگران است، و گروهى نیز خدا را به جهت هراس و عذاب جهنم عبادت مى کنند که این شیوه بردگان است، و نیز گروهى خدا را به خاطر شکر و سپاسش مى پرستند که این شیوه عبادت آزادگان است».Vنهج البلاغه، حکمت 237؛ اصول کافى، ج 2، ص 68، ح 5. امام على عبادت خود را از نوع گروه سوم مى داند و مى فرماید: «الهى ما عبدتک خوفا من عقابک و لا طمعا فى ثوابک و لکن وجدتک اهلا للعبادة فعبدتک»؛ «معبودا! هیچ گاه تو را به جهت ترس از عذاب و یا طمع به پاداش نپرستیدم؛ بلکه چون تو را شایسته عبادت یافتم، بندگى مى کنم».بحارالانوار، ج 41، ص 14. در روایات امامان معصوم نیز محبت و خشنودى خداوند به عنوان پاک ترین و زیباترین لذت اهل بهشت خوانده شده است. امیر مؤمنان(ع) در بیان علت آن مى فرماید: اهل بهشت هنگامى که با نعمت هاى گوناگون در بهشت روبه رو مى شوند، دل هایشان چنان از وجد و سرور افروخته مى گردد که زبان به سپاس و شکر الهى مى گشایند و همه آن نعمت ها را در برابر رضوان خداوند ناچیز مى نگرند و هدف نهایى را در این مى دانند که قرآن بازگو مى فرماید: (و آخر دعویهم ان الحمد لله رب العالمین)؛ «و آخرین سخنان اهل بهشت این است که حمد مخصوص پروردگار عالمیان است»یونس (10)، آیه، 10. امام سجاد(ع) نیز با تکیه بر بیان قرآن مى فرماید: «خداوند به اهل بهشت در بهشت مى فرماید: بهترین لذت براى شما، رضایت و محبت من است».میزان الحکمه، ج 1، ص 433، باب 557، ح 2613. نکته پایانى آنکه قرب الهى – که موجب رضا و رضوان عظیم خداوند است – در واقع بالاترین کمالى است که فطرت انسان در پى آن مى رود. پس همان طورى که ارتباط با خدا در دنیا، زندگى آدمى را در همه ابعادش آرامش بخش مى کند؛ در آخرت برترین آرزوها همین رضایت الهى است که هر نعمت دیگرى در پرتو آن لذت آفرین خواهد بود. راه رسیدن به بهشت نیز چیزى جز کسب رضایت الهى از طریق اطاعت پروردگار و ترک معاصى نیست.