ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
نسب رفاعه، به قبیله بجیله می‌رسد بسیاری از افراد این قبیله در زمان خلافت حضرت علی(ع) جانب ایشان را گرفتند و در جنگ صفّین، جز اندکی، در سپاه آن حضرت بودند[۱] در زمان امام پنجم و ششم، بسیاری از آنان در شمار شاگردان و یاران آن دو امام و امامان بعدی درآمدند. نجاشی، در رجالش بیش از پنجاه نفر را نام می‌برد، که نسبت بجلی دارند.[۲]رفاعه همراه مالک اشتر در تشییع ابوذر در ربذه حضور یافت.[۳] او در حکومت امام علی(ع) منصب قضاوت را در اهواز به عهده داشت. در منابع از نامه‌ای از آن حضرت، خطاب به او یاد شده که بخش‌هایی از آن در دعائم الاسلام آمده است.[۴] این نامه به صورت جداگانه نیز چاپ شده است.[۵]رفاعة در جنگ جمل فرماندهی لشکر پیاده را به عهده داشت.[۶] در جنگ صفین به فرمان علی(ع) پرچمدار قبیله بجیله شد.[۷] رفاعه همراه مالک اشتر در تشییع ابوذر در ربذه حضور یافت.[۳] او در حکومت امام علی(ع) منصب قضاوت را در اهواز به عهده داشت. در منابع از نامه‌ای از آن حضرت، خطاب به او یاد شده که بخش‌هایی از آن در دعائم الاسلام آمده است.[۴] این نامه به صورت جداگانه نیز چاپ شده است.[۵]رفاعة در جنگ جمل فرماندهی لشکر پیاده را به عهده داشت.[۶] در جنگ صفین به فرمان علی(ع) پرچمدار قبیله بجیله شد.[۷]
شیخ طوسی از وی در شمار یاران امام حسن(ع) نام برده است.[۸] هنگامی که زیاد بن ابیه یاران حجر بن عدی را فراخواند، او با عمرو بن حمق خزاعی به مدائن گریختند سپس در مسیر موصل، عمرو مریض شد و به رفاعه گفت: تو خودت را نجات بده، او به موصل رفت.[۹]
رفاعه، از نخستین کسانی بود که برای امام حسین(ع) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد[۱۰] ، اما در کربلا حضو نداشت. او در کنار سلیمان بن صرد یکی از سران توابین بود[۱۱] و پس از کشته شدن سلیمان بن صرد، سپاه را جمع کرد و به عراق بازگشت. وی در قیام مختار حضور داشت[۱۲] اما هنگامی که احساس کرد مختار افکاری دارد که آنها را پنهان می‌کند، از مختار جدا شد و در صف مخالفان او قرار گرفت[۱۳]اما هنگامی که صدای «یا لثارات عثمان» را از مخالفان مختار شنید غضبناک شد و به سپاه مختار پیوست. وی سرانجام در سال ۶۶ق. در سپاه مختار بود که کشته شد.[۱۴]برگرفته از پایگاه ویکی شیعه
پی‌نوشت:
1. نصربن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۶۰،۲۰۵ ،۲۲۸ـ۲۲۹.
2. نجاشی، رجال، ۱۴۰۷ق، ص۷۱، ۱۱۹،۲۱۵،۴۱۲، ۴۱۳، ۴۴۶، ۲۳۸، ۳۰۲.
3.کشی، اختیار معرفة‌الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۶۵.
4. تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۲۷؛ ج۲، ص۳۶، ۳۸، ۱۷۶، ۲۵۸، ۴۰۴، ۴۴۲، ۴۴۵، ۴۵۹، ۴۸۷، ۴۹۹، ۵۳۰، ۵۳۴؛ محدث نوری، مستدرک، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۰، ج۱۳، ص۳۹۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۷۹، ص۱۰۱.
5. نامه امام علی به رفاعه بن شداد بجلی
6. ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۶۸.
7. نصربن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۰۵.
8. شیخ طوسی، رجال، ۱۴۱۵ق، ص۹۴.
9. اسدالغابه، ج۳، ص۷۱۵؛ انساب الاشراف، ج۵، ص۲۷۲؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۴، ص۸۸؛ طبری، ج۵، ص۲۶۵
10. الامامه و سیاسة، ج۲، ص۷؛انساب الاشراف، ج۳، ۱۵۷؛ ابن خلدون، ج۳، ص۲۷؛ طبری، ج۵، ص۳۵۲
11. انساب الاشراف، ج۶، ص۳۶۴
12. البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۶۴
13. البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۹۱
14. زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۲۹؛ طبری، ج۶، ص۶۱۶؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۲۳۵؛البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۶۷؛ طبری، ج۶، ص50
شیخ طوسی از وی در شمار یاران امام حسن(ع) نام برده است.[۸] هنگامی که زیاد بن ابیه یاران حجر بن عدی را فراخواند، او با عمرو بن حمق خزاعی به مدائن گریختند سپس در مسیر موصل، عمرو مریض شد و به رفاعه گفت: تو خودت را نجات بده، او به موصل رفت.[۹]
رفاعه، از نخستین کسانی بود که برای امام حسین(ع) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد[۱۰] ، اما در کربلا حضو نداشت. او در کنار سلیمان بن صرد یکی از سران توابین بود[۱۱] و پس از کشته شدن سلیمان بن صرد، سپاه را جمع کرد و به عراق بازگشت. وی در قیام مختار حضور داشت[۱۲] اما هنگامی که احساس کرد مختار افکاری دارد که آنها را پنهان می‌کند، از مختار جدا شد و در صف مخالفان او قرار گرفت[۱۳]اما هنگامی که صدای «یا لثارات عثمان» را از مخالفان مختار شنید غضبناک شد و به سپاه مختار پیوست. وی سرانجام در سال ۶۶ق. در سپاه مختار بود که کشته شد.[۱۴]برگرفته از پایگاه ویکی شیعه
پی‌نوشت:
1. نصربن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۶۰،۲۰۵ ،۲۲۸ـ۲۲۹.
2. نجاشی، رجال، ۱۴۰۷ق، ص۷۱، ۱۱۹،۲۱۵،۴۱۲، ۴۱۳، ۴۴۶، ۲۳۸، ۳۰۲.
3.کشی، اختیار معرفة‌الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۶۵.
4. تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۲۷؛ ج۲، ص۳۶، ۳۸، ۱۷۶، ۲۵۸، ۴۰۴، ۴۴۲، ۴۴۵، ۴۵۹، ۴۸۷، ۴۹۹، ۵۳۰، ۵۳۴؛ محدث نوری، مستدرک، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۵۰، ج۱۳، ص۳۹۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۷۹، ص۱۰۱.
5. نامه امام علی به رفاعه بن شداد بجلی
6. ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۶۸.
7. نصربن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۰۵.
8. شیخ طوسی، رجال، ۱۴۱۵ق، ص۹۴.
9. اسدالغابه، ج۳، ص۷۱۵؛ انساب الاشراف، ج۵، ص۲۷۲؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۴، ص۸۸؛ طبری، ج۵، ص۲۶۵
10. الامامه و سیاسة، ج۲، ص۷؛انساب الاشراف، ج۳، ۱۵۷؛ ابن خلدون، ج۳، ص۲۷؛ طبری، ج۵، ص۳۵۲
11. انساب الاشراف، ج۶، ص۳۶۴
12. البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۶۴
13. البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۹۱
14. زرکلی، الاعلام، ج۳، ص۲۹؛ طبری، ج۶، ص۶۱۶؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۲۳۵؛البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۶۷؛ طبری، ج۶، ص50
