واژه «حور» بنا بر یکى از ریشه هاى لغت «حورٌ عین» به معناى زیبایى سیاه چشمان است(1) و در مجمع البیان آمده: «حور» جمع «حوراء» و آن به معناى زن سفید بدن و سیمین تن است و «عین» جمع «عیناء» و آن زنى است که حدقه چشمش بزرگ باشد که سبب زیبایى بیشتر است»(2) علامه طباطبایى و گروهى بر این عقیده اند که: مراد از حور «طایفه مؤنث» است، نه طایفه مذکّر. (3)
اما آیه اللّه مکارم شیرازى و برخى دیگر مدعى اند: حورالعین مى تواند مذکّر هم باشد.(4)
از مضمون بعضى از آیات و روایات، برداشت مى شود که مسئله لذت هاى جنسى، اختصاصى به مردان ندارد؛ بلکه زنان نیز در بهشت مى توانند براى خویش، شوهرانى دلخواه برگزینند. (5)
ناگفته نماند؛ زنان دنیا که اهل بهشت باشند با زیبایى و شکوهى برتر از حوریان در بهشت حضور دارند؛ ممکن است سؤال شود که اگر زنى چند شوهر کرده باشد و یکى پس از دیگرى مرده باشند، در بهشت به کدام یک از این شوهران تعلق مى یابد؟
«ام سلمه از رسول خدا پرسید: پدر و مادرم فداى شما باد! زنى دو شوهر داشته و هر دو مرده و وارد بهشت شده اند؛ این زن به کدام یک از این دو تعلّق دارد؟ فرمود: اى ام سلمه! هر کدام که بهتر است و حسن خلقش بیشتر است، او را انتخاب مى کند. اى ام سلمه: بدان که حسن خلق خیر دنیا و آخرت را با خود مى آورد» (6)
همین مطلب را ام حبیبه همسر دیگر پیامبر صلى الله علیه و آله نیز از آن حضرت پرسید و ایشان همان جواب بالا را فرمود.
پی نوشت ها:
(1) براى آگاهى بیشتر ر.ک: حسن مصطفوى، التحقیق فى کلمات القرآن، ج 2، ص 335.
(2) ر.ک: قاموس قرآن، ج 2، ص 193.
(3) ترجمه المیزان، ج 18، ص 240 و ج 19، ص 223 و 247.
(4) پیام قرآن، ج 6، ص 261.
(5) بحارالانوار، ج 1، ص 148.
(6) همان، ج 8، ص 119، ح 7.