قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۵/۱۰
–
۲۸۵۰ بازدید
چگونه می توان در عین ادب و احترام از ائمه(ع) طلب دعا کرد؟ آیا میتوان از روز اولی که به مشهد و زیارت آقا میروم دعا کنم و یا این دور از ادب است و باید صبر کنم؟ برای دعاهای مادی چگونه دعا کنم و برای دعاهای معنوی چطور؟
در پاسخ به مطالب ذیل توجه کنید :
الف ) زیارت حضور یافتن زائر در محضر ولی خدا و حجت الهی است و بدون شناخت عظمت و مقام والای ولی حق نمی توان انتظار زیارتی کامل و تمام عیار را داشت .
ب ) بنا بر این ضروری ترین نکته در زیارت امام معصومی مانند حضرت رضا –ع- معرفت به او و داشتن شناخت نسبت به مقام و منزلت و جایگاه او است .
شناخت شخصیت واقعی چهارده معصوم ( ع ) دو مرحله دارد :
1 . مرحله ای که برای غیر معصومین شناخت پذیر نیست و افق آن برتر از فهم ادراکات عادی است .
2 . بخشی که برای غیر معصومین قابل شناخت است . در این رابطه هر کس متناسب با سطح کمالات علمی و عملی خود می تواند پرتوی از انوار آنان را دریابد و به ادراک برخی از خصوصیاتشان نایل آید. بنابراین در این رابطه باید: اولا به مطالعات پیوسته و همه جانبه در رابطه با ابعاد مختلف زندگی آنان پرداخت و یکی از بهترین راه های شناخت معصوم(ع) بیان خود معصومین (ع) است. بنابراین باید احادیث رسیده از پیامبر (ص) و دیگر امامان (ع) درباره شخصیت هر یک از معصومین (ع) را به دقت بررسی و ژرفکاوی نمود. هم چنین مطالعه تاریخ و سرگذشت آنان و نیز تعالیم ارزنده ای که به یاد گار نهاده اند گنجینه ای ارزشمند در جهت شناخت آنان می باشد. از سوی دیگر هر اندازه شخص، خود را هماهنگ با ارزش های رسیده از آنان بسازد و هماهنگی عملی قلبی و عاطفی افزون تری با آنان داشته باشد زمینه شناخت و معرفت هر چه بیشتر در او پدید می آید.
ج ) در خصوص زیارت درست امامان معصوم ( علیهم السلام ) و درخواست و طلب حاجت از این بزرگواران و از جمله حضرت رضا( علیه السلام ) و برای انجام زیارتی همراه با معرفت به چند نکته توجه نمایید:
1- هدف تمامی رفتار های دینی یک انسان مومن قرب به خداوند و خدایی شدن انسان است, در این راستا نیز حقیقت زیارت چیزی جز حضور زیارت کننده نزد زیارت شونده به قصد نزدیک شدن به خداوند از طریق اولیای مقرب خداوند و تجدید عهد با اهداف و آرمان های الهی او نیست. زیارت ارتباط قلبی و روحی با بنده برگزیده خدا و استمداد از او در پیمودن راه پر پیچ وخم بندگی و عبودیت و یاد آوری عظمت و بزرگی وتعالیم و آموزه های سعادت آفرین آنها است.
2- زیارت مانند نماز نیازمند آمادگی روحی و قلبی از قبل است و زائرباید پیش از زیارت این آمادگی و زمینه را در خود ایجاد نماید و با خودسازی و تهذیب نفس و صفا دادن روح و جان، آماده دریافت فیض از ولی خدا و حجت الهی گردد. 3- انسان بزرگ و بنده صالحی که مورد زیارت قرار می گیرد باید مقام و جایگاهش برای زائر شناخته شده باشد و بداند که چه کسی را زیارت می کند و با چه کسی ارتباط برقرا ر می کند و در جاذبه مغناطیس چه موجودی قرار می گیرد. بنا براین باید قبل از زیارت با مطالعه شخصیت و جایگاه و اوصاف آنها، شناخت خود را درباره آنها بیشتر و عمیق تر نماییم تا بتوانیم ارتباط مؤثرتر و مستحکم تری با آنها ایجاد نماییم.
د ) رعایت آداب زیارت
عالم بزرگ شیخ بهایى، برای ورود به حرم اولیای الهی و بهره مند شدن از این فضاهای روحانی مطالبی بیان نموده است که یاد آوری آنها سودمند است:
1. پیش از دخول به روضه، غسل کند.
2. تا داخل شدن با طهارت باشد.
3. جامه نو پاک پوشد و بر در مشهد بایستد و دعاى منقول بخواند و اذن دخول بطلبد؛ پس اگر در آن حال او را رقّت بهم رسد داخل شود و الاّ انتظار بکشد که هر گاه رقّت بهم رسد داخل شود.
4. با خضوع و خشوع داخل شود و در حین دخول پاى راست را مقدّم دارد و در وقت بیرون آمدن پاى چپ را.
5. خود را به ضریح بچسباند. بعضى توهّم کرده اند که دور ایستادن بهتر است و این غلط است چه در احادیث وارد شده که بر ضریح تکیه باید کرد و بوسیدن ضریح جایز است و در بوسیدن آستان ها حدیثى وارد نشده و بعضى از مجتهدین امامیّه برآنند که جایز است.
6. رو به قبله نکند، بلکه رو به ضریح و پشت به قبله کردن در حالت زیارت بهتر است.
7. زیارت به طریق منقول بنماید، والسّلام علیک هم کافیست و بعضى از مجتهدین حاضر شدن در آنجا را کافى مى دانند.
8. جانب راست روى خود را بر ضریح بنهد و در وقت فارغ شدن از زیارت دعا کند.
9. جانب چپ روى خود را بر ضریح بنهد و از خداى تعالى بحقّ او و بحقّ صاحب قبر سؤال و درخواست کند که او را از اهل بهشت بگرداند به شفاعت صاحب قبر و در دعا کردن و الحاح نمودن مبالغه کند.
10. بر سر بالین (بالاى سر) آید و رو به قبله نموده و دعا کند.
11. بعد از زیارت، دو رکعت نماز زیارت بخواند و اگر زیارت حضرت رسول (صلّى اللَّه علیه و آله) باشد سنت است که نماز زیارت را در میان منبر آن حضرت و قبر او گذارد و اگر زیارت حضرات ائمّه معصومین (علیهم السّلام) باشد در بالین سر باید گذارد و در این نماز رخصت از ائمّه (علیهم السّلام) وارد شده که رو به قبر مى توان کرد اگر چه مستلزم پشت بقبله کردن باشد امّا اگر چنان کند که رو به ضریح کند و پشت بقبله نکند بهتر است.
12. بعد از نماز زیارت دعاى منقول بخواند و آن چه به خاطرش رسد از امور دین و دنیا طلب نماید و دعا براى جمیع خلایق نمودن بهتر است چه آن به اجابت نزدیکتر است.
13. در آن مکان تلاوت قرآن بنماید و ثواب آن را به صاحب ضریح هدیه کند چه نفع آن باز به او مى رسد و سبب تعظیم صاحب قبر است.
14. در جمیع احوال و به حسب استطاعت، احضار قلب داشته باشد، و از جمیع گناهان توبه کند.
15. بر خدمتکاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام، تصدّق نماید، چه ثواب تصدّق در آن مقام مضاعف مى شود.
16. خدمتکاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام را تعظیم نماید، چه فى الحقیقه تعظیم ایشان تعظیم صاحب قبر است.
17. هر گاه از زیارت برگردد، تا در آن شهر است باز به زیارت رود.
18. آن که هر گاه رفتن او نزدیک آید، وداع به دعاى منقول کند.
19. از خداى تعالى، عود و بازگشت بدان مقام را سؤال کند.
20. در وقت بیرون آمدن از آن مقام، روى به ضریح کرده، پس پس و عقب عقب بیرون آید.
21. زود از آن مقام بیرون رود، چه حرمت و تعظیم در آن بیشتر است و اشتیاق باز آمدن زودتر بهم مى رسد. (جامع عباسى، ج 2، ص 167 – 169)
شخصیت امام، به وسعت یک دریا است و قطره قطره این دریا زائر را در حدى به معرفت او نزدیک مى کند و به قطع و یقین، او را در حد وسع وجود خودش به فیض می رساند.
آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگى باید چشید
* نماز حاجت امام رضا علیه السلام
حضرت امام رضا علیه السلام فرموده اند: هرگاه دچار امر دشوارى شدى، دو رکعت نماز بخوان؛ در یک رکعت «حمد» و «آیة الکرسى» و در رکعت دیگر «حمد» و «إنّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ»، سپس قرآن را بردار و بالاى سر خود قرار بده و بگو: أَللَّهُمَّ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ إِلى خَلْقِکَ، وَبِحَقِّ کُلِّ ایَةٍ فیهِ، وَبِحَقِّ کُلِّ مَنْ مَدَحْتَهُ فیهِ عَلَیْکَ، وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِ، وَلا نَعْرِفُ أَحَداً أَعْرَفَ بِحَقِّکَ مِنْکَ»؛ «خداوندا؛ به حقّ کسى که او را بسوى آفریدگانت فرستادى، و به حقّ هر آیه اى که در آن است، و به حقّ هر کسى که او را در آن مدح و ثناء گفتى و به حقّ تو بر او، و کسى را نمى شناسیم که آشناتر به حقّ تو از خودت باشد».
ده مرتبه: «یا سَیِّدی یا اَللَّهُ»، ده مرتبه: بِحَقِّ مُحَمَّدٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ فاطِمَةَ، ده مرتبه: بِحَقِّ الْحَسَنِ، ده مرتبه: بِحَقِّ الْحُسَیْنِ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، ده مرتبه: بِحَقِّ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیّ بْنِ مُوسى، ده مرتبه: بِحَقِّ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ حَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ الْحُجَّةِ.
اى سرور من؛ اى خدا؛ به حقّ حضرت محمّد صلى الله علیه وآله وسلم، به حقّ حضرت على علیه السلام، به حقّ حضرت فاطمه علیهاالسلام، به حقّ امام حسن علیه السلام، به حقّ امام حسین علیه السلام، به حقّ امام سجّاد علیه السلام، به حقّ امام محمّد باقر علیه السلام، به حقّ امام جعفر صادق علیه السلام، به حقّ امام کاظم علیه السلام، به حقّ امام رضا علیه السلام، به حقّ امام جواد علیه السلام، به حقّ امام هادى علیه السلام، به حقّ امام حسن عسکرى علیه السلام، به حقّ حضرت حجّت علیه السلام.
(و اگر چنین کردى) پیش از آنکه از جایت برخیزى، خداوند حاجتت را برآورده مى سازد.(مستدرک الوسائل: 315/6، مکارم الأخلاق: 112/2، بحار الأنوار: 353/91)
الف ) زیارت حضور یافتن زائر در محضر ولی خدا و حجت الهی است و بدون شناخت عظمت و مقام والای ولی حق نمی توان انتظار زیارتی کامل و تمام عیار را داشت .
ب ) بنا بر این ضروری ترین نکته در زیارت امام معصومی مانند حضرت رضا –ع- معرفت به او و داشتن شناخت نسبت به مقام و منزلت و جایگاه او است .
شناخت شخصیت واقعی چهارده معصوم ( ع ) دو مرحله دارد :
1 . مرحله ای که برای غیر معصومین شناخت پذیر نیست و افق آن برتر از فهم ادراکات عادی است .
2 . بخشی که برای غیر معصومین قابل شناخت است . در این رابطه هر کس متناسب با سطح کمالات علمی و عملی خود می تواند پرتوی از انوار آنان را دریابد و به ادراک برخی از خصوصیاتشان نایل آید. بنابراین در این رابطه باید: اولا به مطالعات پیوسته و همه جانبه در رابطه با ابعاد مختلف زندگی آنان پرداخت و یکی از بهترین راه های شناخت معصوم(ع) بیان خود معصومین (ع) است. بنابراین باید احادیث رسیده از پیامبر (ص) و دیگر امامان (ع) درباره شخصیت هر یک از معصومین (ع) را به دقت بررسی و ژرفکاوی نمود. هم چنین مطالعه تاریخ و سرگذشت آنان و نیز تعالیم ارزنده ای که به یاد گار نهاده اند گنجینه ای ارزشمند در جهت شناخت آنان می باشد. از سوی دیگر هر اندازه شخص، خود را هماهنگ با ارزش های رسیده از آنان بسازد و هماهنگی عملی قلبی و عاطفی افزون تری با آنان داشته باشد زمینه شناخت و معرفت هر چه بیشتر در او پدید می آید.
ج ) در خصوص زیارت درست امامان معصوم ( علیهم السلام ) و درخواست و طلب حاجت از این بزرگواران و از جمله حضرت رضا( علیه السلام ) و برای انجام زیارتی همراه با معرفت به چند نکته توجه نمایید:
1- هدف تمامی رفتار های دینی یک انسان مومن قرب به خداوند و خدایی شدن انسان است, در این راستا نیز حقیقت زیارت چیزی جز حضور زیارت کننده نزد زیارت شونده به قصد نزدیک شدن به خداوند از طریق اولیای مقرب خداوند و تجدید عهد با اهداف و آرمان های الهی او نیست. زیارت ارتباط قلبی و روحی با بنده برگزیده خدا و استمداد از او در پیمودن راه پر پیچ وخم بندگی و عبودیت و یاد آوری عظمت و بزرگی وتعالیم و آموزه های سعادت آفرین آنها است.
2- زیارت مانند نماز نیازمند آمادگی روحی و قلبی از قبل است و زائرباید پیش از زیارت این آمادگی و زمینه را در خود ایجاد نماید و با خودسازی و تهذیب نفس و صفا دادن روح و جان، آماده دریافت فیض از ولی خدا و حجت الهی گردد. 3- انسان بزرگ و بنده صالحی که مورد زیارت قرار می گیرد باید مقام و جایگاهش برای زائر شناخته شده باشد و بداند که چه کسی را زیارت می کند و با چه کسی ارتباط برقرا ر می کند و در جاذبه مغناطیس چه موجودی قرار می گیرد. بنا براین باید قبل از زیارت با مطالعه شخصیت و جایگاه و اوصاف آنها، شناخت خود را درباره آنها بیشتر و عمیق تر نماییم تا بتوانیم ارتباط مؤثرتر و مستحکم تری با آنها ایجاد نماییم.
د ) رعایت آداب زیارت
عالم بزرگ شیخ بهایى، برای ورود به حرم اولیای الهی و بهره مند شدن از این فضاهای روحانی مطالبی بیان نموده است که یاد آوری آنها سودمند است:
1. پیش از دخول به روضه، غسل کند.
2. تا داخل شدن با طهارت باشد.
3. جامه نو پاک پوشد و بر در مشهد بایستد و دعاى منقول بخواند و اذن دخول بطلبد؛ پس اگر در آن حال او را رقّت بهم رسد داخل شود و الاّ انتظار بکشد که هر گاه رقّت بهم رسد داخل شود.
4. با خضوع و خشوع داخل شود و در حین دخول پاى راست را مقدّم دارد و در وقت بیرون آمدن پاى چپ را.
5. خود را به ضریح بچسباند. بعضى توهّم کرده اند که دور ایستادن بهتر است و این غلط است چه در احادیث وارد شده که بر ضریح تکیه باید کرد و بوسیدن ضریح جایز است و در بوسیدن آستان ها حدیثى وارد نشده و بعضى از مجتهدین امامیّه برآنند که جایز است.
6. رو به قبله نکند، بلکه رو به ضریح و پشت به قبله کردن در حالت زیارت بهتر است.
7. زیارت به طریق منقول بنماید، والسّلام علیک هم کافیست و بعضى از مجتهدین حاضر شدن در آنجا را کافى مى دانند.
8. جانب راست روى خود را بر ضریح بنهد و در وقت فارغ شدن از زیارت دعا کند.
9. جانب چپ روى خود را بر ضریح بنهد و از خداى تعالى بحقّ او و بحقّ صاحب قبر سؤال و درخواست کند که او را از اهل بهشت بگرداند به شفاعت صاحب قبر و در دعا کردن و الحاح نمودن مبالغه کند.
10. بر سر بالین (بالاى سر) آید و رو به قبله نموده و دعا کند.
11. بعد از زیارت، دو رکعت نماز زیارت بخواند و اگر زیارت حضرت رسول (صلّى اللَّه علیه و آله) باشد سنت است که نماز زیارت را در میان منبر آن حضرت و قبر او گذارد و اگر زیارت حضرات ائمّه معصومین (علیهم السّلام) باشد در بالین سر باید گذارد و در این نماز رخصت از ائمّه (علیهم السّلام) وارد شده که رو به قبر مى توان کرد اگر چه مستلزم پشت بقبله کردن باشد امّا اگر چنان کند که رو به ضریح کند و پشت بقبله نکند بهتر است.
12. بعد از نماز زیارت دعاى منقول بخواند و آن چه به خاطرش رسد از امور دین و دنیا طلب نماید و دعا براى جمیع خلایق نمودن بهتر است چه آن به اجابت نزدیکتر است.
13. در آن مکان تلاوت قرآن بنماید و ثواب آن را به صاحب ضریح هدیه کند چه نفع آن باز به او مى رسد و سبب تعظیم صاحب قبر است.
14. در جمیع احوال و به حسب استطاعت، احضار قلب داشته باشد، و از جمیع گناهان توبه کند.
15. بر خدمتکاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام، تصدّق نماید، چه ثواب تصدّق در آن مقام مضاعف مى شود.
16. خدمتکاران، نگاهبانان و محتاجان آن مقام را تعظیم نماید، چه فى الحقیقه تعظیم ایشان تعظیم صاحب قبر است.
17. هر گاه از زیارت برگردد، تا در آن شهر است باز به زیارت رود.
18. آن که هر گاه رفتن او نزدیک آید، وداع به دعاى منقول کند.
19. از خداى تعالى، عود و بازگشت بدان مقام را سؤال کند.
20. در وقت بیرون آمدن از آن مقام، روى به ضریح کرده، پس پس و عقب عقب بیرون آید.
21. زود از آن مقام بیرون رود، چه حرمت و تعظیم در آن بیشتر است و اشتیاق باز آمدن زودتر بهم مى رسد. (جامع عباسى، ج 2، ص 167 – 169)
شخصیت امام، به وسعت یک دریا است و قطره قطره این دریا زائر را در حدى به معرفت او نزدیک مى کند و به قطع و یقین، او را در حد وسع وجود خودش به فیض می رساند.
آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگى باید چشید
* نماز حاجت امام رضا علیه السلام
حضرت امام رضا علیه السلام فرموده اند: هرگاه دچار امر دشوارى شدى، دو رکعت نماز بخوان؛ در یک رکعت «حمد» و «آیة الکرسى» و در رکعت دیگر «حمد» و «إنّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ»، سپس قرآن را بردار و بالاى سر خود قرار بده و بگو: أَللَّهُمَّ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ إِلى خَلْقِکَ، وَبِحَقِّ کُلِّ ایَةٍ فیهِ، وَبِحَقِّ کُلِّ مَنْ مَدَحْتَهُ فیهِ عَلَیْکَ، وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِ، وَلا نَعْرِفُ أَحَداً أَعْرَفَ بِحَقِّکَ مِنْکَ»؛ «خداوندا؛ به حقّ کسى که او را بسوى آفریدگانت فرستادى، و به حقّ هر آیه اى که در آن است، و به حقّ هر کسى که او را در آن مدح و ثناء گفتى و به حقّ تو بر او، و کسى را نمى شناسیم که آشناتر به حقّ تو از خودت باشد».
ده مرتبه: «یا سَیِّدی یا اَللَّهُ»، ده مرتبه: بِحَقِّ مُحَمَّدٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ فاطِمَةَ، ده مرتبه: بِحَقِّ الْحَسَنِ، ده مرتبه: بِحَقِّ الْحُسَیْنِ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، ده مرتبه: بِحَقِّ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیّ بْنِ مُوسى، ده مرتبه: بِحَقِّ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، ده مرتبه: بِحَقِّ حَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ، ده مرتبه: بِحَقِّ الْحُجَّةِ.
اى سرور من؛ اى خدا؛ به حقّ حضرت محمّد صلى الله علیه وآله وسلم، به حقّ حضرت على علیه السلام، به حقّ حضرت فاطمه علیهاالسلام، به حقّ امام حسن علیه السلام، به حقّ امام حسین علیه السلام، به حقّ امام سجّاد علیه السلام، به حقّ امام محمّد باقر علیه السلام، به حقّ امام جعفر صادق علیه السلام، به حقّ امام کاظم علیه السلام، به حقّ امام رضا علیه السلام، به حقّ امام جواد علیه السلام، به حقّ امام هادى علیه السلام، به حقّ امام حسن عسکرى علیه السلام، به حقّ حضرت حجّت علیه السلام.
(و اگر چنین کردى) پیش از آنکه از جایت برخیزى، خداوند حاجتت را برآورده مى سازد.(مستدرک الوسائل: 315/6، مکارم الأخلاق: 112/2، بحار الأنوار: 353/91)