چنین روایاتی در میان احادیث و متون دینی ما وجود دارد و از برخی آیات قرآن هم همین مستفاد است که کلیات سوال در قبراز همه انسان هاست ولی آن چه در این میان مهم است داشتن عقاید درست و شفاف و اعمال صالح و نیک است و چنین فردی مانند دانش آموزی که درسش را خوب خوانده است و ترس و واهمه ای از سوال و پرسش معلمش ندارد انبیا ، اولیا و مومنان نیک عمل نیز نه تنها از مواجه با این دو فرشته ترسی ندارند بلکه موجب سرور و شادی آنها است .
همچنین از روایات استفاده می شود که همه در عالم قبرملاقات با این دو فرشته و این پرسش و پاسخ ها را دارند منتهی دیدار با این دو و مواجه شدن با آنها برای انبیا، اولیا و مومنان شیرین و گوارا و برای کفار و تبهکاران تلخ و سنگین است .
در برخی از دعاها مانند دعای ابو حمزه ثمالی این موضوع بیان شده و از زبان امام سجاد (علیه السلام) چنین واردشده است: «ابکی لسوال منکرٍ و نکیرٍ فی قبری؛ می گریم به خاطر باز خواست شدن و مورد پرسش منکر و نکیر واقع شد» یا در دعای مکارم الاخلاق از وجود مبارک امام صادق(علیه السلام) هم این طوری بیان شده که: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضِیقِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْر : خداوندا از عذاب قبر و تنگى و فشار قبر بتو پناه میبرم.»، ( مکارم الأخلاق، قسمتی از دعای هر صبح وشام از امام صادق ص 279)
البته لازم است که به برخی دیگر هم از روایات، که سؤال و جواب قبر را ویژه مؤمنین خالص و کافرین خالص دانسته و حساب بقیه را موکول به قیامت می‌کنند اشاره شود. مانند این روایت: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ (علیه‌السلام): «لَا یسْأَلُ فِی الْقَبْرِ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِیمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ الْکُفْرَ مَحْضاً وَ الْآخَرُونَ یلْهَوْنَ عَنْهُمْ»
امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: پرسیده نمی‌شود در قبر، مگر کسی که خیلی محض ایمان، یا خیلی محض کفر باشد و دیگران، از آنان غفلت می‌شود. (کافی، جلد ۳، صفحۀ ۲۳۵، باب المسأله فی القبر و من یسأل و من لا یسأل، حدیث ۸)
راه جمع بین این دو دسته از روایات این است که علما معتقدند که سؤالهای خاص(بررسی دقیق اعمال) مربوط به مومن محض و کافر محض است و از دیگران فقط راجع به کلیات باورها سؤال می‌شود.