۱۳۹۶/۱۰/۰۴
–
۲۷۶ بازدید
آغاز ماه ربیع با خاکسپاری بدن رسول خدا(ص)
بر اساس تمام مستنداتی که در کتب #شیعه و #اهل_سنت آمده است، بدن مطهر پیامبر گرامی اسلام(ص) #سه_روز بعد از رحلت ایشان، آن هم بعد از رخ دادن #حوادثی_تلخ به خاک سپرده شد.
کجا مردمانی را سراغ دارید که درشب اول خاکسپاری عزیزانشان، به شادی و سرور بپردازند؟
آیا این مطلب درست است و باید در این روز شادی نکرد؟؟پس چرا میگن ماه ربیع ماه بهار و شادی ائمه هست و باید در این ماه شاد بود؟
شاید منشا چنین برداشتی روایتی از پیامبر اعظم باشد:روایت وارد شده از رسول اکرم (صلی الله علیه ) پیرامون بشارت به خروج از ماه آذار است که یک ماه رومی است که از جهت زمان منطبق با ماه صفر می باشد. این روایت در کتاب معنی الاخبار هم ذکر شده است:إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ هِشَامٍ الْمُؤَدِّبُ وَ عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الوَرَّاقُ وَ عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الدَّقَّاقُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا بَکْرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِیبٍ عَنْ تَمِیمِ بْنِ بُهْلُولٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْعَبْدِیِّ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ کَانَ النَّبِیُّ ص ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَةَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ هُوَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّةَ فَعَلِمَ النَّبِیُّ ص ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَةٌ یَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّةُ فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّة فَقَالَ أَبُو ذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ ص قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَکِنْ أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قَوْمِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ کَیْفَ لَا تَکُونُ کَذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ مِنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّةِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُون . ( کتاب معنی الاخبار، ص 204 ؛ علل الشرائع، ج 1، ص 176 )
ترجمه روایت:
محمّد بن احمد سنانى و احمد بن حسن قطان و حسین بن ابراهیم بن احمد بن هشام مؤدّب و على بن عبد اللَّه ورّاق و على بن احمد بن محمّد دقّاق رضى اللَّه عنهم جملگى از ابو العبّاس احمد بن یحیى بن زکریّا قطان از بکر بن عبد اللَّه بن حبیب، از تمیم بن بهلول، از پدرش، از ابى الحسن عبدى از سلیمان بن مهران، از سعید بن جبیر، از ابن عبّاس، وى گفت: روزى نبىّ اکرم صلّى اللَّه علیه و آله در مسجد قبا نشسته بودند و جمعى از صحابه به نزد آن حضرت شرف حضور داشتند حضرت فرمودند: اوّلین کسى که بر شما وارد شود اهل بهشت است، اصحاب که این کلام را شنیدند برخى از آنها از جا برخاسته و بیرون رفتند و هر کدام سعید داشتند زودتر از دیگرى به مسجد برگردد تا اوّلین نفر محسوب شده و بدین ترتیب مستوجب بهشت گردد، پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله از حرکت ایشان آگاه گردید، خطاب به جماعت باقیمانده کرده و فرمودند: به زودى جماعتى بر شما وارد مى شوند که هر یک بر دیگرى پیشى مى گیرد، آن که بشارت بمن دهد که ماه آذار خارج شده اهل بهشت مى باشد، جماعتى که بیرون رفته بودند بازگشتند و در میان ایشان ابو ذر رحمة اللَّه علیه بود، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند:
در چه ماهى از ماههاى رومى هستیم؟
ابوذر عرض کرد: یا رسول اللَّه ماه آذار خارج شده است.
پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: من خود این را مى دانستم منتهى خواستم این جماعت بدانند که تو مردى از اهل بهشت هستى و چگونه این طور نباشد و حال آن که بعد از من تو را به جرم محبّتت به اهل بیت من از حرم من طرد مى کنند و از آن پس تنها زندگى کرده و غریب و تنها خواهى مرد و جماعتى به واسطه تو سعادتمند خواهند شد، آنان کسانى هستند که در تجهیز و تدفین تو سعى خواهند نمود، ایشان رفقاء من در بهشت جاوید خواهند بود، همان بهشتى که حقّ تعالى وعده اش را به متّقین داده است.
ترجمه روایت:
محمّد بن احمد سنانى و احمد بن حسن قطان و حسین بن ابراهیم بن احمد بن هشام مؤدّب و على بن عبد اللَّه ورّاق و على بن احمد بن محمّد دقّاق رضى اللَّه عنهم جملگى از ابو العبّاس احمد بن یحیى بن زکریّا قطان از بکر بن عبد اللَّه بن حبیب، از تمیم بن بهلول، از پدرش، از ابى الحسن عبدى از سلیمان بن مهران، از سعید بن جبیر، از ابن عبّاس، وى گفت: روزى نبىّ اکرم صلّى اللَّه علیه و آله در مسجد قبا نشسته بودند و جمعى از صحابه به نزد آن حضرت شرف حضور داشتند حضرت فرمودند: اوّلین کسى که بر شما وارد شود اهل بهشت است، اصحاب که این کلام را شنیدند برخى از آنها از جا برخاسته و بیرون رفتند و هر کدام سعید داشتند زودتر از دیگرى به مسجد برگردد تا اوّلین نفر محسوب شده و بدین ترتیب مستوجب بهشت گردد، پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله از حرکت ایشان آگاه گردید، خطاب به جماعت باقیمانده کرده و فرمودند: به زودى جماعتى بر شما وارد مى شوند که هر یک بر دیگرى پیشى مى گیرد، آن که بشارت بمن دهد که ماه آذار خارج شده اهل بهشت مى باشد، جماعتى که بیرون رفته بودند بازگشتند و در میان ایشان ابو ذر رحمة اللَّه علیه بود، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند:
در چه ماهى از ماههاى رومى هستیم؟
ابوذر عرض کرد: یا رسول اللَّه ماه آذار خارج شده است.
پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: من خود این را مى دانستم منتهى خواستم این جماعت بدانند که تو مردى از اهل بهشت هستى و چگونه این طور نباشد و حال آن که بعد از من تو را به جرم محبّتت به اهل بیت من از حرم من طرد مى کنند و از آن پس تنها زندگى کرده و غریب و تنها خواهى مرد و جماعتى به واسطه تو سعادتمند خواهند شد، آنان کسانى هستند که در تجهیز و تدفین تو سعى خواهند نمود، ایشان رفقاء من در بهشت جاوید خواهند بود، همان بهشتى که حقّ تعالى وعده اش را به متّقین داده است.