آنچه که انسان را در نزد دیگران عزیز می کند، اطاعت خدای سبحان است.شاید فرد بی تقوایی به طور موقت آدم بزرگی جلوه نماید اما این بزرگی دائمی نیست. حتما در قرآن درباره ی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم ) خوانده اید:«و رفعنا لک ذکرک؛ ما تورا بلند آوازه می کنیم.» در طول تاریخ مشرکان و کفار و دشمنان چقدر تلاش کردند که اهلبیت (علیهم السلام) شناخته نشوند، اما وعده ی الهی است که هر کس واقعا گوش به فرمان خالقش باشد عزیز و بلند مرتبه خواهد شد. حتی گاهی ممکن است این وعده پس از مرگ تحقق یابد.
امام خمینی (رحمه الله علیه) یک طلبه ساده بودند نه ثروتی داشتند و نه موقعیت مقامی، تا بدین وسیله بتوانند در بین مردم جایگاه پیدا کرده و بزرگ جلوه نمایند، اما چون خالصانه و برای رضای خدا تلاش کردند به مقامی دست یافتند که توانستند بر قلوب مردم حکومت کرده و در برابر بزرگترین قدرتهای جهان ایستادند و پیروز شدند.
دوست خوبم؛ در روایات می خوانیم « من کان لله کان الله له» هر کس خالصانه در جهت رضای خدا گام بردارد خدا امور او را به دست می گیرد و کسی که خدای رحمان ،کاگردان عالم وکالت او را به عهده بگیرد،در دودنیا سعادتمند و بلند مرتبه خواهد بود.
دوست عزیز، به توصیه های ذیل توجه نمایید:
– گناه خواری و ذلت به همراه می آورد. برای عزیز شدن نزد دیگران از معاصی، اجتناب کنید.
– امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:  اگر می خواهی عزیز شوی زبانت را نگهدار.
– مال و مقام و زیبایی امور موقتی هستند که سبب بزرگی انسان نمی شوند.  بزرگی به آن چیزی است که هرگز نتوان از انسان جدا کرد و آن شخصیت فرد است.
– خدمت و احترام به والدین بسیار تأثیر گذار بوده وانسان را به مقامات والایی در دو دنیا می رساند.
– تلاش و کوشش در راستای کسب درجات علمی همراه با تقوا باعث بزرگی انسان می شود.
– داشتن تواضع در برابر دیگران، بر اساس روایات از عواملی است که سبب می شود خداوند انسان را در چشم دیگران بزرگ نماید.
ـ زیبایى کلام: ما در سخن گفتن با دیگران دو وظیفه داریم؛ اول: سخنان خوب بگوییم و از سخنان زشت و خلاف ادب پرهیز کنیم. دوم: خوب و زیبا سخن گفتن: گاهى انسان سخنان خوبى دارد ولى آن ها را درست بیان نمى کند. چنانچه شاعر گوید: هر سخن جایى و هر نکته مکانى دارد. به همین جهت در روایات بسیار سفارش شده که قبل از سخن گفتن، کاملاً فکر کنید تا نسنجیده سخنى نگویید.
ـ رعایت شئون اجتماعى مانند: پاکیزگى، وقار، احترام به بزرگترها، نظم و انضباط، وفاى به عهد، رازدارى، مهربانى و گذشت که میزان نفوذ انسان را در دیگران بالا مى برد.
-پرهیز از شوخی های بیجا: یکى از آداب معاشرت، خنده رو بودن است، به شرطى که به جا باشد. اما در مواردى خنده رو بودن، سبب سوء استفاده افراد مى شود و آنان را در انجام وظایف خود سست مى کند و شخصیت انسان را زیر سؤال می برد.
– اهل گذشت باشید.
– رفتار صداقت آمیز داشته باشید.
– از مشاجرات لفظی و جر و بحث کردن  خودداری کنید.
– ارتباط خود را با خداوند محکم کنید و با نماز و حتى بجاى آوردن نوافل و دعا پایگاه روحى خود را مستحکم تر سازید.
-اگر گاهى به علت فعالیت هاى اجتماعى، دچار عدم موفقیت شدید و به اصطلاح کم آوردید، به هیچ وجه مأیوس نشوید و بدانید پیروزى های بزرگ در گرو کسب تجربه از این گونه پیشامدها است.
خلاصه کلام اینکه:
دوست عزیز؛ انسان باید تلاش کند در نزد خدای سبحان خودش را عزیز کند چرا که به دست آوردن قلوب انسان هایی که خودشان همه فانی هستند و روزی با این دنیا وداع می کنند چندان ارزشی ندارد. اگر کسی خالصانه وبا جدیت در راه اطاعت الهی و دوری از گناهان تلاش کند خداوند او را در نظر مردم بزرگ و عزیزمی نماید. تمامی عزت ها به دست خدای رحمان است ولا غیر« ان العزه لله جمیعا»